اصفهان را رنگارنگ نکنید

محمود درویش در گفت و گو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: رنگ خاص شهر اقادیر مراکش، سفید و رم ایتالیا و تولز فرانسه و مونترال کانادا بیشتر آجرهای ساختمان‌ها قرمز است، در تهران قدیم نیز ساختمان‌ها به رنگ گلبهی و قرمز بود، البته در آمستردام هر کدام از ساختمان‌های قدیمی به رنگ خاصی است که در جهان به همین رنگارنگ بودن معروف شده اند.

وی ادامه داد: این تفکر که سرتاسر شهر را رنگ کنیم، تفکر غلطی است که متاسفانه بسیار زیاد تکرار شده است؛ نمونه بارز آن به دهه ۳۰ شمسی بر می‌گردد که برای سفر ملکه الیزابت به ایران، تمامی شهر اصفهان را به رنگ آبی درآوردند، این اتفاقات نتایج اقدامات مسئولانی است که فکر می‌کنند چون مسئولیت دارند، متخصص هم هستند در حالی که همه مسئولان باید متعهد به میثاق نامه حفظ شهر باشند.

این استاد دانشکده معماری دانشگاه هنر اصفهان با بیان اینکه اجازه نداریم که رنگ نقاشی‌ها یا مجسمه‌های قدیمی شهر را تنها به دلیل اینکه فکر می‌کنیم زیباتر خواهد شد، تغییر دهیم، گفت: هر شهری رنگ مختص به خود را دارد که هویت آن شهر را تشکیل می دهد که این رنگ در اصفهان، خاکی، آجری، بژ و کِرم است و دلیل استفاده از کاشی‌های فیروزه ای و لاجوردی در گنبدها و مناره‌های شهر که نگین شهر محسوب می‌شود به دلیل جلوه ای است که در پس زمینه خاکی به خود می‌گیرد، اما اگر تمام شهر را کاشی آبی کنیم دیگر شاهد شکوه و جلال گنبدهای فیروزه ای نخواهیم بود.

وی افزود: بسیاری از مسئولان در طول صد سال گذشته به دنبال این بوده اند که به منظور زیباترکردن شهر، دورتا دور میدان نقش جهان را منقش به کاشی‌های آبی رنگ کنند و یا گنبدهای خاکی و آجری مسجد امام(ره) را کاشی کاری کنند این در حالی است که متخصصان شهری در تمامی مقاطع زمانی با این اقدام مخالفت کردند.

این کارشناس معماری و شهرسازی تصریح کرد: مسئولان شهرهای تاریخی مثل، رم، فلورانس، پاریس، پراگ به دنبال تغییر در ساختار شهر نیستند، بلکه برای سالم سازی و نظافت حداکثری این شهرها تلاش می‌کنند اما در اصفهان گاهی مشاهده شده که اماکن تاریخی مثل مدرسه چهارباغ یا مسجد امام را برای زیباترشدن، چراغانی می‌کنند در حالی که زیبایی ذاتی این مکان‌ها نیز با این کار، از بین خواهد رفت.

وی با بیان اینکه انتخاب رنگ‌ها مثل تابلوهای نقاشی هستند که باید با توجه به بافت و فرم شهرها، ترکیب مورد نظر را برای زیباسازی شهر انتخاب کرد، اضافه کرد: اگر بتوانیم رنگ مختص اصفهان را حفظ کنیم، درخت‌ها، گل‌ها و پارک‌های شهر نیز جلوه بهتری به خود خواهد گرفت، البته استفاده از رنگ‌های شاد در برخی از محیط‌های شهری مثل فضای بازی کودکان، مشکل ساز نخواهد بود، اما در سراسر دنیا، سایر مبلمان شهری مانند نیمکت‌ها و چراغ‌ها با توجه به اینکه چندان نباید خودنمایی زیادی در بستر شهر داشته باشند به رنگ‌های تیره مثل مشکی در می‌آیند که می‌توان آنها را در اصفهان با سبز تیره و سورمه‌ای، رنگ آمیزی کرد.

وی خاطرنشان کرد: شهرهای تاریخی به عنوان یک میراث گرانمایه محسوب می‌شوند که باید برای حفظ آنها تلاش کرده تا آنها را به سلامت به دست آیندگان بسپاریم به همین دلیل دخل و تصرف در شهر به وسیله رنگ آمیزی آن به خصوص در بخش مرکزی آن، کار شایسته ای نیست.

درویش با تاکید بر اینکه ارزش آثار معماری، به جزئیات، فرم، سازگاری آن با بستر و انتخاب مصالح نزدیک به طبیعت و بومی هر شهر بستگی دارد، گفت: متأسفانه برخی از معماران، بهره‌گیری از مصالح نامتناسب با بافت شهر و طرح های عجیب و غریب را لازمه معماری مدرن میدانند در حالی که استفاده از تکنولوژی‌های روز به منظور آسایش بیشتر ساکنان آن، از شاخصه‌های این معماری به شمار می‌رود.

استاد دانشکده معماری دانشگاه هنر اصفهان اظهار کرد: رنگ کردن جداول کنار خیابان‌ها نامناسب است، اما در حال حاضر در تمامی شهرها انجام می‌شود این درحالی است که با این رنگ آمیزی‌ها در خلاف مسیر زیباسازی شهر حرکت کرده‌ایم، زیرا این امر در دیگر نقاط دنیا تنها در موارد اضطراری و برای هشدار به شهروندان انجام می‌گیرد.