به گزارش ایمنا، اصغر کاشی تراش اصفهانی، هنرمند فقیدی بود که در رشتههای کاشی معرق، معقلی و کاشی هفت رنگ، آجر و کاشی و بازسازی و مرمت ابنیه تاریخی و معرق چوب در بالاترین سطح فعالیت داشت.
کاشیکاری معرق مسجد امام، سر درب بانک ملی شهر ری، مسجد بزازها تهران و مسجد جامع بزرگ قزوین، بازسازی و مرمت بقعه شیخ صفی در اردبیل و کاشیکاری معرق و معقلی مساجد متعددی در تهران همچون مسجد سجاد، مسجد آیت الله کاشانی، مسجد انصار، مسجد هاشمی تهران، کاشیکاری گره چینی دانشسرای عالی و سر درب وزارت امور خارجه، کاشیکاری مساجدی چون مسجد ولیعصر(عج) و مسجد حضرت رسول اکرم(ص) کرج، مسجد فخرالدوله تهران، نوسازی و مرمت و بازسازی کاشیکاری هفت رنگ با کیفیت طراحی اصلی و قدیمی در کاخ گلستان، کاشیکاری سفارت ایران در واشنگتن، مرمت درب امامزاده زید تهران، صحن حضرت سیدالکریم، کاشیکاری معرق سر درب بانک ملی سبزه میدان تهران، امامزاده حسین کاشان، مسجد جامع کیش و کاشیکاری مسجد حضرت امام حسن(ع) در جزیره کیش، کلیه امور کاشیکاری و آجرنمای بیرونی و داخلی تئاتر شهر تهران، مسجد سراج تهران، امامزاده محمد قزوین و مسجد جامع رجاییشهر کرج، ساخت کاشیکاری معرق حسینیه آقا در یزد، ازجمله آثار این هنرمند برجستۀ اصفهان و ایران است.
اصغر کاشی تراش اصفهانی، فرزند محمدعلی کاشی تراش اصفهانی از هنرمندان به نام ایرانی است. وی سال ۱۳۰۸ در اصفهان متولد شد و از سال ۱۳۴۶ در کرج زندگی می کرد. استاد اصغر کاشیتراش اصفهانی دارای لوح درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در زمینه کاشیکاری و معماری سنتی در شاخههای کاشی معرق، معقلی و کاشی هفت رنگ، آجر و کاشی و بازسازی و مرمت ابنیه تاریخی و معرق چوب است.
او از ۵ سالگی در کنار پدر و برادرانش به شغل اجدادش مشغول بود. این هنرمند دربارۀ ورودش به دنیای کاشی تراشی گفته است: «۸ سال بیشتر نداشتم که روزی در خانه نشسته بودم که صدای زنگ در مرا از جای بلند کرد. یکی از دوستان پدرم بود آمده بود، به من گفت پدرت را صدا کن، گفتم که منزل نیست، گفت تیشه را بردار و به دنبال من بیا، تیشه را برداشته و به دنبال او راه افتادم، اولین بار تیشه به دست گرفتم و کاشیها را برش دادم اما میترسیدم مورد سرزنش پدرم قرار بگیرم ولی وقتی پدر متوجه شد که من تیشه به دست گرفته و کاشی تراشیده ام با لبخندی بر لب به من گفت که تو میتوانی، شک ندارم.»
اصغر کاشی تراش اصفهانی اعتقاد داشت: «تکنولوژی خوب است ولی نباید در سایه تکنولوژی، هنرهایی که ریشه در تاریخ این سرزمین دارند به دست فراموشی سپرده شوند. متأسفانه با ورود روشهای متفاوتی در صنعت ساختمان دیگر مردم رغبتی به استفاده از کاشیکاری به شیوه سنتی و اصیل ندارند و این هنر درحالیکه قدمتی هزار ساله دارد به دست فراموشی سپرده شده بهطوریکه کمتر کسی حتی سراغی از هنرمندان کاشیکار میگیرد».
وی از بی مهری ها به هنر کاشی تراشی گله ها داشت. او در اینباره گفته است: «متأسفانه در جامعه برخی از هنرها مورد بیتوجهی قرار میگیرند، در این میان تجاریسازی صنعت ساختمان باعث شده که هنر کاشی تراشی بهصورت اصیل و دستی کمکم به دست فراموشی سپرده شود».
او به هنر اصیل باور داشت و معتقد بود: «هنر به هر شکل که ارائه شود خوب است چون هنر همیشه حرف اول را میزند به همین دلیل نباید اجازه دهیم چراغ هنرهای اصیل ایرانی که ریشه در باورهای ما دارند خاموش شوند».
اصغر کاشی تراش اصفهانی که با جدیت و دلسوزی تلاش می کرد تا هنرش را به نسل آینده منتقل کند معتقد بود: «تمام تلاش خود را میکنم تا این چراغ روشن بماند و چراغ را روشن به دست جوانان هنردوست ایران خواهم سپرد. همه دغدغه فکریام این است که چند صباحی را که در این دنیا مهمان هستم بتوانم فنون این هنر را به اهلش بهطور تمام و کمال تحویل دهم».
یاد و نام این هنرمند بزرگ گرامی باد...
نظر شما