مجله خبری ایمنا: یکصد و پنجاه سال پیش به نظر غیر ممکن می رسید که روزی نابینایان نیز همانند سایرین قادر به خواندن و نوشتن باشند، اما «لویی بریل» که در زمان حیات خود از نعمت بینایی محروم شد دست به ابتکاری زد که بعدها به نام خود وی به ثبت رسید. ابتکار او نه تنها نابینایان را قادر به خواندن و نوشتن کرد بلکه حتی عده ای از آنان را به کسب مدارج عالی تحصیلی، علمی و نیز به موقعیتهای شغلی بالا رساند، شاهکاری که زندگی آنان را دگرگون و میل به حیات را در آنان دو چندان کرد.
علی رغم آسان بودن فراگیری الفبای خط بریل، اکثر نابینایان در انتقال حس بینایی به حس لامسه دچار مشکل اند و به راحتی قادر نیستند آن چیزی را که لمس می کنند درک کنند. با این همه، کارشناسان معتقدند الفبای بریل بهترین امکانی است که در دسترس نابینایان قرار گرفته تا بتوانند حداقل نیازهای خواندن و نوشتن خود را رفع کنند.
نخستین ابتکار در به کارگیری نوشته های برجسته نابینایان در قرن چهاردهم میلادی در ایران آغاز شد و چهارصد سال پس از آن " والنین هوی " فرانسوی، اولین مدرسه نابینایان را در پاریس تاسیس کرد که در آن کلماتی بسیار ساده و ابتدایی با حروف برجسته روی کاغذ چاپ و به نابینایان آموزش داده می شد. آنان با این روش تنها قادر به خواندن بودند، بدون آنکه بتوانند بنویسند.
در نهایت " لویی بریل " موفق به ابداع روشی شد که بر اساس آن شش نقطه در دو ستون موازی روی سه خط افقی بیانگر ۶۳ حرف، عدد و علامت بودند و به گفته انجمن نابینایان هیچ زبان شناخته شده ای در دنیا نیست که مدعی شود قادر به اجرای این روش در زبان خود نیست.
" لویی " حدود سال ۱۸۰۹ در فرانسه متولد شد. وی در سن سه سالگی در اثر برخورد شی ء تیز به چشمانش در کارگاه پدرش، نابینا گشت. وی دوران دبستان را در مدارس عادی روستای خود به اتمام رسانید و با حمایت پدر و مادر در شناخت استعدادهای بالقوه اش، موفق به فراگیری چندین آلت موسیقی نیز شد.
" بریل " در سن ۱۱ سالگی در پی آشنایی با یک افسر ارتش به نام " نیکلاس ماری " اولین گام را در جهت ابداع روش خود برداشت. و در سن ۱۶ سالگی موفق به ابداع زبان شش نقطه ای خود شد اما بدون این که اوج موفقیت خود را لمس کند در سن ۴۳ سالگی بر اثر بیماری سل، دیده از دنیا فرو بست.
پس از مرگ " بریل " چهار مرد نابینا به رهبری دکتر " توماس آرمیتاژ " بر اهمیت این اختراع وقوف یافتند و انجمنی ایجاد کردند که سرانجام به موسسه ملی سلطنتی نابینایان مبدل گردید.
در نهایت، ۵۰ سال قبل خدمات " لویی بریل " در فرانسه مورد شناسایی رسمی قرار گرفت و سال ۱۹۲۵ پیکر او را به پاریس انتقال دادند و در پانتئون، گورستان قهرمانان ملی فرانسه به خاک سپردند.
لوی در سال ۱۸۳۷ علامت های دیگری را در زمینه موسیقی و ریاضیات به خط خود افزود و بعد از مرگ لویی هنگامی که یک گروه انگلیسی در سال ۱۸۶۸ از موسسه بازدید می کردند ابتکار لویی را کشف و ترویج دادند و درنتیجه این خط به نام خط بریل نام گذاری شد.
بعد از ابداع این خط که مورد استقبال کشورهای دیگر قرار گرفت و کشورهای دیگر جهان از آن تبعیت کردند ولی به خاطر فراخور الفبای خودشان، این کشورها تغییراتی در این خط ایجاد کردند.
نخستین ابتکار در به کارگیری نوشته های برجسته نابینایان در قرن چهاردهم میلادی در ایران آغاز شد و چهارصد سال پس از آن ” والنین هوی ” فرانسوی، اولین مدرسه نابینایان را در پاریس تاسیس کرد که در آن کلماتی بسیار ساده و ابتدایی با حروف برجسته روی کاغذ چاپ و به نابینایان آموزش داده می شد. آنان با این روش تنها قادر به خواندن بودند، بدون آنکه بتوانند بنویسند.
در نهایت ” لویی بریل ” موفق به ابداع روشی شد که بر اساس آن شش نقطه در دو ستون موازی روی سه خط افقی بیانگر ۶۳ حرف، عدد و علامت بودند و به گفته انجمن نابینایان هیچ زبان شناخته شده ای در دنیا نیست که مدعی شود قادر به اجرای این روش در زبان خود نیست.
خط بریل توسط کریستوفل وارد ایران شد و چون او به زبان فارسی آشنایی زیادی نداشت در نتیجه کریستوفل به کمک محمد علی خاموشی خط بریل فارسی را تکمیل کردند. بعد از مدتی خود نابینایان به نواقص حروف بریل پی بردند و با هماهنگی بخش فرهنگی یونسکو خط بریل را اصلاح کردند.
بنابر آمار یونسکو، ۱۲ میلیون انسان در سراسر جهان نابینا هستند که متاسفانه تنها حدود ۵ درصد آنها با خط بریل آشنایی دارند.
نظر شما