به گزارش خبرنگار ایمنا، محمد محبوبی در نشست بررسی مستند «ادوارد» (محمدباقر شاهین) که به‌عنوان چهارمین نشست هفته فیلم انقلاب اسلامی، دیشب در سالن سعدی برگزار شد، گفت: چیزی که پیش از همه باید بررسی کرد، عملکرد مجاهدین خلق در ابتدای انقلاب از سال ۵۷ تا سال ۶۰ است.
وی افزود: بُعد نخست، ایدئولوژی آن‌ها است. آن‌ها در ابتدا، جلسات مخفیانه‌ای برای مطالعات ایدئولوژی انقلاب‌های منطقه تشکیل می‌دادند و درنهایت به این نتیجه می‌رسیدند که مارکسیسم، علم مبارزه است، اما بعدها از این تفکر جدا شدند. البته نه این‌که به‌طورکلی از ایدئولوژی خالی‌شده باشند، اما فعالیت‌هایشان براساس ایدئولوژی نبود.
محبوبی بابیان این‌که مجاهدین خلق از ابتدای انقلاب، تنها ۱۵۰ تا ۲۰۰ نفر نیرو داشتند، افزود: پس از مدتی تنها انگیزه آن‌ها قدرت بود، چراکه انقلاب را ناقص می‌خواندند، درحالی‌که می‌دانستند پس از انقلاب، صاحب قدرت نیستند.
محبوبی بیان کرد: عضوگیری انفجاری مجاهدین خلق، براساس احساسات بود و به‌صورت بادبادکی رشد شدیدی داشتند، اما رفته‌رفته درزمینهٔ نظامی، ترورهای خطرناکی از ۳۰ خرداد سال ۶۰ در کارنامه خود ثبت کردند.
وی ادامه داد: سطح ترورهای آن‌ها به دو دسته تقسیم می‌شد، به‌گونه‌ای که برخی در سطح خیابانی بود و به آن‌ها، ترور کمی می‌گفتند و برخی از ترورها هم کیفی بودند، همچون ترور امام‌جمعه‌ها یا رئیس دیوان عالی و دیگر مقامات کشور. عملیات ترورها، سازمان‌دهی می‌شد و بار عمده آن، بر نفوذ و شناسایی بود.
این دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه تهران با اشاره به این‌که مجاهدین خلق، پیش از انقلاب، ترور شخصیت‌ها را در نظر داشتند، اما به دلیل ناتوانی اقدامی نمی‌کردند، گفت: در ابتدای انقلاب، دستگاه‌های امنیتی کشور زیاد نبودند و مقابله با مجاهدین خلق از سوی سپاه و نیروی انتظامی انجام می‌شد، اما در کنار آن، نیروهای خودجوش نیز حضور داشتند.
محبوبی در رابطه با کتابی که در مورد مجاهدین خلق نوشته، اظهار کرد: نگارش کتاب «عملیات مهندسی»، نزدیک به سه سال طول کشید و منابعی که از آن‌ها برای نگارش این کتاب استفاده کردم، منابع اسنادی و کتابخانه‌ای بود، اما به‌مرورزمان توانستیم اعتماد افراد درگیر با موضوع را برای بیان خاطرات شفاهی جلب کنیم. در همین راستا برای ساخت فیلم «ماجرای نیمروز» (محمدحسین مهدویان)، از چند فصل نخست این کتاب استفاده شد. البته شخصیت‌های این فیلم به‌جز یک نفر، واقعی نیستند و برای همه از اسم مستعار استفاده‌شده است.
وی در رابطه با تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی بیان کرد: مهم‌ترین مسئله، ورود به این فضا است، چراکه هنگامی‌که فضا از بیان واقعیت و حقیقت جدا شود، ممکن است حقیقت از سوی گروه‌های دیگر برای مخاطب بیان شود، همچون اعدام‌های سال ۶۷ که ابهاماتی برای مخاطب ایجاد کرد.
این دانشجوی علوم سیاسی با اشاره به ارزشمندی دفاع عالمانه گفت: دومین مسئله مهم در تاریخ‌نگاری اسلامی برای حقیقت‌یابی، این است که در خواندن تاریخ، برخورد سیاسی نداشته باشیم و مسائل جناحی را دخیل نکنیم. این موضوع از آسیب‌های بزرگی است که به‌تازگی گریبان‌گیر جبهه انقلابی نیز شده، درحالی‌که باید بدانیم انسان‌ها ممکن است تغییر کنند. از سوی دیگر، اکنون جنگ نرم از نوع جنگ روایت است.
نظر شما