به گزارش خبرنگار ایمنا، نمایش عمومی «عصبانی نیستم!» پس از پنج سال از نیمه اردیبهشت در سینماهای اصفهان آغاز شده است. دلیل حضور مرضیه ابراهیمی، ساخته شدن فیلمی دیگر درباره قربانیان اسیدپاشی توسط درمیشیان به نام «لانتوری» پیش از «عصبانی نیستم!» و اختصاص درآمد حاصل از بلیت فروشی این دو سانس به قربانیان اسیدپاشی بود.
رضا و مرضیه با هم وارد سینما قدس شدند، می‌دانستم درمیشیان اهل مصاحبه نیست، مرضیه اما با روی گشاده از مصاحبه استقبال می کند. رضا که از اعضای انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی است با او تماس گرفته که در اکران‌ها حضور پیدا کند تا شاید این اکران ها مرحمی باشد بر زخم های عمیق این قربانیان.
مرضیه عضویت در انجمن را عاملی برای افزایش ارنرژی قربانیان می‌داند. او برخی از قربانیان مثل خودش را پرانرژی تر و اجتماعی تر می دانست و برخی دیگر را به خاطر فاجعه ای که برایشان رخ داده بود گوشه گیر و منزوی نامید و این دودستگی را به هدف از زندگی کردن ربط داد.
هدف خودش هم این بود که اتفاقی در جامعه بیفتد تا اسیدپاشی کمتر شود. تا وقتی مرضیه به جامعه برنگشته بود کسی کاری به کارش نداشت ولی از وقتی که صفحه مجازی اش راه افتاده مردم بیشتر با او آشنا شدند، خودش می‌گوید بعضاً کامنت منفی هم می گیرد که البته به همیشه با رویی خوش پاسخ آن‌ها را می‌دهد.
در انتهای صحبت هایش، آرزو کرد که سرچشمه ی این اتفاقات ناخوشایند روزی خشکِ خشک شود و هر فردی بنا بر هر علتی که در وجودش نهفته است دست به جاری کردن این چشمه خطرناک نزند.
از من که جدا شد پیش رضا برگشت و به خودم که آمدم سینما شلوغ شده بود. منصور نورپور، رئیس سینما قدس، از فروش ۱۵۰ بلیت در سانس ساعت ۲۱ اکران این فیلم گفت. کارمندان سینما مشغول بر پا کردن بنرهایی با نام انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی بودند.
بنرها که بر پا شدند، رضا و مرضیه برای تماشایشان آمدند و یخ مردم نیز آب شد و درخواست‌ها برای سلفی گرفتن شروع. علاقه مردم به درمیشیان و مرضیه و علی الخصوص مرضیه باعث شد که سلفی گرفتن ها تا ساعت ۲۱:۳۰ طول بکشد.
برای رضا که عادی بود ولی برای ما کمی غیرمعمولی بود که مرضیه اینقدر شاد و پرانرژی باشد و با همه بگوید و بخندد و عکس بگیرد.
ثبت یادگاری ها که تمام شد رفتیم داخل سالن نمایش و با ورود مهمان ها تشویق های تماشاچی ها نیز آغاز شد. رضا و مرضیه و یک مهمان جدید روی سن رفتند تا با مخاطبان صحبت کنند.
درمیشیان از مردم تشکر و قدردانی کرد و فرصت صحبت را به مرضیه سپرد. مرضیه با ابراز خوشحالی، خوش آمدگویی خودش و همشهریان اصفهانیش را به درمیشیان و دستیاران تهرانیش اعلام کرد.
او درباره رفع توقیف عصبانی نیستم نیز صحبت های مختصری کرد و رضا درمیشیان را فیلمسازی وابسته نامید. او این وابستگی را وابستگی به اجتماع و مردم خواند و درمیشیان، نوید محمدزاده و دکتر سید کمال فروتن را کنشگران عرصه مبارزه با معضلات اجتماعی عنوان کرد.
مرضی ابراهیمی در آخر ابراز امیدواری کرد که روزی فرا برسد که هیچ انسانی از روی عشق، تنفر و یا عقیده شخصی خودش دست به هیچ خشونتی نزند، حتی خشونت کلامی.
مهمان سوم سینما قدس محسن مرتضوی بود. او نیز قربانی اسیدپاشی و جزو هیئت مؤسس انجمن حمایت از قربانیان اسیدپاشی است که به اصفهان آمده بود. محسن نیز ابراز خوشحالی کرد که در جمع مخاطبین اصفهانی حضور دارد.
در آخر، مهمان ها سالن را ترک کردند و نمایش فیلم شروع شد. همه راضی به نظر می رسیدند. فضا و اتمسفر سینما پر از انرژی و حال خوب بود. بیرون از سینما موتورسواری که ناشیانه و باسرعت از جلوی در ورودی سینما می گذشت نظرم را به خودش جلب کرد، برگشتم تا برای بار آخر نگاهشان کنم، مرضیه داشت می خندید...
نظر شما