شمردن جوجه‌های هنر هفتم در آخرین روز پاییز

سینمای ایران امسال و به ویژه در فصل پاییز روزهای پر حاشیه‌ای را از سر گذراند.

به گزارش ایمنا، از آغاز روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، سینمای ایران پس از چندین سال رکورد فکری و تولیدی رنگ تازه ای به خود گرفت و البته به زعم بسیاری از منتقدین این رنگ جدید امیدوارانه بیشتر حاصل شور و هیجان بعضا کاذبی بود که در خود هنرمندان ایجاد شد، نه حاصل تغییر سیاست و یا تغییر منش عمده ای که از جانب مدیران سینمایی جدید صورت گرفته باشد.

بهار و تابستان امسال برای سینمای ایران همچون سالهای پیشین گذشت؛ فیلم هایی که کارگردان و تهیه کننده شاخصی داشته و یا گمان می رفت که فروش بهتری داشته باشند (که البته در این گروه همیشه کمدی ها جای دارند)، در بهار و تابستان اکران شدند، سالن های کافی در اختیار داشتند و زمان مناسب اکران، که خود باعث شد بتوانند خودی نشان داده و فرصت اثبات خود را پیدا کنند.

ناگهان پاییز از راه رسید و دریافتی اش از دو فصل قبل از خود شد بدهکاری! حجم بالای فیلم های اکران نشده و سالن های کم و تعطیلی های ایام عزاداری محرم و کلی سینماگر معترض! درست شبیه مدیر و یا رییسی که وقتی بر مسند مدیریت جلوس می کند تنها عایدی اش از مدیر و یا مدیران قبل از خود بدهکاری است و بس!

می شود گفت در سینماهای ایران پاییز آخرین فصل اکران است، زیرا زمستان جشنواره فجر را به دنبال دارد و بازار فیلم های جدید داغ می شود و در اسفند هم که کسی لا به لای خرید آجیل عید و خانه تکانی به فکر سینما رفتن نیست. خلاصه اینکه پاییز ۹۶ نیز همچون سال های قبل از آستینش بیست و اندی فیلم درآورد و موجب اعتراض سینماگران شد و پدیده فیلم سوزی شد. البته این اصطلاح فیلم سوزی واقها به اندازه اسمش سیاه و تلخ است و کاملا هم درست است. یک فیلم ساز اگر پر کار باشد و بتواند سالی یک فیلم بسازد، از آغاز نوشتن فیلم نامه تا مراحل نهایی حداقل دو سال از عمر و هزینه اش را صرف کرده است. وقتی هم قرار است ثمره کارش را ببیند، در چشم بر هم زدنی فیلمش روی پرده می آید و ناگهان هم فیلم دیگری جایگزینش می شود.

در این سالهای اخیر شبکه نمایش خانگی هم تبدیل به رسانه ای شده که به نوعی قرار است به کمک سینماگران بیاید تا بتوانند حداقل هرینه ساخت فیلم هایشان را از طریق پخش در آن در بیاورند.

پاییز امسال ۲۲ فیلم در مجموع سینماهای کشور اکران شد. فیلم های مالاریا، زرد، قهرمانان کوچک، ایتالیا ایتالیا، حقه باز دم دراز، آزاد به قید شرط، شنل، خفه گی، رقص پا، خالتور، غیرمجاز، انزوا، ثبت با سند برابر است، اشنوگل، قاتل اهلی، صفر تا سکو، شکلاتی، آینه بغل، فهرست مقدس، پینوکیو عاموسردار و رییسعلی، آذر و وقتی برگشتیم پاییزی های امسال بودند که توانستند بالاخره پس از سه فصل انتظار به پرده نقره ای برسند.

نکته قابل توجه دیگری که در اکران های پاییز خودنمایی می کند این است که مانند دو فصل گذشته همچنان پرفروش ها، فیلم های کمدی هستند. شاید این نیاز عمیق و شدید مردم ما به فیلم های خنده دار و کمدی نیازمند آسیب شناسی و تحقیق گسترده باشد که مجالش در این مقال نیست، اما اکران همزمان فیلم های جدی و معناگرا در کنار این حجم از فیلم های کمدی نکته مهم دیگری است مزید بر فیلم سوزی تا فیلم های خوب آنچنان که شایسته اند دیده نشوند.

شاید آخرین حرف درباره سینمای ایران در پاییز ۹۶، مسئله اکران فیلم های توقیفی بود که جنجال زیادی به راه انداخت؛ در ابتدای پاییز خبری از سوی شورای صنفی نمایش منتشر شد که نشان می داد فیلم های کیانوش عیاری، رضا درمیشان، علی عطشانی، محسن امیر یوسفی و شهرام شاه حسینی اجازه نمایش دارند و رفع توقیف شده اند، که از این میان تنها فیلم شهرام شاه حسینی به اکران رسید و کیانوش عیاری، رضا درمیشیان، امیر یوسفی و عطشانی ناکام ماندند.

کد خبر 332741

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.