"ممد قاچاقچی" چطور ملیکا را کشت؟

به گزارش خبرنگار ایمنا، دو روز از قتل فاجعه بار ملیکای ۵ ساله در فلاورجان می‌گذرد، تقریباً کسی در این شهر از خانه ملیکا خبر ندارد و اما قتلگاهش را خوب می‌شناسند؛ کوچه‌ای بزرگ با بن بست‌های تو در تو که هر بخشی از آن را یک گروه ساکن هستند؛ بخشی "افاغنه"، بخشی "لرها" و بخشی هم "عرب‌ها"، وارد بن بست که می‌شوی تقسیم بندی ها بیشتر می‌شود بخشی "محمدی‌ها"، بخشی "شمسی‌ها" و … ساکن هستند که هر کدام یک گروه فامیلی را تشکیل می‌دهند.

در همین کوچه ماموران اورژانس پیکر زخمی و بی جان ملیکا را با آمبولانس و حضور پلیس آگاهی از خانه‌ای بیرون آوردند، اما کدام خانه؟ اهالی محل لب فرو بسته و سر به مهر این داستان گذاشته اند، سه خیابان آن طرف تر، حشر و نشرها کمتر می‌شود و می‌توان اطلاعات بیشتری به دست آورد.

پیرمرد ۷۰ ساله سر یکی از کوچه‌ها ایستاده، قاتل را می‌شناسد: "مَمَد"؛ "ممد قاچاقچی" ۳۷و ۳۸ ساله است، سالی چند بار دست به خلاف می‌زند، پرونده دارد، من از او نمی‌ترسم و فقط برای رضای خدا و پایمال نشدن خون این بچه به ماموران آگاهی کمک می‌کنم.

او از اینکه پای ملیکا چطور به خانه این مرد باز شده و چرا او را شکنجه داد، می‌گوید: "خواهر ملیکا ۲۴ ساله است و قراربود زن مَمَد شود؛ خود مَمَد یک زن و یک بچه دارد اما قرار بود با این هم ازدواج کند؛ ۲۰ روز قبل با برادرش و ملیکا به خانه مَمَد آمدند و آنجا زندگی می‌کردند؛ خودشان ساکن زازران هستند، نمی دانم چه شد که یکهو آمدند اینجا و پیش مَمَد ماندند."

پیرمرد از شکنجه دادن‌های ملیکا مثل بقیه اهالی خبر داشته! اما هیچ کسی برای پایان دادن به زجر دختر قدمی برنداشته، همه با سکوتشان شریک جرم شدند "بچه را حدود چهار پنج روز آزار و اذیت کردند، برادر مَمَد قاچاقچی وقتی وضعیت بد این بچه را دید، او را به خانه خودش برد، بعد از دو روز درمان حالش بهتر شد، اما قاتل دوباره ملیکا را برگرداند به خانه خودش و آزار و اذیتش کرد تا جایی که روز پنجشنبه آگاهی و آمبولانس آمدند و بچه را مرده تحویل گرفتند…"

۱۰ کیلومتر آن طرف تر از فلاورجان "شهر زازران" است؛ بیشتر محلاتش هنوز روستایی مانده، در زازران همه همدیگر را می‌شناسند، اینجا کسی از پدر ملیکا ترسی ندارد، آدرس خانه را می‌توان با بردن نام کودک به راحتی پیدا کرد؛ انتهایی ترین نقطه زازران، اما خبری از تفت، تاج گل و یا حتی پارچه مشکی نیست. از فردی که از خانه‌های بن بست بی نام کنار شرکت گاز بیرون می‌آید، آدرس خانه ملیکا را می‌پرسیم، " آخرین خانه ته بن بست، بهتر است الان نروید."

مرد حدوداً ۴۰ ساله است و خانواده کودک را می‌شناسد "الان خانه هستند، برادر و خواهرش را هم آوردند، حدود هشت ماه است به این محله آمده‌اند، رفت و آمد زیادی نداشتند، اما حدود دو ماه است که مَمَد قاچاقچی به خانه شان رفت و آمد داشت، همه او را می‌شناختند، حسین (پدر ملیکا) به ما گفت مَمَد قاچاقچی دامادش است، ۲۰ روز قبل آمد و دختر بزرگ حسین را با خودش برد و چند روز بعد هم پسرش را به بهانه کار در نانوایی برد، روز عاشورا بود که دوباره پیداش شد، هر چه در زد کسی در را باز نکرد، از پنجره حمام داخل خانه شد و ملیکا را با خودش برد، هر چه به حسین گفتیم بچه‌ها کجا هستند پاسخ درستی نمی‌داد و می‌گفت نمی‌تواند به پلیس شکایت کند. البته من چند بار به کلانتری محل درباره جابه جایی مواد توسط مَمَد گزارش دادم، اما فایده‌ای نداشت".

در خانه در سکوت بن بستی که رو به روی آن فقط بیابان است، باز می‌شود، پسری نوجوان با قدی متوسط و خوش چهره از خانه بیرون می‌آید. مرد همسایه او را نشان می‌دهد و می‌گوید: " انگار با ملیکا از وسط نصفشان کردند، ملیکا هم همین قدر زیبا بود."

صدایش می‌کند و از او می‌خواهد تا داستان را بگوید، چشمان محمد پر از اشک می‌شود. محمد ۱۴ ساله دومین فرزند خانواده است. به غیر از ملیکا و محمد، مریم هم در این خانه زندگی می‌کند، مریم ۲۱ ساله است و کودک قربانی چهار سال و ۹ ماه داشته است.

