شهید صیاد شیرازی، یک نابغه نظامی بود

به گزارش خبرنگار ایمنا، امیر سرتیپ رضا خرم‌طوسی در ویژه برنامه "صیاد دل ها" که دیشب به همت فرهنگسرای پایداری وابسته به سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری اصفهان با همکاری ارتش جمهوری اسلامی ایران در بزرگداشت یاد و خاطر امیر سپهبد شهید علی صیادشیرازی برگزار شد، اظهار کرد: شهید صیاد شیرازی، پیوند میان ارتش و سپاه را به درستی درک کرده بود.

وی ادامه داد: در همین راستا در جنگ تحمیلی، عملیات بزرگ هنگامی پیروزمندانه بود که به دست هر دو گروه ارتش و سپاه انجام می‌شد و بزرگترین ناکامی‌ها، هنگامی بود که میان‌ آن‌ها فاصله می‌افتاد.

خرم طوسی افزود: شهید صیادشیرازی، یک نیروی نظامی در ارتش بود که در میان آمریکایی‌ها و خارجی‌ها به عنوان نیروی ایرانی شهید اول شناخته می شد.

وی گفت: اکنون نیز در ارتش، اینگونه نیروها کم نیستند. به طور تقریبی ارتش در هر دوره، شهید اول داده است. افزون بر آن، اکنون در ارتش نیروهای خوش‌فکر، نظامی، شاگرد اول و باسواد کم نداریم، آن‌هم با تجهیزات پایه.

خرم طوسی افزود: همه می‌دانیم که ایمان، انضباط و آموزش همواره شعار ارتش بوده، اما سؤال اینجا است که چه چیز شهید صیادشیرازی را شهید صیادشیرازی کرد؟

مشاور عالی کل ارتش جمهوری اسلامی ایران بیان کرد: یکی از چیزهایی که برای شهید صیادشیرازی اهمیت فراوان داشت، این بود که همه و به خصوص جوانان به سراغ قرآن بروند و مانند قرآن رفتار کنند.

وی افزود: شهید صیادشیرازی هیچ‌گاه توانایی و دارایی خود را از نزد خود نمی‌دانست و خداوند را مالک داشته‌های خود بیان می‌کرد، چراکه رفتارش قرآنی بود.

امیر سرتیپ خرم‌طوسی با بیان اینکه اصفهان، خاستگاه و وطن معنوی شهید صیاد است، اظهار کرد: نخستین رمز موفقیت او، این بود که همه آنچه را که داشت، با گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» نشان‌دار می‌کرد، به اندازه‌ای که اگر در جلسه‌ای، نظر او را می‌خواستند، از آنجایی که جلسه با نام و کلام خدا آغاز می‌شد، می‌گفت در مقابل سخن خداوند نمی‌توانم سخنی داشته باشم.

وی با تأکید بر اینکه کارهای شهید صیادشیازی نشان‌دار بود، افزود: او در وصیت‌نامه‌اش پس از شهادیتین، الگوی خود را بیان می‌کند: «خدایا اگر نتوانستم بیش از آنچه که هستم باشم، مرا در مسیر خواست و مشیت خود قرار ده».

مشاور عالی کل ارتش جمهوری اسلامی ادامه داد: یکی از توفیقات این شهید که او را متمایز کرد، این بود که ظرفیت‌های مردم را به خوبی و درستی توانسته بود پیدا کند. در ۵۵ سال زندگانی‌اش که ۳۵ سال از آن را خدمت کرده بود و فرمانده نظامی شده بود، با این که افسری جوان بود، روی ظرفیت‌های مردمی تمرکز می‌کرد.