به گزارش ایمنا، امروز روز کتاب است، بی زبانی که سخن های فراوان می گوید و خود را یار مهربان کوچک و بزرگ معرفی می کند اما فراوانی دیگر یاران جاندار و بی جان در طول عمر آدمی اغلب موجب بی توجهی به این یار پند دان می شود، آن قدر که وقتی سرانۀ همنشینی و همراهی با کتاب را منتشر می کنند سهم هر کتاب از ۲۴ ساعت شبانه روز هر ایرانی۱۷ ثانیه بیشتر نیست.
سهمی ناعادلانه که باید بررسی کرد و دید که چگونه و به چه شکل بین دیگر رویدادهای یک روز تقسیم می شود. شاید باید شورشی درونی کرد و نام آن را «قیام برای برقراری عدالت زمانی» نامید. راستی روزی چند ساعت به موبایلمان، آن یار مهربان تر از کتاب فعلی سر می زنیم؟ روزی چند ساعت تلویزیون می بینیم؟ در مورد دیگران حرف می زنیم؟ روی زمین دراز می کشیم و به سقف خیره می شویم؟
پر واضح است که کتاب را یارای مبارزه با موبایل نیست، پس بهتر است متن کتاب ها را وارد چرخۀ مطالب فضای مجازی کنیم و در عوض، اندکی از وقتی که صرف تزیین سالاد یا تعمیر تفننی وسایل خانه می کنیم، یا کمی از آن دقایقی که در اتوبوس، صرف تماشا کردن منظرۀ بیرون می شود را به خواندن و لمس کردن کتاب اختصاص بدهیم.
او یار مهربان است، تجربۀ جنگ را به ما می دهد بی آنکه گلوله بارانمان کند، تجربۀ عشق را به ما می دهد، بی آنکه قلبمان را بشکند و آغاز و انجام هزاران راه طی شده را به ما می گوید بی آنکه مزدی بابت این راهنمایی از ما طلب کند و در نامهربانی ما همین بس که در خانه ویترینی عریض و طویل برای انواع نقره و مینا و کریستال داریم اما کتابخانه نداریم، کتاب داریم اما کتاب خوان نداریم، کتاب خوان داریم اما از هشتاد و شش هزار و چهارصد ثانیۀ یک شبانه روز، بیشتر از ۱۷ ثانیه برای کتاب خواندن فرصت نداریم! /
نظر شما