زنان اصفهانی به سیاست و احزاب اعتماد ندارند

متأثر از تحولات سیاسی و اجتماعی که در سالهای اخیر در ایران رخ داده، مطالبات زنان جامعه نیز افزایش یافته است؛واگذاری پستهای رده بالای مدیریتی به زنان نیز یکی از مطالبات جدی این نیمه ۵۰ درصدی جامعه است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، البته این امر تا حدودی محقق شده و از جمله مجلس دهم با اختصاص  ۱۷ کرسی به زنان، بالاترین میزان حضور بانوان در نهاد قانونگذاری کشور در دوران پس از انقلاب را داشته است. همچنین انتصاب سه زن از سوی حسن روحانی در سمتهای «معاون حقوقی رییس جمهور»، «معاون رییس جمهور در امور زنان و خانواده» و « دستیار در امور حقوق شهروندی» از دیگر نمادهای افزایش نقش بانوان در عرصه سیاسی و مدیریتی کشور است.

در استان اصفهان نیز از بین ۱۹ نماینده استان، سه نفر آنها خانم هستند و در شورای شهر ۱۳ نفری اصفهان نیز دو زن حضور دارند. هر چند ورود زنان به عرصه های مدیریتی مختلف، امری میمون و خوشایند است؛ اما میزان این حضور و نقش آفرینی همچنان با آرمانها و انتظارت زنان برای مشارکت جدی تر در مسائل سیاسی و مدیریتی کشور فاصله دارد و نتوانسته انتظارات آنها را برآورده کند.

عدم تمایل زنان به سیاست، دراصفهان خیلی بارز است

محمود حسینی استاندار سابق اصفهان و فعال سیاسی اصلاح طلب در این زمینه به خبر نگار ایمنا می گوید: هر چند دولتهای اصلاح طلب همواره نگرش مثبتی به استفاده از ظرفیتهای زنان داشته اند و رویکرد اصلاح طلبان در این زمینه درست است، اما سرعت و کثرت فعالیتهای آنها در این حوزه کم است و هنوز جای کار زیادی وجود دارد.

وی می افزاید: البته همه مشکلاتی که در حوزه به کارگیری زنان در پست های مدیریتی وجود دارد از بالا نیست و یک بخشی از آن هم به مشکلات درون جامعه زنان باز می گردد. دراصفهان عدم تمایل زنان به سیاست خیلی بارز است و زنان علاقه دارند تا بیشتر مدیر خانواده باشند؛ تا اینکه سمت های مدیریتی بیرون از خانه را بپذیرند. اصولا زنان به فعالیت سیاسی علاقه زیادی نشان نمی دهند ومسایل معنوی و فرهنگی برای آن ها اهمیت بیشتری دارد.

نکته دیگر این است که در بسیار ی از موارد شوهران و فرزندان این زنان نیز آن ها را از ورود به سیاست نفی می کنند؛ بنابراین در بحث استفاده از ظرفیتهای زنان باید مسایل فرهنگی را هم در نظر گرفت.

طرح چنین نظراتی از سوی این فعال سیاسی اصلاح طلب سبب شد تا خبر گزاری ایمنا به گفت و گو با تعدادی از زنان اصفهانی با سنین و تحصیلات مختلف بپردازد و نظر آنها را در رابطه با رویکردشان به سیاست و فعالیتهای اجتماعی جویا شود.

خانواده و فرزند؛ اولویت اول زنان اصفهانی

سپیده بارانی که متأهل و تحصیلکرده زبان انگلیسی است در پاسخ به خبرنگار ایمنا پیرامون رابطه‌اش با سیاست می گوید: سیاست تا جایی که باعث دانش افزایی انسان بشود، محترم، قابل دفاع و پیوندخورده با روحیه وطن پرستی است، ولی اگر به پلکانی برای بالا رفتنِ عده ای سیاسی با تفکرات جناحی و حزبی تبدیل شود، ابزاری منفور است که توجه بیش از حد به آن باعث سرخوردگی و دل شکستگی می شود. از این رو بنده به پیگیری اخبار سیاسی نیز مانند پیگیری سایر اخبار با موضوعات متنوع دیگر (اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی) علاقه دارم، اما اینکه بخواهم در راستای رسیدن به اهداف جناح ها اقدام عملی کنم خیر، این کار مورد نظر من نیست.

بارانی گفت: هیچ علاقه ای به مشارکت در احزاب سیاسی و فعالیت از طریق آنها ندارم؛ چرا که معتقدم فعالیت در یک حزب و جناح باعث می شود تفکرات شخص در یک قالب کانالیزه شود و این عضویت ماهیتاَ انسان را از حقیقت دور می کند. لذا فکر می کنم برای رسیدن به حقیقت باید فراجناحی و فراحزبی عمل کرد.

 همچنین در کنار مسائل سیاسی، به عنوان یک خانم احساس می کنم باید نسبت به مسائلی همچون بهداشت، فرهنگ، امور تربیتی و ... هم توجه ویژه داشته باشم و دارم. همانطور که فرهنگ، آیین و سننِ ما تاکید دارد، وظیفه اولیه هر زن را ایجاد بستری آرام برای زندگی سالم می دانم و به شدت به آن تاکید دارم.

