امانالله قرایی مقدم در گفت وگو با خبرنگار ایمنا در خصوص مشکلات اقتصادی پیش آمده در جامعه اظهار کرد: اصل و اساس یک جامعه مردم هستند که میتوانند با مشارکت و همفکری و همدلی خود در تمام بحرانها موثر واقع شوند.
وی با تاکید بر لزوم ایجاد زمینه مشارکت برای همه گروههای سیاسی و فکری افزود: دولت و مردم همگی در یک کشتی نشسته ایم و نباید علیه همدیگر عمل کنیم که این امر قطعا به تضعیف روحیه اجتماعی منجر خواهد شد و ضرر آن هم تنها به دولت نخواهد رسید بلکه همه جامعه را متاثر خواهد کرد.
این جامعه شناس با بیان اینکه باید همه اقشار جامعه هوای همدیگر را داشته باشند، اظهار کرد: در غیر این صورت جامعه دچار از هم پاشیدگی و از هم گسیختگی میشود و تعارض بین گروههای اجتماعی افزایش مییابد. بنابراین اصل و اساس جامعه چه مخالف و چه موافق باید همبستگی و انسجام باشد.
وی با اشاره به لزوم افزایش همبستگی بیش از گذشته بین مردم و دولت در این برهه حساس جنگ اقتصادی گفت: صحبت رییس جمهور در روزهای گذشته کاملا درست است که عمده دلایل مشکلات امروز داخلی است. خوشبختانه مسئولان پس از سالها استفاده از مکانیزم فرافکنی که علت مشکل را به گردن آمریکا و انگلیس و اسراییل میانداختند بالاخره متوجه شدند که عمده دلیل مشکلات کشور داخلی است و متاسفانه این خودِ ما هستیم که با عدم همبستگی و همدلی بیشتر از دشمن خارجی به همدیگر ضربه میزنیم.
قرایی مقدم با ابراز تاسف از وسعت احتکار، گرانفروشی و سوء استفاده و تقلب در بازار اظهار کرد: گرانفروشی، احتکار و خروج ارز و سکه از کشور باعث بیکاری و تنگناهای اقتصادی شدیدی میشود که مسائل اجتماعی همچون طلاق، فقز، فحشا و غیره نیز زنجیروار به این مباحث متصل است و جامعه را از سلامت خود دور میکند.
وی اولین گام حل مشکل را پذیرفتن مشکل دانست و افزود: در حال حاضر دولتمردان متوجه داخلی بودن مشکلات شدهاند اما مشکل اساسی در عدم اعتماد مردم به مسئولان است که در سالهای اخیر این حس اعتماد به طرز چشمگیری کاهش داشته است.
این جامعهشناس مهمترین عامل پیشرفت کشورهای توسعه یافته را اصل سرمایه اجتماعی دانست و افزود: سرمایه اجتماعی مهمترین پیوند دهنده سرمایه انسانی، سرمایه طبیعی و سرمایه تکنولوژیکی است اما این سرمایه مهم متاسفانه در جامعه ما به دلیل عدم وجود اعتماد و همدلی از بین رفته است.
وی با ابراز تاسف از نبود اعتماد و کمبود سرمایه اجتماعی در جامعه گفت: اصل سرمایه اجتماعی در سال ۱۹۲۰ توسط جامعه شناسی به نام "هنیفن" مطرح شد و دلیل مطرح شدن آن توسط جامعه شناسان غرب این بود که چرا کشورهایی که منابع طبیعی، انسانی و تکنولوری دارند پیشرفت نمیکنند که علت آن را در نبود سرمایه اجتماعی جستجو کردند و متوجه اهمیت این اصل مهم در پیشبرد و موفقیت یک جامعه شدند.
قرایی مقدم وابستگی، دلبستگی و تعهد به جامعه و یکدیگر را ضروری دانست و اظهار کرد: هر کشوری که از این اصول بی بهره باشد به توسعه در ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی نخواهد رسید که باید دولتمردان کشور به اهمیت این سرمایه واقف شوند.
این استاد دانشگاه جامعه سالم را جامعهای عاری از رانت، دروغ گویی و روابط مداری خواند و افزود: از نگاه جامعه شناسان جامعهای به سرانجام خواهد رسید که انتخابهای آن جامعه بر اساس شایستگی و لیاقت افراد باشد نه بر اساس روابط و خاندان، در چنین جوامعی مسئولان خود را از مردم میدانند و مردم هم در اداره کشور به مسئولان کمک میکنند.
وی داشتن سرمایه انسانی و منابع طبیعی را بدون سرمایه اجتماعی بی اهمیت دانست و تصریح کرد: ژاپن از سال ۱۹۴۹ بعد از جنگ جهانی به افزایش سرمایه اجتماعی در مردم خود همت گمارد و با این شعار که " راپنی بمانیم اما از تمدن غرب عقب نمانیم" اهداف خود را به پیش برد و به اعتلا رسید.
قرایی مقدم با تاکید بر اینکه واقف شدن مسئولان به اهمیت سرمایه اجتماعی و نقش مردم در همدلی ها بسیار ارزشمند است، خاطرنشان کرد: اگر چه ترمیم جامعه و بازیابی سرمایه اجتماعی بسیار مشکل است اما در دراز مدت این امر قابل دستیابی است که تلاش بی وقفه مسئولان و مردم را میطلبد.
نظر شما