محمد با بغضی که می ترکد صحنه قتل خواهرش را روایت می‌کند "ما را دزدید، به خانه‌اش برد، اول نمی‌دانستیم چه نقشه‌ای دارد، به من گفت برای کار در نانوایی همراهش بروم، مریم را هم به بهانه درس خواندن به فلاورجان برد، ۱۸ روز ما را زندانی کرد، زن و دختر سه ساله اش همراه با برادر و زن برادرش هم در خانه بودند، من و مریم را با کمربند می‌زد، اما ملیکا را بیشتر اذیت می‌کرد."

هنوز صدای ضجه های ملیکا در گوشش می پیچد، روی دو پایش می‌نشیند، سرش را میان دستانش می‌گیرد و ادامه می‌دهد: "تمام طول روز و شب را از خانه بیرون نمی‌رفت، اگر جیغ می‌کشیدیم و کمک می‌خواستیم ما را در اتاقی که پنجره‌ای نداشت حبس و در را قفل می‌کرد، آب جوش و ذغال روشن را می‌ریخت روی زمین و ملیکا را مجبور می‌کرد روی آن راه برود، وافور را داغ می‌کرد و روی شکم ملیکا می‌گذاشت، سیخ داغ می‌کرد و روی زبان ملیکا می‌گذاشت، خواهرم فقط گریه می‌کرد و کمک می خواست…"

پدر ملیکا و محمد و مریم معتاد است، محمد می‌گوید "مادرم هم اعتیاد داشت، اما ترک کرد، "ممد قاچاقچی" اول به بهانه آوردن مواد به خانه مان می‌آمد، بعدها از خواهرم خواستگاری کرد و زمانی که ما متوجه شدیم که زن دارد به او جواب منفی دادیم، او ادعای طلب کرد و بعد با ما این کار را کرد."

این طور که محمد می‌گوید پدرش سعی داشته به پلیس شکایت کند اما نوچه‌های "ممد قاچاقچی" مانع شده اند و حتی برای پدر و مادرش "به پا" گذاشته اند!

احمد خسروی وفا، رییس کل دادگستری استان اصفهان گفته است در کمتر از ۲۴ ساعت پنج متهم در رابطه با این پرونده دستگیر و با قرار بازداشت موقت راهی زندان شده اند اما تحقیقات در راستای بررسی زوایا و ابعاد این پرونده ادامه دارد.

بر اساس گزارش بهزیستی استان اصفهان سال گذشته هفت هزار و۲۹۴ نفر با اورژانس اجتماعی استان اصفهان تماس گرفته‌اند که موضوع ۲۴ درصد تماس‌ها، کودک آزاری و مسائل تربیتی کودکان بوده است. در این بین ۲۶۳ کودک با دلایل آزار و اذیت از سوی خانواده و سرپرستان و همچنین بهره کشی از آنها به عنوان کودکان کار به بهزیستی ارجاع داده شده‌اند.

به گفته مجتبی ناجی، معاون امور اجتماعی بهزیستی استان اصفهان بد رفتاری‌های سرپرست خانواده بیشترین دلیل کودک آزاری‌های اعلام شده در استان است به همین دلیل بسیاری از کودک آزاری‌ها رسانه‌ای نمی‌شود. آمارها نشان می‌دهد بیشترین آزار جسمی کودکان از سوی والدین معتاد به خصوص مصرف کننده روانگردان صورت می‌گیرد.

هر کسی از سرگذشت ملیکا داستانی روایت می‌کند، معلوم نیست "ممد قاچاقچی" که همه او را می‌شناسند جز پلیس بچه‌ها را به زور برده یا خودشان به دنبال اختلاف خانوادگی رفته اند؟

داستان کودک اما یه قصه بیشتر ندارد؛ قصه قانون! قانونی که هنوز نمی‌تواند از کودکان در برابر خانواده‌هایی که صلاحیت نگه داریشان را ندارند حمایت کند، قانونی که در جولان مواد فروش‌ها در کوچه پس کوچه‌های روستاهایی که فقط نام شهر گرفته‌اند و در حوالی کلانشهرها جا خوش کرده‌اند گم می‌شود تا تبدیل شود به خاطره تلخ یک پسربچه ۱۴ ساله از خواهرش "هیچکدام نمی‌توانستیم کاری کنیم، برادر و همسرش، هم دستش بودند، فقط زن برادرش برای ما گریه می‌کرد و از مَمَد قاچاقچی می‌خواست تا ما را اذیت نکند، با شلنگ مدام توی سر ملیکا می‌زد، سر خواهرم خیلی باد کرده بود، آبکی شده بود و تا آخر روز پنج شنبه حالش خیلی بد شد و همسایه‌ها از سر و صدای زیاد ملیکا به اورژانس خبر دادند، وقتی اورژانس آمد ملیکا مرده بود. ما را از خانه بیرون آوردند همسایه‌ها به خانه مَمَد قاچاقچی آمدند، اما او فرار کرد. سر کوچه خانه اش دوربین مدار بسته نصب کرده بود و از همه چیز اطلاع داشت."

سال گذشته به طور میانگین روزانه ۵ مورد کودک آزاری به اورژانس اجتماعی بهزیستی استان اصفهان گزارش شده است! این بخشی از موارد کودک آزاری در استان است؛ هر چه بوده الان مریم و محمد به خانه بازگشته اند، خانه‌ای که به نظر نمی‌رسد هیچگاه امن بوده باشد! خانه‌ای که اگر قانونی وجود داشت اجازه نمی‌داد دوباره سرپناه آنها باشد مانند هزاران خانه‌ای که هنوز هیچکس نمی‌داند روزگار برای کودکانشان چه سرنوشتی رقم می‌زند...

گزارش از مریم یاوری - خبرنگار ایمنا