به گزارش خبرنگار ایمنا، پروژه‌های ساخت قطار شهری معمولا یک شبه اتفاق نمی‌افتند بلکه برای ایجاد و طرح ریزی آن‌ها، ماه‌ها و حتی سال‌ها زمان نیاز است. در ادامه شرح مختصری از چگونگی پیشرفت دو متروی بزرگ جهان خواهیم خواند.
متروی مسکو
نخستین خط متروی مسکو در سال ۵۱۹۳ با ۱۳ ایستگاه افتتاح شد. فاز دوم مترو بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۳۸ تکمیل شد که شامل سه ایستگاه جدید می شد که البته پل مترو Smolensky نیز در این فاز ساخته شد. شش ماه بعد شش ایستگاه جدید در ادامه فاز دوم ایجاد شد. طی سال‌هایی که روسیه درگیر جنگ بود، هرچند مشکلات و وقفه‌هایی در ایجاد خطوط جدید وجود داشت اما احداث فاز سه مترو به قوت خود باقی ماند؛ البته در زمان جنگ، از متروی مسکو به عنوان پناهگاهی امن نیز استفاده می‌شد.
فاز چهارم مترو پس از جنگ و با ایجاد ۱۲ ایستگاه جدید رنگ تازه ای گرفت. فاز پنج ساخت مترو بین سال‌های ۱۹۶۵۱ تا ۱۹۷۰ رنگ و بوی تجملاتی به خود گرفت که نتیجه‌ی آن معماری‌های بی نظیر ۲۱ ایستگاه آن زمان بود. این تجمل گرایی از آن سال ها تا سال‌های ۱۹۷۰ و با اضافه شدن ۳۱ ایستگاه جدید به سامانه قطار شهری در فاز ششم ادامه داشت. شهرداری مسکو سعی بر آن داشت تا معماری‌های اصیل روسی را در قاب مترو جای دهد تا به این ترتیب مترو را از حالت ماشینی بیرون بیاورد و روح زنده‌ی شهری را در تونل‌های زیرزمینی احیا کند تا از حس دلگیر فضای سرد و خشن زیر زمین بکاهند.
در دهه ۷۰ و ۸۰ (فازهای هفتم و هشتم) نیز به ترتیب ۳۰ و ۲۸ ایستگاه دیگر نیز به سیستم مترو اضافه شد که با اتصال درونی خطوط مختلف مترو همراه بود. فاز نهم و دهم نیز شامل خطوطی می شدند که به سمت حومه های مسکو کشیده می شدند؛ در این فاز ها نیز به ترتیب ۱۹ و ۲۱ ایستگاه احداث شد. از سال ۲۰۱۱ تا کنون مسکو به سمت نقاطی فرای حومه‌ها پیشروی می‌کند تا به این ترتیب خطوط مترو علاوه بر مناطق شهری و حومه ای، نقاطی دور از دسترس فضای شهری را پوشش دهد تا آن‌ها نیز از مترو بی بهره نمانند. با این کار، تمرکززدایی شهری نظم بهتری می‌گرفت و مناطق شهری به طور هدایت شده ای پراکندگی سازمان یافته ای پیدا می‌کردند. پیش بینی می‌شود تا پایان سال ۲۰۱۸، حدود ۱۷.۵ کیلومتر دیگر به سامانه قطار شهری مسکو افزوده شود که البته تعداد ایستگاه‌هایی که ازسال ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰ طرح ریزی شده است، ۱۰۰ ایستگاه جدید می باشد که تعدادی از آن ها نیز تاکنون احداث شده‌اند. جالب است بدانید برآوردها نشان می‌دهد که با علم امروزی، ۴۵ سال طول می کشد تا تعداد ایستگاه‌های ساخته شده از ۱۹۶۵ تا سال ۲۰۱۰، دوباره ساخته شود!
متروی پکن
اولین خط متروی پکن در سال ۱۹۶۹ با احداث ۱۶ ایستگاه افتتاح شد که تنها مسیری ۲۴ کیلومتری را پوشش می‌داد .مدیران شهری پس از مدتی دریافتند که این خط نمی‌تواند پاسخگوی نیاز روزافزون جمعیت رو به رشد پکن، به جا به جایی های درون شهری باشد.
تا سال ۲۰۰۰، با وجود وقفه‌های زیاد در مسیر ساخت مترو، ۱۶ ایستگاه دیگر نیز به تعداد قبلی اضافه شد. سرعت ساخت فازهای سه، چهار و پنج مترو به ویژه با اعلام میزبانی این شهر برای بازی‌های المپیک ۲۰۰۸ سرعت یافت؛ این سه فاز شامل یک خط درونشهریِ دیگر، خط مخصوص بازی‌های المپیک و البته خط مخصوص فرودگاه می‌شد. هر سه فاز این پروژه در سال ۲۰۰۸ به پایان رسیدند. تا سال ۲۰۱۳ تمامی ۱۷ خط مترو، شامل ۲۲۷ ایستگاه به طول ۴۵۶ کیلومتر مورد بهره‌برداری عملی قرار گرفتند. طی سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ نیز خط ۱۹ و ۱۸ مترو به آن اضافه شد. اکنون نیز شهرداری پکن قصد دارد تا طول مسیر مترو را با افزودن یک خط متروی دیگر، به هزار و ۵۰ کیلومتر در سال ۲۰۲۰ افزایش دهد.
نظر شما