به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان شهرضا، تعدادشان کم نیست، براساس آمار تعدادشان بیش از پنج هزار و به گفته برخی دیگر از مسئولان تا هشت هزار نفر می رسد. سالیان درازی از عمر خود را صرف تحصیل کرده‌اند، اما حالا که می‌خواهند از ثمره سالیان تلاش استفاده کنند، شرایط مناسب نیست.
می‌گویند مهارت ندارید، شما کارهای عملی بلد نیستید و ذهن شما انباشته از محفوظاتی است که این روزها کاربرد ندارد، اما کسی نمی‌گوید این جوانان که حالا پسوند بیکار را هم یدک می‌کشند در همان نظامی تحصیل کرده‌اند که مسئولان ایجاد اشتغال هم دوران تحصیل خود را در آن گذرانده‌اند.
«بهروز» یکی از آن‌هاست که حالا جوانی ۲۹ ساله است و چهارسالی می‌شود که مدرک فوق لیسانس برق گرفته و به گفته خودش دیگر جایی نمانده که به دنبال کار نرفته باشد. پای درد و دلش که بنشینی متوجه می‌شود که راهی دراز پیموده، اما اکنون ناکامی، خانه آخری است که به آن رسیده، او می گوید:«وقتی در دانشگاه صنعتی اصفهان پذیرفته شدم فکر می‌کردم همه رؤیاهایی که به دنبالش بودم محقق می‌شود؛ چهار سال با همه توان درس خواندم، همه کسانی که از این دانشگاه فارغ التحصیل شده‌اند می‌دانند معدل ۱۸ در این رشته به آسانی به دست نمی‌آید. بلافاصله هم برای کارشناسی ارشد امتحان دادم، اما حالا که نوبت کار رسیده باید در خانه بنشینم و نگران آینده و شرمنده پدر و مادرم باشم.»
«حسین»، جوان دیگری است که دانشجوی سال اول دکترای تخصصی مدیریت دولتی است، او نیز با نگرانی از آینده این گونه می‌گوید:«وقتی که تمام اندوخته پدرم را پس از ۳۰ سال خدمت در آموزش و پرورش گرفتم و به امید آینده‌ای بهتر، به عنوان شهریه به دانشگاه آزاد دادم، فکر می‌کردم کار درستی انجام می‌دهم، اما این روزها به هرکجا می‌روم می‌گویند بروید و مهارت بیاموزید، کار برای رشته‌های نظری وجود ندارد، پس چرا این حرف را در همه این سال‌ها نگفتند؟»
«زهرا»، که در رشته معماری فارغ التحصیل شده می‌گوید:«وقتی دانشجویی در دانشگاه پذیرفته می‌شود، یک دنیای رؤیایی برای او ترسیم می‌کنند، اما واقعیت چیز دیگری است؛ به ما می‌گفتند سازمان میراث فرهنگی و شهرداری‌ها بسیار نیازمند مهندس معماری هستند و حتما مشغول به کار می‌شوید، اما وقتی به این ادارات مراجعه کردم دیدم که مهندس عمران، لیسانس حسابداری و شهرسازی به جای ما استخدام شده‌اند!»
برخی آنان را روانه مراکز مهارت آموزی می‌کنند و برخی دیگر مدارک مختلفی را می‌خواهند تا نام آنان را در فهرست کارجویان ثبت کنند، اما گویی غافل از آن هستند که چند سال دیگر سن جوانان بیکار بالا می‌رود و دیگر واقعا جایی برای آن‌ها در بازار کار وجود ندارد.
به ظرفیت‌های موجود اشتغال توجه نمی‌شود
سمیه محمودی، نماینده مردم شهرضا در مجلس شورای اسلامی در گفت و گو با خبرنگار ایمنا بیکاری را یکی از مهم ترین معضلات این شهرستان می‌داند و می گوید: بحران بیکاری در سراسر استان اصفهان وجود دارد، در حالی که اصفهان را از استان‌های برخوردار کشور می‌دانند.
وی ادامه می دهد: متأسفانه به دانشجویان تنها مباحت تئوری آموزش داده می‌شود، در حالی که بازار کار نیازمند افرادی است که مهارت لازم را برای فعالیت در بخش‌های مختلف صنعتی، کشاورزی و خدماتی داشته باشند.
نماینده مردم شهرضا در مجلس شورای اسلامی تأکید می‌کند: متأسفانه در کشور به آموزش‌های فنی و مهارتی توجه نمی‌شود، کشورهایی که توانسته‌اند بر بحران بیکاری غلبه کنند، به این مسئله توجه کرده‌اند.
محمودی تصریح می‌کند: با کاهش استخدام‌های دولتی باید زمینه فعالیت در بخش‌های دیگر فراهم شود، امروزه درآمد صنعت توریسم با صنعت نفت مقایسه می‌شود، در حالی که در استان اصفهان و شهرستان‌های حوزه انتخابیه بستر مناسب برای توسعه توریسم وجود دارد، اما به آن توجه نمی‌شود.
وی می گوید: راه‌اندازی منطقه ویژه اقتصادی شهرضا می تواند بخش بسیار زیادی از مشکل بیکاری منطقه را رفع کند، اما در کنار آن باید با کاستن از بوروکراسی اداری و موانع سرمایه‌گذاری، از کارآفرینان بخش خصوصی هم حمایت شود.
جوانان یک شب می‌خواهند به همه چیز برسند!
حسن ضیایی، رییس آموزشگاه فنی و حرفه‌ای شهرضا با اشاره به برگزاری ۱۲۵۰ دوره آموزش مهارتی در این شهرستان در طول سال، تصریح می‌کند: هریک از بخش‌های دولتی و خصوصی شهرستان سالانه ۳۶۰ هزار ساعت آموزش برگزار می‌کنند.