منیره عبدالهی از متولدین دهه ۶۰  و مادر دو فرزند است. او که علاوه بر مسئولیت مادری، اداره یک دفتر پلیس +۱۰ را هم بر عهده دارد، می گوید:  علاقه چندانی به مسائل سیاسی ندارم  و مسائل سیاسی را تا جایی دنبال می کنم که بی خبر نباشم.

او می گوید: خودم شخصا اخبار را دنبال نمی کنم و در همه موارد چون همسرم بسیار علاقه مند به مسائل سیاسی و پیگیر آنهاست، از او اطلاعات کسب می کنم. فقط اخبار بعضی مسائل مربوط به زنان را که برایم اهمیت دارد، خودم پیگیری میکنم و البته به عضویت در احزاب سیاسی و مشارکت در فعالیتهای سیاسی علاقه دارم. 

عبدالهی حوزه مورد علاقه خود را «شعر و مثنوی خوانی» معرفی می کند و می گوید اینها مسائلی است که به من آرامش می دهد. او مهمترین وظیفه زن ها را در این می داند که زنها به علایق خودشان اهمیت بدهند و به دنبال خود باوری باشند.

نیره نصرالهی متولد ۱۳۵۵ و خانه دار است. او در رابطه با علاقه اش به  مسایل سیاسی به خبرنگار ایمنا می گوید: علاقه زیادی به مسائل سیاسی ندارم، اما اخبار را دنبال می کنم تا از مسائل جامعه آگاه باشم. البته به مسائل دیگر مثل خبرهای آب وهوا، اخبار مربوط به داروها و عمل‌های جدید و... بیشتر علاقه دارم.

خانم نصرالهی معتقد است مهمترین وظیفه یک زن این است که همسرخود را درک کند، به عقاید همسر و فرزندان احترام بگذارد وهرکاری که همسرش دوست دارد، انجام دهد و در غم شادی همراه و شریکش باشد.

هانیه پور رستمی، خانم جوان دهه هفتادی نیز در رابطه با میزان علاقه اش به مسائل سیاسی به خبرنگار ایمنا می گوید: مسائل سیاسی را تا حدودی که از اوضاع مملکت باخبر شوم  پیگیری می کنم، اما بیشتر مشتاقم از مسائل پشت پرده و واقعیت ها اطلاع پیدا کنم تا اخبار رسمی هر روزی که سعی می کند همه چیز را به صورت گل و بلبل نشان دهد.

پور رستمی مشارکت در انجمن های فرهنگی را به تشکل های سیاسی ترجیح می دهد و معتقد است: نظرات سیاسی هر انسانی مسأله شخصی است و لزومی ندارد با شرکت در احزاب و انجمنهای سیاسی آن را به طور رسمی اعلام کنیم. البته به غیر از مسائل سیاسی پشت پرده، به مسائل اجتماعی و گزارش های میدانی سر زده که پرده از نقاط ضعف و کم کاری برخی ارگانها بر می دارند هم علاقه دارم.

پوررستمی در رابطه با مهمترین وظیفه یک زن معتقد است: زنان علاوه بر وظیفه اصلی خود که تربیت فرزند و همسرداری است، در اجتماع هم وظایفی دارند که از جمله می توان به مشارکت در امور فرهنگی و رویدادهای سیاسی مثل انتخابات و  مسئولیتهای اقتصادی اشاره کرد. یک زن می تواند با تربیت درست یا غلط فرزندش پایه گذار یک جامعه  خوب و آینده دار یا بد و رو به تباهی باشد.

مرضیه باقیها متولد دهه ۶۰ و دارای مدرک لیسانس اقتصاد است. او که به واسطه داشتن فرزندی کوچک، نوعی کسب و کار مجازی را در خانه برای خودش ایجاد کرده،  به خبرنگار ایمنا می گوید: به مسایل سیاسی علاقه زیادی ندارم، چون معتقدم «سیاست پدر و مادر ندارد»، در مقابل بیشتر به مسایل اجتماعی و خانوادگی و البته اقتصادی چون رشته تحصیلی ام است، علاقه دارم.

باقیها که نسبت به شرکت در احزاب و فعالیتهای سیاسی تردید دارد، می افزاید: مهمترین وظیفه زن را درست مادری کردن ضمن حفظ هویت خود می دانم، به این معنی که در درجه اول فرزندی خوب و با اخلاق تربیت کنند و بعد از آن به نحوی زندگی کنند که خودشان نیز راضی باشند.

تمایل دانشجویان دختر به مسائل سیاسی نسبت به پسرها کمتر است

 خبرنگار ایمنا کوشید تا برای درک هر چه بهتر رویکرد زنان اصفهانی نسبت به مسائل سیاسی، به سراغ برخی از اساتید علوم سیاسی و روابط بین الملل نیز برود و نظر آنها را نسبت به نگرش دختران اصفهانی به سیاست و تمایل آنها به مشارکت سیاسی جویا شود.  

