به گزارش ایمنا، شاید داستان دردناک زندگی نویسندۀ این کتاب باعث شود که نتوانید آن قدر که لازم است به «اتحادیۀ ابلهان» بخندید اما این خاصیت همه چیز این دنیاست که شور و شهدی به هم آمیخته دارد. جان کندی تول این کتاب را در سی سالگی نوشت و بعد از اینکه هیچ ناشری زیر بار چاپ آن نرفت خودکشی کرد و به زندگی خود پایان داد. مادر او یازده سال تلاش کرد تا بالاخره دانشگاه لوییزیانا راضی به انتشار کتاب شد و کتاب به محض انتشار غوغا به پا کرد و در سال ۱۹۸۱ جایزۀ پولیتزر را برد!
داستان کتاب در مورد یک دن کیشوت امروزی است که وادار می شود از خلوت خود بیرون بیاید و با جامعه ای که از آن متنفر است روبرو شود و به شیوۀ دیوانه وار خود با آن بستیزد. پیش از شروع داستان کتاب این جمله از جاناتان سوییفت نوشته شده: «وقتی نابغه ای حقیقی در دنیا پیدا می شود می توانید او را از این نشانه بشناسید: تمام ابلهان علیهش متحد می شوند.»
«اتحادیۀ ابلهان» با ترجمۀ پیمان خاکسار از سوی نشر جهان نو منتشر شده و در صفحۀ نخست آن می خوانیم:
«یک کلاه شکاری سبز رنگ، سری را که بیشتر به یک بادکنک حجیم شباهت داشت، می فشرد. روگوشی های سبز پر بود از گوش هایی بزرگ و موهایی اصلاح نشده و کرک زبری که در گوش ها رشد کرده و از هر دو طرف زده بود بیرون. درست مثل ماشینی که راهنمای چپ و راستش همزمان چشمک بزند.
لب های پر و به هم فشرده اش را از زیر سبیل انبوه و سیاهش توی چشم می زد. چین گوشۀ لب هایش پر بود از نارضایتی و خرده چیپس.
زیر سایۀ آفتاب گیر سبز کلاه، چشمان متکبر زرد و آبی ایگنیشس جی رایلی خیره شده بودند به مردمی کنه زیر ساعت فروشگاه دی اچ هولمز انتظار می کشیدند. در میان جمعیت دنبال نشانه هایی از بد سلیقگی در لباس پوشیدن می گشت. ایگنیشس متوجه شد که بیشتر لباس ها به قدری نو و گران بودند که کاملا می شد توهینی به سلیقه و نجابت به حسابشان آورد. داشتن هر چیز نو و گرانقیمت نشانۀ خدانشناسی و عدم درک هندسه بود، حتی ممکن بود وجود روح را زیر سوال ببرد.»/
نظر شما