سیستم دوچرخه سواری تهران هنوز مشکل دارد

به گزارش ایمنا به نقل از تیتر شهر، با وجود آنکه تهیه طرح جامع دو چرخه سواری و متعاقب آن راه اندازی مسیرهایی ویژه این حمل و نقل پاک در دوره قبلی مدیریت شهری تهران بارها به آن پرداخته شد؛ اما این طرح به دلیل شیب تهران از یک سو و از سوی دیگر متضرر شدن سرمایه گذاران در وارد کردن دوچرخه های شهری با توجه به نوع قراردادهایی که شهراری با آنها منعقد می کرد؛ با اما و اگر های زیادی روبه رو بود. ایجاد مسیرهای دوچرخه سواری به مانند شهرهای پیشرفته دنیا مانند وین و یا آمستردام در اروپا و یا پکن در آسیای شرقی یکی از طرح هایی بود که مدیریت شهری تهران در نظر داشت تا در 12 سال گذشته آن را اجرایی کند.

اولین اقدام در این زمینه بعد از تهیه طرح جامع دوچرخه سواری راه اندازی خانه های دوچرخه در تهران بود.. بر همین مبنا در کل تهران 160 خانه دوچرخه با 2700 دستگاه دوچرخه راه اندازی شد تا شاید این وسیله مورد استقبال تهرانی هایی که در 50 سال پیش دوچرخه یک وسیله نقلیه برای آنها محسوب می شد؛ قرار گیرد. در این میان منطقه 8 تهران نیز به عنوان پایلوت این طرح شناسایی شد. اما بعد از گذشت 7 سال نه تنها نتیجه ای که مد نظر شهرداری تهران بود به دست آمد یلکه بسیاری از این خانه های دوچرخه متروکه و بسته شدند. دوچرخه هایی هم که در این خانه ها استفاده می شدند؛ نوع بی کیفیت دوچرخه های شهری بود.

مهمترین دلیل  شکست طرح خانه های دوچرخه عدم توجه به شیب تهران بود. به همین خاطر بسیاری از خانه های دوچرخه ای که در مناطق شمالی پایتخت راه اندازی شده بودند به دلیل این شیب  و عدم استفاده از دوچرخه در مسیرهای طولانی وجود نداشت. در منطقه جنوبی نیز وضع به همین شکل بود.

حدود سال 92 بود که باردیگر طر جامع دوچرخه سواری مورد بازنگری قرار گرفت و این بار به این نتیجه رسیدند که ایجاد مسیرهای دوچرخه سواری در مناطق مرکزی شهر که شیب روی آنها تاثیری ندارد، بهترین گزینه برای راه اندازی مسیرهای دوچرخه سواری است.

استفاده از شیوه های نوین محافظت از دوچرخه نیز مساله دیگری بود که شهرداری تهران به استفاده از آن روی آورد. به کارگیری رک های دوچرخه که با کارت های الکترونیک امکان استفاده تمام شهروندان را از این قفل های ایمنی فراهم می کرد. یکی از مزیت های این سیستم های هوشمند این بود که شهروندانی که  می خواستند از دوچرخه های شخصی خود استفاده کنند می توانستند از این رک ها نیز استفاده کنند.

سال 94 بود که اولین رک ها در محدوده مرکزی شهر با دوچرخ های نسل جدید مورد استفاده قرار گرفت اما در همان هفته اول دزدان دوچرخه های شهر تعداد زیادی از این دوچرخه ها را دزدیدند و تنها چرخ جلوی آن را که متصل به رک بود برای شهرداری تهران گذاشتند.
مدیران شهری بر این  باور بودند که باید آنقدر از این سیستم استفاده شود تا فرهنگ دوچرخه سواری در میان شهروندان جا بیفتد.

زمانی که دکتر مازیار حسینی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران را برعهده گرفت قرار بود تا با همکاری  یکشرکت هلندی طرح جامع دوچرخه سواری شهر تهران تدوین شود.
اما در دور جدید شهرداری تهران هنوز طرح دوچرخه سواری شهر تهران به عنوان یک طرح بلاتکلیف روی زمین باقی مانده است.

معاون حمل و نقل و ترافیک شهردار تهران در باره مشکلات اجرای این طرح عنوان کرده: اشکال کار در مدیریت قبلی این بود که قرارداد یکپارچه‌ای در مورد سیستم دوچرخه نداشتند. به گونه‌ای که رک را از یک شرکت، دوچرخه را از جای دیگر و نرم افزار پیوند دهنده رک و دوچرخه را نیز قرار بود که شرکت دیگر طراحی کند و هماهنگ کردن این سه شرکت برای پیشبرد کار بسیار سخت است.بنابراین در این شرایط اتفاقی در خصوص دوچرخه‌هایی که حالا رک‌هایش در سطح شهر نصب شده اما دوچرخه‌ای بر روی آن دیده نمی‌شود، نیفتاد.

محسن پورسیدآقایی یادآور شد: سعی داریم سیستم یکپارچه‌ای را در نظر بگیریم به گونه‌ای که یک شرکت مسئول کل کار باشد و ما نیز به ازای سرویسی که به مردم می‌دهد مبالغ را پرداخت کنیم که امیدواریم با تکمیل قرارداد، مشکل رک‌های رها شده در شهر حل شود.

وی اعتقاد دارد؛ دوچرخه سواری در تهران باید از یک مدل دیگری پیروی کند چرا که این شهر بزرگ دارای فراز و نشیب‌های زیادی است، مدل دوچرخه سواری در تهران نمی‌تواند به مانند شهرهای اروپایی از مبدأ تا مقصد باشد و بر همین اساس در تهران باید از مدل حمل و نقل ترکیبی با اتکا بر دوچرخه استفاده کنیم.این مدل ترکیبی در واقع مدلی از دوچرخه خصوصی در مبدأ  به علاوه مترو و یا اتوبوس و همچنین استفاده از دوچرخه اشتراکی در مقصد سفر است.

در واقع در این مدل مورد پیشنهاد، مردم با استفاده از دوچرخه‌شان از خانه تا نزدیک‌ترین مورد حمل و نقلی که یا اتوبوس و یا مترو است سفر خواهند کرد و بعد از آن با استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی به نزدیک‌ترین ایستگاه محل مقصد خود رفتند، از آنجا در صورت لزوم با استفاده از دوچرخه‌های اشتراکی که در نزدیکی ایستگاه‌های مترو و یا اتوبوس تعبیه می‌شوند، می‌توانند مابقی مسیر را طی کنند که در حال حاضر این طرح‌ها در حال مطالعه و بررسی تخصصی قرار دارد.