به گزارش خبرنگار ایمنا، پس از آیین‌ها، همایش‌ها و افتتاح‌های بسیار آخر سالی، این‌بار نوبت به باغ گلها می‌رسد؛ شهردار اصفهان و همراهانش آمده‌اند تا گلها را تماشا کنند؛ البته باغ گلها که همیشه سر جایش است، اما چیزی که آن را با گذشته متفاوت می‌کند، «چیدمان» گل‌هاست؛ در واقع «ترکیب، تنوع و چینش متفاوت گلها نسبت به سال پیش، جلوه دیگری به باغ داده» و همین تغییر، قدرت الله نوروزی را به اینجا کشانده است.
شاید باغ گلها تاکنون زیبایی خاصی داشته و همیشه جمعیتی را برای بازدید از خود جذب می‌کرده، اما نخستین چیزیی که به ذهن می‌رسد، وضعیت این باغ در آینده است؛ قرار است این باغ به کجا برسد؟ سؤالی که شهردار اینگونه پاسخ می‌دهد «می‌خواهیم باغ گلها به یکی از مهمترین مراکز تفریحی برای شهروندان و گردشگران تبدیل شود»؛ البته به گفته نوروزی تاکنون در راستای این هدف گام‌هایی برداشته شده است «بخشی از کار را شرکت خصوصی انجام داده، اما لازم است تنوع را توسعه دهیم و جاذبه‌ها را بیشتر کنیم.»
اما همه اینها نیازمند یک چیز است، «آب»؛ همان «مایه حیات»؛ چیزی که اگر نباشد، باغ گلها هم نخواهد بود؛ البته از شهری همچون اصفهان که با کم‌آبی و خشکسالی مواجه است، خشکیدن درختان و از بین رفتن چنین باغ‌هایی دور از انتظار نیست.
آینده اصفهان، دور نمایی که هر کسی را نگران می‌کند، حتی باغبان را «اگه آب نباشه، باغ رو نمی‌تونیم زنده نگه داریم»؛ شاید برای شهری که هیچ‌گاه از گردشگر خالی نبوده و قرار است مهمترین مراکز تفریحی در آن ایجاد شود، بحران آب دردسرساز شود؛ اما در روزگاری که کشاورزان هم از نبود آب گلایه دارند، درد و دل‌های یک باغبان تعجب آور نیست،«مشکل اصلی‌مون آبه».
با این حال پاسخ یک سؤال برای خبرنگاران مبهم ماند؛ «با توجه به وضعیت آب اصفهان، چه اقداماتی در زمینه مدیریت آب در شهر و به خصوص باغ گلها شده است؟» سؤالی که پاسخش را بایدها و نبایدهای شهردار می‌دهد «چاره کار، تغییر گونه‌های گیاهی است؛ استفاده از گونه‌هایی که به آب کمتری احتیاج دارند، نه تنها برای اصفهان بلکه برای همه جا.»
اگرچه شاید تشریح مسئله برای شهردار در حین بازدید و ثبت خاطرات کمی سخت بود، اما فروغ مرتضایی نژاد، مدیرعامل سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهرداری اصفهان در مورد نحوه آبیاری باغ توضیح داد: «روش آبیاری در باغ گلها، آبیاری تحت فشار به صورت قطره‌ای و در برخی جاها به صورت دستی است».
اما هنگامی که از برنامه‌ریزی برای توسعه فضای سبز سخن به میان می‌آید، باغ گلها «نماد» باغ‌های اصفهان خوانده می‌شود و برنامه‌ریزی برای آن «هدفمند»، به صورت «استفاده از گونه‌های کم آب». به عنوان نمونه برخی از گلها و گیاهانی که با عطرها و زیبایی‌های گوناگون در این باغ پرورش یافته نماد استفاده از گیاهان مقاوم به کم‌آبی هستند؛ «بخشی از این باغ را به گیاهان دارویی مقاوم و پوشش‌های جایگزین چمن که پر مصرف هستند اختصاص داده‌ایم».
با این حال هرچند آبیاری بسیاری از گیاهان باغ به صورت قطره‌ای انجام می‌شود، اما «همه گیاهان مقاوم به کم‌آبی نیستند»، در باغ گلها تاجایی که امکان‌پذیر است انواع گیاهان پرورش داده شود تا هم زیبایی بخشند و هم مورد استفاده علمی قرار گیرند زیرا «باغ گلها، باغی برای گیاه‌شناسی علمی است».
درست است که هیچ گیاهی در این باغ غرق آب نمی‌شود و روش آبیاری آن متفاوت است، اما سرریز شدن آب از باغچه‌ها و گاهی جاری شدن آن بر زمین، توجه شهردار را هم جلب کرده بود. با این حال حوضچه‌ای که در باغ دیده می‌شود نشان از جمع‌آوری و استفاده از آب در مواقع ضروری دارد؛ «آب در باغ می‌چرخد و هدر نمی‌رود» و این گفته مرتضایی‌نژاد است و از آن به عنوان «واقعیت» یاد می‌کند؛ اما در عین حال از آسیب دیدن گوشه‌های دیگر باغ یاد می‌کند «برخی بخش‌های باغ، آسیب دیده‌اند که دلیل آن کم‌آبی است». مدیرعامل سازمان پارک ها و فضای سبز شهرداری اصفهان مصرف آب در باغ را مدیریت شده می‌داند «مصرف آب زیاد نیست»؛ اما باز هم به گفته باغبان گاهی اوقات «آبی برای آبیاری نیست و محافظت از گیاهان دشوار می‌شود».
با این همه، حیات شهری که از روزگار گذشته، تمدن داشته و نماد فرهنگ بوده به «آب» بستگی دارد؛ همانگونه که آثار باستانی‌اش به آب زنده‌اند. شهری که قرار است روزی مهمترین مرکز تفریحی و گردشگری شود و در هر مکان و زمان از جاذبه‌های آن یاد می‌شود، حیف است که به خاطر «آب»، بستری از درد و رنج شود.
نظر شما