وی ادامه می‌دهد: بسترهای لازم برای آموزش مهارت‌های مختلف در شهرستان فراهم است، اما متأسفانه جوانان جویای کار می‌خواهند یک شب به همه چیز برسند، آن‌ها دوست ندارند زحمت ایجاد یک کسب و کار را بر خود همواره کنند و می‌خواهند بلافاصله در یک اداره استخدام شوند.
با وضع موجود، تمایل به استخدام دولتی طبیعی است
سیف‌الله مردانی، پژوهشگر مسائل اجتماعی و مدرس دانشگاه در این باره می‌گوید: متأسفانه براساس یک پندار دیرینه، استخدام دولتی تنها مسیری است که یک دانش آموخته دانشگاهی می‌تواند طی کند، اما این مسئله با واقعیت‌های این روزهای جامعه سازگار نیست.
وی ادامه می دهد: تمرکز قدرت اجرایی در دست دولت باعث شده تا گرایش‌ها به سمت استخدام دولتی بیشتر باشد، از سوی دیگر اگر شما کارمند دولتی باشید، حقوق و مزایای مشخص و تضمین شده‌ای دارید، اما اگر کارگر یک واحد خصوصی باشید ممکن است به هر علتی اخراج شوید یا مجبورید با شرایط مالی سرمایه گذار کنار بیایید.
پژوهشگر مسائل اجتماعی تأکید می‌کند: وقتی جوانان شهرضایی می‌شنوند که در ابتدای امسال حدود هزار کارگر اخراج شده‌اند، اما در مقابل حقوق کارکنان دولت افزایش یافته، طبیعی است که گرایش به استخدام دولتی در آنان افزیش یابد.
مردانی می‌گوید: باید فرهنگ کار در جامعه اصلاح و از سوی دیگر از بخش خصوصی هم حمایت شود؛ اگر اعتماد به کار در هر شرایطی احیاء شود دیگر مشکلی باقی نمی‌ماند، زیرا بخش زیادی از مشکلات در نتیجه انتخاب شرایط کار ایجاد می‌شود.
بنگاهای اقتصادی کوچک، راهکار رفع مشکل بیکاری شهرضا
معین رضاییان، کارشناس ارشد اقتصاد و مدرس دانشگاه نیز بیکاری را مهم ترین چالش اجتماعی – اقتصادی کشور در آینده نزدیک عنوان می کند و می‌گوید: عدم سازگاری بین عرضه و تقاضای شغل، در هر جامعه‌ای بحران آفرین است چراکه شهروندان اگر شغل نداشته باشند درآمد ندارند و این مسئله به معنای فلج شدن همه برنامه‌های زندگی یک فرد است.
وی تأکید می‌کند: برخورداری از شغل مناسب نه تنها به افراد هویت اجتماعی و احساس کارآمدی در صحنه جامعه می‌دهد، بلکه برای گردش سرمایه در جامعه و جلوگیری از بلوکه شدن ثروت در دست یک عده یا در یک بخش و رکود در سایر بخش‌ها جلوگیری می‌کند.
کارشناس مسائل اقتصادی تصریح می‌کند: متأسفانه در حال حاضر در کشور دولت همه شریان‌های اقتصادی را در دست دارد و این مسئله بخش مهمی از توان نظارتی آن را به خود اختصاص داده است، در حالی که خصوصی سازی اقتصاد هم دولت را از این وضعیت نجات می‌دهد و هم زمینه گردش مناسب‌تر سرمایه و ایجاد فرصت‌های شغلی بیشتر را فراهم می‌کند.
رضاییان ادامه می‌کند: دولت‌ها هم به اهمیت خصوصی‌سازی پی برده‌اند، اما متأسفانه فرایندی که در این زمینه در کشور آغاز شد باز هم درگیر بروکراسی اداری شد و در بین همه کارهایی که برای دولت‌ها تعریف شده بود گُم شد.
وی می گوید: در وضعیت فعلی اقتصادی کشور، سرمایه‌گذاری کلان، نیازمند پشتوانه مالی زیاد است که طبیعتا همه افراد از آن برخوردار نیستند، به همین دلیل لازم است کارگاه‌های کوچک و زودبازده ایجاد و با معافیت‌های طولانی مدت مالیاتی و بیمه‌ای از آنان حمایت شود.
کارشناس مسائل اقتصادی اضافه می‌کند: تولید کالاهای مورد نیاز کشور در بنگاه‌های اقتصادی کوچک، الزام بخش‌های دولتی و پیمانکاران به خرید محصولات این کارگاه‌ها و افزایش نظارت‌های اجرایی بر ارتقاء کیفیت محصولات آن‌ها می‌تواند تا حد زیادی بحران‌های اقتصادی فرارو به ویژه در بخش بیکاری را برطرف کند.
رضاییان تأکید می‌کند: باید اجازه دهیم که بازار نیاز خود را به تخصص‌های مختلف نشان دهد و بخش خصوصی هم با عرضه این آموزش‌ها، توازن عرضه و تقاضای شغلی را برقرار کند؛ بحران‌های اقتصادی با دستور و بخشنامه برطرف نمی‌شود، باید واقع‌بینی و اجرای تئوری‌های علمی در دستور کار قرار گیرد.
در حالی ساختار اجتماعی و اقتصادی، جوانان جویای کار را به سوی استخدام در دستگاه‌های دولتی سوق می‌دهد که مسئولان همچنان به دنبال چاره جویی برای رفع این مشکل هستند. به نظر می‌رسد دیگر فرصت چاره جویی و رایزنی به پایان رسیده و وقت عمل است تا همگان شاهد اصلاح وضعیت بیکاران باشند.
گزارش از: عباس صادقی، خبرنگار سرویس شهرستان ایمنا
نظر شما