لیلا پرویزی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه در استان اصفهان تئاتربه طور کلی به دو دسته کمدی و مدرن تقسیم می شود، اظهار کرد: کمترین آسیب متوجه افرادی است که تئاتر کمدی کار می کنند، چون حتی اگر از طرف نهاد یا ارگان خاصی حمایت نشوند به این دلیل که گیشه پر مخاطبی دارند و مخاطبان عام از کار آنها استقبال می کنند، بازگشت بودجه را دارند.
این کاگردان تئاتر افزود: افرادی که تئاترهای مدرن و تجربی کار کرده و به درام به صورت جدی نگاه می کنند از بدو پیشنهاد متن به شورای نمایش تا زمان گرفتن مجوز با مشکلات فراوانی روبه رو هستند. علاوه بر این، برای رزرو سالن نیز با مشکل مواجه می شوند، چراکه در اصفهان سالن به صورت تخصصی تقسیم بندی نشده اند.
وی مخاطب تئاتر در استان اصفهان را متفاوت دانست و اضافه کرد: اصفهان همیشه به صورت عام از دیرباز یعنی از زمانی که گروه ها و هنرمندانی همچون مرحوم ارحام صدر بودند تا بعدها که آقایان اکلیلی و ایزدی و بقیه گروه ها اضافه شدند، مخاطب کمدی را داشته است. اصفهان به طور کلی شهری است که همیشه از طنز و نمایش های کمدی استقبال کرده است. از طرف دیگر قشر تحصیل کرده ای هم در اصفهان هستند که به دنبال تئاترهای روشنفکری بوده و تئاتر را به صورت تخصصی دنبال می کنند.
پرویزی گفت: تعدادی از کارگردانان در اصفهان هستند که تئاترهای روشنفکری و مدرن کار می کنند و برخی دانشجویان نیز بیشتر به سمت کارهای تجربی گرایش دارند. کارهای تجربی به نگاه متفاوت و به چالش کشیدن جهان معاصر نیاز دارند. تئاتر تجربی هنوز شیوه مند نشده و به سبک نرسیده است و کسانی که در این زمینه کار می کنند راهی نو و تجربه نشده را برای ارتباط با مخاطب طی می کنند، از این رو راه های خیلی متفاوتی برای تجربه در این عرصه وجود دارد.
کارگردان تئاتر «ابریشم و آتش» با اشاره به جمله معروفی که می گوید "حرف ها را همه زده اند اما چگونه گفتن مهم است" ادامه داد: این افراد به دنبال این هستند راهی را پیدا کنند که قبلا تجربه نشده و به همین خاطر این نوع تئاتر را تجربی یا پیشرو یا آوانگارد می نامند که در استان اصفهان کارگردان هایی نظیر خانم خالقی و آقای صرامی دراین عرصه مشغول فعالیت هستند. در کار تجربی الزامی نیست که پاسخ گرفته شود و راه درستی پیموده شده باشد به همین دلیل نام این شیوه تجربی است، چون هنوز به سبک و نتیجه دقیق در آن نمی توان رسید.
وی عمده مخاطبان تئاتر در اصفهان را جدای از کمدی، خود تئاتری ها، دانشجویان تئاتر، هنرجویان وعلاقه مندان به تئاتر که در دانشگاه ها عضو گروه های تئاتر دانشجویی هستند، دانست و تصریح کرد: در استان اصفهان نیاز داریم که سالن ها تخصصی شوند، در این حالت تماشاگر می داند که همیشه در یک سالن خاص مثلا درام اجتماعی اجرا می شود. مهم نیست کارگردان چه کسی باشد، مخاطب می داند که این برنامه مورد علاقه او است و از این برنامه استفاده می کند و تنها در این صورت است که مخاطب تئاتر تجربی می داند هر زمان اراده کند در فلان سالن به خصوص، تئاتر تجربی اجرا می شود و از طرفی مخاطب کمدی هم می داند، هر وقت به باغ نور مراجعه کند یک تئاتر کمدی مشاهده می کند و لذا هیچ زمانی هم مخاطب درام برای تماشای کار مورد علاقه اش به باغ نور نمی رود.
پرویزی با اشاره به اینکه وقتی سالن تخصصی نداشته باشیم، مخاطب و گیشه تخصصی را از دست خواهیم داد، افزود: برای مثال در سالن فرشچیان یک بار شاهد تئاتر کمدی پرمخاطب هستیم و تماشاگر متصور می شود که این سالن همیشه میزبان تئاتر کمدی است و بار بعد که به همان سالن می رود، ممکن است شاهد یک تئاتر تجربی باشد که مورد پسند مخاطب عام نیست و او رابیشتر سردرگرم می کند.
این کارگردان با سابقه تئاتر خاطر نشان کرد: در نتیجه تخصصی نبودن سالن های تئاتر، علاوه بر اینکه مخاطب را از دست می دهیم، هنرمند هم زمانی که نتیجه ای از تلاش خود نمی گیرد ممکن است به سمت تهران یا خارج از کشور کوچ کند یا اینکه دچارافسردگی شده و خانه نشین می شود یا نهایتا به شغل دیگری رو می آورد که ممکن است مورد علاقه اش نباشد و در واقع به نوعی یک فرار از تئاتر برای هنرمندانمان ایجاد کرده ایم. در نهایت با این نوع برخورد کردن با سالن های تئاتر یک قشر ناراضی از مخاطبان تولید می شود.
وی افزود : تئاترهای اصفهان به جز اندک حمایتی که از طرف شهرداری می شوند، هیچ گونه حمایتی از سمت نهاد و یا سازمان دیگری را دارا نمی باشند. اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی که متولی تئاتر است، هیچ گونه حمایت مالی از تئاتر نمی کند و فقط نظارت می کند.
پرویزی با بیان اینکه بهترین روش برای بهبود بخشیدن به وضعیت تئاتر ،تخصصی شدن سالن ها و شوراهاست گفت: شورایی که برای تئاتر کمدی نظر می دهد چقدر با تئاتر روزجهان آشناست که برای تئاتر تجربی هم بتواند نظر بدهد؟ چنانچه همانطور که دفترتخصصی تئاتر داریم، برای شورای نظارت هم شورای تخصصی داشته باشیم به این صورت که مثلا برای نمایش های ایرانی کسانی که تخصص نمایش های ایرانی دارند و آشنا به تئاتر روز دنیا هستند نظارت داشته باشند. همچنین برای کارهای کمدی کسانی که ازدیرباز تا الآن دراین سبک بوده و آشنا ومسلط به این فضاهستند، باشند و نظر بدهند.
کارگردان نمایش «من آنجا نیستم» با اشاره به اینکه در حال حاضر فقط یک شورای نظارت وجود دارد که برای همه طیف های تئاتر نظر می دهد، اضافه کرد: این اتفاق خوبی نیست و به نظرم همانطور که سالن ها باید تخصصی شوند شوراهای نظارت هم باید تخصصی شوند.
نظر شما