شهره جلال پور، استاد علوم سیاسی دانشگاه آزاد شهرضا در این رابطه به خبرنگار ایمنا می گوید: تمایل زنان اصفهانی به  مسایل سیاسی در طول تاریخ انقلاب و البته بیشتر در یک دهه اخیر تقویت شده است.  طی این سالها، از بحث معیشت  و سفره خانوار گرفته تا رقابتهای ریاست جمهوری، از بحث یارانه گرفته تا آشوبهای خیابانی و ...همه این مباحث مورد توجه زنان خانه دار و معمولی نیز قرار گرفته است. 

جلال پور می افزاید: البته هنوز در زمینه علاقه و توجه به مسائل سیاسی، تفاوتهایی بین زنان و مردان وجود دارد و این امر در کلاسهای دانشگاه هم محسوس است. در دانشگاه و به ویژه در رشته ما که علوم سیاسی و روابط بین الملل است، تمایل دختران به مسائل سیاسی نسبت به پسران کمتر است. معمولا نیمی از دختران دانشجو سر کلاس سکوت می کنند و ترجیح می دهند اظهار نظر نکنند، اما نیمی دیگر غالبا به مسایلی همچون شغل و آینده تحصیلی و رانتهای دولتی از زاویه سیاسی علاقه و توجه نشان می دهند.

فعالیت سیاسی دانشجویان دکتری علوم سیاسی اصفهان به شدت کم است

علی امیدی، استاد علوم سیاسی دانشگاه اصفهان نیز در این زمینه به خبرنگار ایمنا می گوید: به نظر من کنش سیاسی و علاقه به این دست مسائل، باید در درون آدم وجود داشته باشد؛ بسیاری از دانشجویان، خصوصا دانشجویان دختر،  علاقه ای به علوم سیاسی ندارند و کنش سیاسی متفاوت و اثر گذاری از خود نشان نمی دهند. خیل دانشجویانی که در دانشگاه اصفهان علوم سیاسی می خوانند، به ندرت فعالیت سیاسی موثری از خود بروز می دهند و این قضیه هم درباره دانشجویان پسر و هم دختران صدق می کند. تجربه ۱۵ سال تدریس من در دانشگاه اصفهان این نکته را برایم مشخص کرده که دانشجویان رشته های دیگر غیر از علوم سیاسی بیشتر در فعالیت های سیاسی نقش رهبری داشته اند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان می افزاید: البته در میان دانشجویان علوم سیاسی در مقطع لیسانس نسبت فعالیت سیاسی دانشجویان دختر بیش از پسران است. ولی تعداد زیادی از دانشجویان علوم سیاسی اعم از پسر و دختر صرفا برای مدرک به رشته علوم سیاسی رو آورده اند. در مقاطع تکمیلی، خصوصا دکتری هم، فعالیت سیاسی دانشجویان به شدت کاهش می یابد.

به گزارش ایمنا، به این ترتیب به نظر می رسد هر چند بر خلاف گذشته های تاریخی، سیاست دیگر عرصه ای کاملا مردانه نیست و زنان نیز همسو با افزایش تحصیلاتشان، به کسب آگاهی از مسائل سیاسی هم علاقه مند شده اند، اما همچنان، اشتیاق زیادی بین آنها برای شناخت مسائل سیاسی و پیگیری اخبار این حوزه وجود ندارد.

زنان شرکت کننده در گزارش ایمنا، هر چند نمی توانند نماینده همه زنان اصفهانی باشند، اما نمونه کوچکی هستند که نشان می دهند، برای زنان اصفهانی مسائل اجتماعی، بهداشتی و پزشکی، شعر و ادبیات از جذابیت بیشتری نسبت به مسائل سیاسی برخوردار است و توجه آنها به اخبار و تحولات سیاسی تنها در حد یک آگاهی عمومی است. پیرو فضای کلی حاکم بر کشور، کارکرد و وظایف احزاب سیاسی در اصفهان هم چندان شناخته شده نیست و نظر مثبتی نسبت به عضویت در احزاب و  فعالیت در قالب آنها وجود ندارد. برخی از زنان اصفهانی به عرصه سیاست و فعالیت جناح های سیاسی اعتمادی ندارند و این امر را یکی از دلایل مهم دوری خود از فعالیتهای سیاسی می دانند.

همچنین نوعی محافظه کاری و تلاش برای پنهان کردن عقاید و افکار سیاسی در بین زنان اصفهانی به چشم می خورد. گزارش حاضر علی رغم کوچک بودن حوزه مطالعاتی‌اش نشان می‌دهد که زنان اصفهانی همپای  بقیه زنان ایرانی، سیر هویت یابی، خودشناسی و افزایش آگاهی‌هایشان را با سرعتی زیاد آغاز کرده‌اند، اما علاقه آنها به مشارکت در فعالیتهای سیاسی در سطح پایینی قرار دارد. از این رو این نیاز احساس می شود که فعالان حقوق زنان و احزاب، تشکلهای مدنی و سازمان های مردم نهاد برنامه ریزی بیشتری در این حوزه داشته و بکوشند نگرش منفی زنان به سیاست و احزاب را تغییر دهند.

گزارش از: اعظم ملایی- سرویس سیاسی ایمنا

کد خبر 338984

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.