به گزارش خبرنگار ایمنا، از قدیمی ها که سراغ می گرفتیم آیا چنین اتفاق ناگواری را سراغ دارند مطرح می کردند که حداقل در طول عمر خود چنین چیزی را یاد نمی آرند و گذشتگان آنان نیز چنین خشک شدن زاینده رود را به چشم ندیده بودند اما کاهش نزولات آسمانی، تغییر اقلیم و هزاران هزار دلیل دیگر باعث شد، اندک اندک خشکی زاینده رود از شرقی ترین نقطه اصفهان آغاز شد و امروز این خشکسالی به غرب اصفهان رسید تا مردم با دیدگان خود شاهد خشک شدن زنده رود باشند.
زنده رودی که شاهرگ حیاتی و تمدن ساز در فلات مرکزی ایران و تأمین آب شرب و کشاورزی و همچنین تغذیه کننده چاه ها و منابع آب زیر زمینی به شمار می آمد و با خروش خود از زردکوه بختیاری تا باتالاب گاو خونی تنوع زیستی و پیدایش جوامع انسانی را رقم زده و باعث نقش بستن زندگی در شالیزارهای برنج می شد امروز با قهر خود نه تنها دیگر نقش حیات نمی زند بلکه موجب نابودی تنوع زیستی در شرق و غرب اصفهان شده است. امروز حتی به دلیل بسته شدن سد زاینده رود و خشک شدن رودخانه هزاران قطعه ماهی، جانوران دوزیست و سایر گونه های آبزی که آخرین زیستگاهشان، برکه های آب راکد در مسیر رودخانه زاینده رود بود نیز در حال تلف شدن و از بین رفتن هستند.
امروز که بحران آب بیش از پیش جدی شده و آب رودخانه زاینده رود به شکلی باور نکردنی مجددا بسته شده است. بستر رودخانه در شهرهایی همچون زرین شهر، چمگردان، زاینده رود، باغشاد و ... به طور کامل خشک شده و در برخی قسمت‌ها هنوز اندکی آب وجود دارد و در این میان نکته ای انسان را آزار می دهد تلف شدن هزاران آبزی و ماهی است که برخی از آن ها به برکه های باقی مانده پناه برده اما با خشک شدن این برکه های کوچک در حال مرگ هستند و نفس‌های آخر را می‌کشند.
در این میان باید از خود سوال کنیم حال که بسیاری از ما انسان ها که از تلفات شدید ماهی‌ها و آبزیان و دوزیستان اطلاع داریم چرا برای نجات آنها سعی و تلاشی نمی کنیم مگر نه اینکه وقتی زاینده رود جریان داشت و باعث شورونشاط ما مردم می‌شد و برآن می شدیم تا ساعتی را در کنار رودخانه و دریاچه های مصنوعی و طبیعی آن آرمیده و از صدای جریان آب لذت ببریم مگر نه اینکه ماهی گیری با قلاب خود تفریحی لذت بخش برای ما به شمار می آمد و یا اینکه لذت سوار شدن بر قایق های پدالی با خانواده را به بسیاری از مسایل ترجیح می دادیدم پس حال چه شده با آنکه مطرح می کنیم خشک شدن زاینده رود احساس سرخوردگی و ناراحتی را در بین مردم ایجاد کرده به فکر نجات ماهیان و انتقال آنها به بالا دست نیستیم.
چه شده که امروز تنها در فضای مجازی و در گروه های مختلف تنها دم از حمایت از محیط زیست می زنیم اما در زمان عمل با آنکه فراخوانی تحت عنوان جمع آوری ماهیان گرفتار در برکه های زاینده رود و انتقال آنها بالا دست سد چم آسمان منعکس می شود تنها مدیر و پرسنل اداره محیط زیست و چند نفر از پرسنل آتش نشانی زرین شهر و... آن هم با محدود امکانات در اختیار داشته در میدان عمل ظاهر می شوند و خبری از حامیان محیط زیست نیست!؟
مگر جز این است که ما مردم همواره از طرح شعار از سوی مسئولان و عمل نکردن آنها به وعده ها گلایه مند هستیم پس چگونه ما خود نیز دچار روز مرگی شده و به اطراف خود و مسئولیتی که بر عهده بی تفاوت شده ایم.
نباید فراموش کنیم برای جمع آوری و نجات ماهیان باقی مانده در برکه های رودخانه زاینده رود تشکل‌های مردم نهاد باید در کنار یگان های محیط زیست قرار گرفته و دستگاه های اجرایی نیز بجای امورات نظارتی با تمام توان و تجهیزات به میدان بیایند تا با کمک همه جانبه این ماهی‌ها به بالادست رودخانه که آب جریان دارد منتقل و از مرگ و نابودی نجات یابند. امروز زمان آن رسیده مردم در حوزه محیط زیست به یاری دستگاه های اجرایی و نظارتی و سمن ها بیایند تا اقدامات مطلوبی را در این حوزه شاهد باشیم چراکه حفاظت از محیط زیست تنها با شعار ممکن نیست بلکه باید در جزیی ترین ابعاد زندگی نیز دست به کار شد تا نسل های آینده ما تنها شنونده زیبایی های محیط زیست زمین نباشند.
