بازی رایانه ای نهنگ آبی دو دختر نوجوان اصفهانی را وادار به سقوط اختیاری از فراز پل مستقر بر بزرگراه چمران اصفهان نمود که یکی از این دختران دردم فوت کرد و دیگری تحت مراقبت های ویژه برای نجات از مرگ است. بدون پاک کردن صورت مساله مایلم در این رابطه به چند نکته ریشه ای اشاره کنم.
نخست اینکه ریشه های خشونت پنهان در بین جامعه زنان و دختران ما بسیار تنومند و کارساز شده است و امروز شاهد خروجی نوعی از خشونت مازوخیستی_دختران هستیم که گاها بصورت خودزنی و یا استقبال از بازی مرگبار نهنگ آبی خود را نشان می دهد۰ قطعا نهنگ آبی نمی تواند دلیل کافی و توجیه مناسبی برای خودکشی دو دختر نوجوان ما باشد
دوم آنکه متاسفانه جامعه ما هرگز واجد سازوکارهای پاسخگویی مناسب به هیجانات نوجوانان خویش نبوده و نیست که این نقیصه مهم گاهی بصورت طغیان هیجانات تلنبار شده در جامعه خود را نشان می دهد
سوم آنکه نهاد خانواده در جامعه ما با مجموعه وسیعی از پارادکس های تربیتی صرفا در حال کنترل و اعمال خشونت های مختلف بر فرزندان است بدون آنکه اندیشه ای برای مدیریت هیجانات و احساسات فرزندان در سر داشته باشد
چهارم آنکه در جذب نوجوانان به سمت ارزش ها و تعلقات فرهنگی جامعه خودمان بسیار ضعیف بوده ایم که امروز شاهد رخنه پیچیده ترین محصولات رسانه ای و فرهنگی بیگانه در روح و روان نوجوانان مان هستیم ونکته آخر اینکه سیستم ناکارآمد تعلیم وتربیت ما سالهاست که در خواب خرگوشی بسر می برد و هرگز احساس توانایی و مسئولیتی درقبال چالش ها و بحران های روحی دانش آموزان ندارد غافل از اینکه بخش قابل توجهی از متعلمین این سیستم روزانه بدلیل عدم مهارت آموزی و ناتوانی در برخورد باچالش ها در دام آسیب های اجتماعی گرفتار می شوند.
کوروش محمدی
رییس انجمن آسیب شناسی اجتماعی ایران
نظر شما