به گزارش ایمنا، با توجه به رشد جمعیت شهرهای بزرگ، احداث بلندمرتبه ها راه حلی طبیعی و مناسب برای اسکان مردم در اینگونه شهرهاست. البته رعایت اصول و ضوابط از مولفه هایی است که نادیده انگاری آن در هیاهوی بلند مرتبه سازی ها، چالش ها و هزینه هایی جدی برای شهر به همراه خواهد داشت. قواعدی که رعایت آن حافظ حقوق شهروندی، سلامت زیست محیطی، ایمنی فنی و استحکام بنا خواهد بود.
اصفهان جزء شهرهای کهن و تاریخی به شمار می‌رود و نمی توان ساختمان های بلند مرتبه را در هر جایی از شهر جانمایی کرد. وجود خط افق برای ساختمان های تاریخی و همچنین حریم ساختمان‌ها باعث شده است که اصفهان مثل دیگر کلانشهرها آنچنان بلند قد نشود.
محور طبیعی - تاریخی زاینده رود یکی از حساس‌ترین و مهم‌ترین محورهای شهر اصفهان است و می‌طلبد که قوانین و مقررات ویژه‌ای برای این منطقه در نظر گرفته شود برهمین اساس مدیران و مسئولان شهری تمام تلاش خود را به منظور حفظ و حراست از آن به خرج می دهند.
معاون شهرسازی و معماری شهرداری اصفهان در همین رابطه میگوید: در بازنگری طرح تفصیلی توجه به مباحث میراث فرهنگی همچون حریم پل های تاریخی مد نظر قرار گرفته شده و به نحوی قانونمند و نظامند شده که شاهد بلندمرتبه سازی ناگهانی نیستیم. مدیریت شهری اصفهان نیز در این سال ها از بلند مرتبه سازی بی رویه به ویژه در مناطق ۱، ۳، ۵ ،۶ که در حاشیه زاینده رود واقع شده اند، جلوگیری کرده و بلند مرتبه سازی ها معمولا در رینگ دوم ترافیکی و مناطق ۴ ، ۱۰، ۱۳و مناطق حاشیه ای صورت گرفته است.
سدجمال الدین صمصام شریعت ادامه می دهد: باتوجه اینکه پلهای تاریخی زاینده‌رود از آثار ارزشمند تاریخی شهر اصفهان به شمار می رود، با پیگیری شهرداری اصفهان حریم رودخانه مشخص و ساخت ارتفاع اعلام شده است براین اساس از شعاع ۱۵۰ متری رودخانه زاینده رود و پل های آن به تدریج ارتفاع افزایش می یابد.
وی یادآور می شود: در طرح تفصیلی به حریم ابنیه و پلهای تاریخی شهر اصفهان اهمیت ویژه ای داده شده و محدودیت هایی در این خصوص مدنظر قرارداده شده است به طوری که ارتفاع مجاز در حریم پل های تاریخی دو طبقه روی پیلوت بوده که به تدریج این ارتفاع به سه تا ۶ طبقه افزایش می یابد؛ به عنوان مثال از پل غدیر به سمت شرق ۶ طبقه روی پیلوت خواهد بود.
در هیچ کجای حریم آثار تاریخی امکان بلندمرتبه سازی وجود نداشته است
مدیرعامل سازمان نوسازی و بهسازی شهرداری اصفهان می گوید: در هیچ کجای حریم آثار تاریخی امکان بلندمرتبه سازی وجود نداشته و نخواهد داشت چراکه به هویت آن ها آسیب می زند.
حسین جعفری ادامه می دهد: حفظ و حراست از بافت های تاریخی نیز که به نوعی جزئی از بافت های فرسوده شهر محسوب می شوند به رفع مسائل زیست محیطی کمک خواهد کرد چراکه این بافت ها، تسهیل کننده زیرساخت های گردشگری بوده و به رونق آن کمک شایانی خواهد کرد.
البته بلند مرتبه سازی تا جایی امکان پذیر است که حقوق همسایه، ساکنان و حقوق شهر از بین نرود، در بسیاری از موارد باید به حق بهره ور آتی هم توجه کرد.
پژوهشگر و مدرس حوزه برنامه ریزی شهری با تاکید بر اینکه ما باید به الگوهای پسامدرن و جهان بینی اسلامی توجه کنیم تا چند صدایی در جامعه حاکم شود، می گوید: در جهان بینی اسلامی باید حق همسایگی، به هم پیوستگی و آسیب نرساندن و محترم شدن اموال دیگران توجه کنیم. اما فارغ از هر الگویی بلند مرتبه سازی در تمام نقاط شهری با شرط مربوط به اصول تراکم پذیری زمین می تواند اتفاق بیفتد که مباحثی همچون عدم سایه اندازی، رعایت فاصله مناسب با ارتفاع و تاثیرپذیری از سایر بناها باید رعایت شود.
اکبر دیسفانی در ادامه تاکید می کند: در بحث مکان یابی بلند مرتبه سازی نیز دو موضوع باید مدنظر قرار گیرد؛ نخست مکان یابی کاملا برمبنای الگوی سیستم های حمل و نقل باشد و دوم مجاورت فضای عمومی، پارک ها و مناطق فرسوده که می تواند باعث تحریک توسعه در این مناطق شود، مورد توجه باشد.
در بسیاری از مواقع تصویرسازی و هویت سازی برای شهر در نساختن آن است چراکه همه شهرهای دنیا دارای برج و ساختمان های بلند مرتبه نیستند و موقعیت های شهری ناشی از درون شهرها، اتفاقات و روابط اجتماعی داخل شهرها و اهدافی است که آن شهر دنبال می کند که نمود آن در شکل شهر است.
بر اساس تجارب جهانی، شهرداریها و دولت های محلی به منظور حفظ اصول توسعه پایدار اجازه بلند مرتبه سازی در تمام شهر را نمی دهند بلکه بدین منظور بر اساس یک سند فرادستی و اصول منطقه بندی عمل کرده و تهیه نقشه پهنه بندی شهر از نظر نیازسنجی و قابلیت سنجی پهنه های مناسب برای بلند مرتبه سازی را مدنظر قرار می دهند و در چارچوب ضوابط مشخص و معین اقدام به صدور مجوز در این خصوص می کنند.
نظر شما