فاطمه محمدی، رییس اداره محیط زیست شهرستان لنجان در حاشیه جمع آوری ماهی های باقی مانده در برکه های رودخانه های زاینده رود در زرین شهر در گفت و گو با خبرنگار ایمنا می گوید: با توجه به خشکسالی های اخیر متاسفانه امسال شهرستان لنجان نیز با خشک شدن کامل زاینده رود مواجه بود و تنها برخی گودال ها که در رودخانه زاینده رود وجود دارند باعث شده ماهیان و برخی آبزیان همچون خرچنگ ها و... در این گودال ها گرفتار شوند.
وی می افزاید: با توجه به اینکه حجم این آب ها روز به روز کاهش پیدا می کند طرح زنده گیری ماهیان را در شهرستان لنجان اجرایی کردیم و در دو مرحله قبل در اواخر اردیبهشت ماه با کمک جهاد کشاورزی، شبکه دامپزشکی و شهرداری زرین شهر و به صورت جداگانه شهرداری زاینده رود این طرح اجرایی و ماهیانی که از این گودال ها به صورت زنده جمع آوری شده بودند به بالادست سد چم آسمان انتقال پیدا کردند و رها سازی انجام گرفت.
رییس اداره محیط زیست شهرستان لنجان تصریح می کند: با بارندگی هایی که در اردیبهشت ماه انجام گرفت حجم آب در گودال ها افزایش پیدا کرد و در انجام این طرح اختلال هایی را ایجاد کرد و امروز یکی از این گودال ها که حدود یک میلیون ماهی و بچه ماهی در آن گرفتار هستند آزادسازی و آبزیان را به بالادست منتقل کردیم.
وی ادامه می دهد: درست است انسان اشرف مخلوقات است اما تمام موجودات بر روی کره زمین مخلوقات خداوند متعال بوده و حق حیات دارند بر همین اساس ما طرح زنده گیری ماهیان گرفتار در گودال های رودخانه زاینده رود را اجرایی کردیم تا این مهم را به تک تک افراد یاداوری کرده باشیم.
محمدی اضافه می کند: متاسفانه خشکسالی های اخیر باعث گرفتاری بسیاری از آبزیان در گودال های رودخانه زاینده شد که حیات و زندگی آنها را با خطر مواجه کرد از سوی دیگر پوشش گیاهی در عراضی طبیعی کاهش چشمگیری داشته و این مسئله باعث می شود با وزش باد شاهد حجوم ریزگردها باشیم و اگر شرایط به همین شکل ادامه پیدا کرده و شاهد خشکسالی در سال های آینده باشیم قطعا در شهرستان لنجان نیز با این مشکل مواجه خواهیم شد.
وی می گوید: با توجه به شروع طرح زنده گیری ماهیان گرفتار در رودخانه خشک شده زاینده رود بسیاری از افراد با صحبت های خود نشان دادند دوستدار اجرای این طرح هستند ولی با عملیاتی شدن طرح در سه مرحله متاسفانه کسی به کمک ما نیامده و امیدورایم این افراد و حتی تک تک مردم شهرستان لنجان و زرین شهر به عنوان دوستداران محیط زیست آن هم به دلیل اینکه محیط زیست متعلق به همه ما بوده به میدان عمل آمده تا بتوانیم در حفظ موجودات زنده فعالیت داشته باشیم.
رییس اداره محیط زیست شهرستان لنجان با اشاره به تلفات بالای ماهیان و آبزیان در مسیر رودخانه و دریاچه پارک ساحلی زرین شهر خاطر نشان می کند: باید به این نکته نیز توجه داشت که امکانات ما بسیار محدود بوده و با توجه به هماهنگی های لازم موفق نشدیم امکانات مورد نیاز را برای اجرای طرح از استان و شهرستان دریافت کنیم چراکه شاید هیچکس پیش بینی چنین وضعیتی را از قبل نداشته است.
وی ادامه می دهد: با توجه به اهمیت نجات ماهیان و آبزیان گرفتار در حد و توان شهرستان امکانات محدودی را با کمک شهرداری زرین شهر، شبکه دامپزشکی و جهاد کشاورزی مهیا کردیم و بر همین اساس باید گودال به گودال پیش روی کنیم تا بتوانیم این مهم را به سرانجام برسانیم.
محمدی می افزاید:با توجه به کاهش سطح آب در گودال ها ماهیان به کناره گودال ها آمده و متاسفانه در لجن هایی که در این گودال ها وجود داشته گرفتار شدند و یا این لجن ها وارد آب ششهای آنها شده و باعث مرگ و میر ماهیان شده است و با توجه به نگاه ویژه فرماندار شهرستان لنجان امیدواریم بتوانیم تعداد ماهیان نجات یافته را افزایش دهیم.
نظر شما