ابزاری جدید برای تشخیص سلول های سرطانی

به گزارش سرویس ترجمه‌ ایمنا، در این روش یک سیم مغناطیسی کوچک به درون رگ فرستاده می‌شود که سلول‌های سرطانی آزاد شناور در خون را جذب می‌کند. با استفاده از تکنیک جدید می‌توان بیماری را بسیار سریع‌تر از شیوه‌های کنونی مبتنی بر خون که برای تشخیص سرطان به کار می‌رود، شناسایی کرد.

بسیاری از محققان به طور خستگی ناپذیر به دنبال یافتن راه‌های جدید و موثر برای تشخیص سرطان با استفاده از یک آزمایش ساده‌ خون هستند و چندین آزمایش خون جدید و نوید بخش در حال گسترش است که انواع مختلف بیومارکرهایی که وجود سرطان را نشان می‌دهند، ردیابی می‌کند.

اما ردیابی سلول‌های سرطانی آزاد شناور که در جریان خون افراد وجود دارد، بهترین راه برای تشخیص این بیماری است. سام گامبیر (Sam Gambhir)، رهبر گروه تحقیق در این باره گفت: "سلول‌های سرطانی آنقدر کمیاب هستند که با انجام یک نمونه خون معمولی، احتمال آن وجود دارد که حتی یکی از این سلول‌ها در لوله های آزمایش وجود نداشته باشد."

این در حالی است که در روش نوآورانه جدید از یک سیم مغناطیسی کوچک استفاده می‌شود که در داخل رگ قرار گرفته و سلول‌های سرطانی را جذب می‌کند. محققان به منظور جذب سلول‌های سرطانی شناور آزاد از تلفیق نانو ذرات به همراه یک نوع پادتن استفاده کردند که درون سلول‌های سرطانی مورد نظر قرار می‌گیرد.

این نانوذرات به عنوان آهن‌ رباهای کوچک عمل می‌کند. بنابراین هنگامی که آن‌ها به سلول‌های سرطانی آزاد شناور می چسبند، تنها مسئله مهم این است که قبل از عبور سلول ها از سیم مغناطیسی بتوانند آنها را به چنگ بیاورند. این روش تاکنون به طور موثری برای خوک‌ها مورد آزمایش قرار گرفته و از ۱۰ تا ۸۰ برابر شیوه های کنونی مبتنی بر خون، توانسته است سلول های سرطانی را تشخیص دهد.

اگرچه روش جدید هنوز بر روی انسان ها آزمایش نشده اما تیم تحقیقاتی دانشگاه استنفورد به زودی آزمایشات خود را بر روی انسان‌ها انجام خواهد داد. آزمایش‌های سم شناسی (toxicity) که بر روی موش‌ها صورت گرفته نشان می دهد که نانوذرات تزریق شده ایمن بوده و اغلب چند هفته پس از تزریق، اثر آن از بین می‌رود.

به گفته گامبیر چنانچه استفاده از سیم مغناطیسی، ابزاری کارآمد برای جذب سلول های سرطانی آزاد شناور باشد، می توان از آن به عنوان یک نوع فیلتر استفاده کرد که مانع گسترش سرطان از طریق جریان خون به دیگر قسمت‌های بدن می‌شود.

نتیجه بررسی های صورت گرفته به تازگی در مجله " Nature Biomedical Engineering" منتشر شده است.