به گزارش ایمنا، محسن هاشمی در ابتدای هشتاد و نهمین جلسه شورا با اشاره به ارائه برنامه توسعه سوم شهری تهران از سوی شهردار ضمن تشکر از وی و معاونت برنامه ریزی شهرداری به آسیب شناسی برنامه نویسی در کشور پرداخت و بر رعایت این نکات در برنامه سوم تاکید کرد.
رییس شورای اسلامی شهر تهران با بیان اینکه از سال ۱۳۸۹ که دور جدید برنامه ریزی شهری تهران آغاز شده است تا کنون دو برنامه تهیه و مصوب شده است و انشاالله از ابتدای سال آینده اجرای برنامه سوم توسعه شهری تهران آغاز می شود.
وی با ارائه نکاتی از آسیب شناسی برنامه ریزی در کشور با ملاحظات و سیاستهای کلی حاکم بر برنامه اظهار داشت: یکی از مشکلات برنامه ریزی در کشور که شامل مدیریت شهری نیز می شود، برنامه ریزی ویترینی و نمایشی است، یعنی عملکرد سازمان تابع برنامه، تغییرات و سیاستهای آن لزوماً نیست و بر اساس روزمرگی و مصالح ذینفعان صورت می گیرد ، بنابراین با تصویب برنامه و تغییرات آن تغییر محسوسی در عملکرد سازمان مشاهده نمی شود.
هاشمی بر لزوم پرهیز از حجیم کردن برنامه و افزایش تعداد احکام و تکالیف برنامه تاکید کرد و افزود: اگر برنامه هوشمند و هدفمند تدوین شود، طبیعی است که در یک دوره محدود و با منابع محدود قادر به تامین بخش بزرگی از احکام و تکالیف نیست و بایست پیکره برنامه از فربهی به چابکی تغییر کند.
به گفته وی ضرورت سنجش پذیری و شاخص پذیری کمی اهداف و تکالیف برنامه نیز باید لحاظ شود که استفاده از عبارات کیفی، کلی گویی و ایده آل گرایی در ادبیات برنامه، مسیر را برای عدم تحقق پذیری و افزایش ابهام در عملکرد برنامه باز می کند.
رییس شورای اسلامی شهر تهران اولویت بندی متناظر با مطالبات شهروندان در برنامه ریزی را نیز مهم دانست و افزود: واقعیت این است که مدیریت شهری تهران با انبوهی از مطالبات و خواستهای گروههای ذینفع، بدنه شهرداری و مردم مواجه است که قادر به تحقق همه آنها در مدتی محدود نیست، پس ما ناگزیریم که خواست عمومی شهروندان را که شورای شهر تبلور آرا و اراده آنهاست بر سایر گروههای ذینفع مقدم کنیم و نتیجه این تقدم ممکن است به نارضایتی این گروهها منجر شود اما حفظ رضایت همه در یک برنامه ریزی علمی و اجرایی اجتناب ناپذیر است.
هاشمی همچنین بر ضرورت حرکت به سمت متوزان کردن منابع و تکالیف شهرداری تهران تاکید داشت و گفت: کاهش اتکای شهرداری از درآمد ناپایدار به پایدار گر چه یکی از مطلوبیت های برنامه است اما از آن مهمتر متوازن کردن ساختار منابع هزینه شهرداری تهران است، شهرداری منابع متفاوتی دارد و با انتظارات و تکالیف متعددی نیز مواجه است، یکپارچه دیدن منابع و هزینه شهرداری یکی از آسیبهای ساختار فعلی است که باید بتدریج اصلاح شود و برای هر گونه از هزینه ها، نوعی خاصی از درآمد ها پیش بینی شود تا امکان تعادل و توازن در منابع و هزینه هر حوزه فراهم آید و به طور مثال اگر منابع هزینه های جاری و خدماتی یا فرهنگی و اجتماعی تامین نشد، بودجه سیستم حمل و نقل عمومی به این حوزه اختصاص نیابد و مدیریت شهری دچار روزمرگی و انقباض نشود.
وی بر ضرورت واقع بینی و عملگرایی در برنامه نیز تاکید کرد و اظهار داشت: بسیاری از اهداف برنامه برای تحقق نیازمند ابزارهای قانونی و اجرایی هستند که معمولا به دلیل عدم پیگیری مناسب فراهم نمی شوند و در نتیجه هدف برنامه محقق نمی شود، به طور نمونه در حوزه درآمدهای پایدار، کمتر از یک پنجم قبوض صادره برای شهروندان وصول می شود و پیش بینی های انجام شده جهت ایجاد مکانیزیم مناسب برای وصول درآمد پایدار اجرایی نشده است و همین موجب بروز کسر بودجه و اختلال در تحقق بخشی از برنامه می شود.
وی ابراز امیدواری کرد با انگیزه ای که در اعضای شورای شهر جهت ایجاد تحول در عملکرد مدیریت شهری از طریق تدوین یک برنامه علمی و عملی وجود دارد، بسیاری از این نقیصه ها و آسیبها در شورا تکمیل و برطرف شود و این برنامه بستر و سنگ زیرین بودجه سال آینده مدیریت شهری و تحقق مطالبات شهروندان تهرانی باشد.
نظر شما