خبرگزاری ایمنا- گروه سیاسی - ریحانه شهبازی: وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در دولت یازدهم با آمد و شد های افراد فراوانی روبرو بود و این روند با عدم معرفی وزیر علوم در دولت دوازدهم نیز ادامه یافت که این امر وزارتخانه مهم علوم را در بین سایر وزارتخانه ها دچار بی ثباتی ساخته است. بعد از انتخاب حجت الاسلام حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور دولت یازدهم، «رضا فرجی‌دانا» از اساتید دانشکده فنی دانشگاه تهران اولین وزیر علوم دولت روحانی لقب گرفت که البته بعد از یک سال با انتقادات فراوانی که به اقدامات حاشیه‌ساز وی نظیر انتصابات جنجال‌برانگیز، کند شدن رشد علمی و ... صورت گرفت، از وزارت علوم خداحافظی کرد. در نهایت پس از معرفی افراد مختلف، «محمد فرهادی» در 5 آذرماه سال 93 توانست اعتماد نمایندگان مجلس را برای تصدی وزارت علوم کسب کند و تا پایان عمر دولت یازدهم به کار خود در این وزارتخانه ادامه داد.
با شروع به کار دولت دوازدهم گمانه‌زنی‌ها برای حضور افراد و اشخاص متعددی در این وزارتخانه مطرح شد؛ با این وجود حساسیتهایی که برای معرفی وزیر علوم وجود داشت، بخصوص تجربه تغییرات مکرر وزیر این وزارتخانه در دوره دولت یازدهم سبب شد تا حسن روحانی از معرفی سریع وزیر علوم چشم پوشی کند و اساساً هیچ گزینه ای را برای این وزارتخانه در دولت دوازدهم معرفی نکرد و تنها «سیدضیاء هاشمی» معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم در 29 مرداد به‌عنوان سرپرست وزارت علوم از سوی رئیس‌جمهور معرفی شد. با توجه به اینکه سقف زمانی که قانون اساسی برای حضور سرپرست در نظر گرفته، سه ماه است و هفته پایانی مهرماه نیز رو به اتمام است، هنوز خبری از معرفی گزینه نهایی وزارت علوم نیست و گمانه‌زنی‌ها هر روز فرد جدیدی را برای این مسئولیت مطرح می‌کند. در این راستا گفت گویی را با نائب رئیس اول و سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات انجام دادیم ودرمورد دلیل تاخیر و چالش های پیش روی وزیر علوم به گفت گو پرداختیم.
«داوود محمدی» نائب رئیس اول کمیسیون آموزش و تحقیقات در گفت و گو با خبرنگار ایمنا در مورد علت تاخیر در معرفی وزیر علوم، اظهار داشت: دولت گزینه های متعددی را برای معرفی وزیر علوم مطرح کرده است اما هنوز به گزینه قطعی نرسیده است و به دلیل حساسیت وزارت علوم، دولت سعی دارد که همه جانبه فرد صالحی را انتخاب کند.
وی با اشاره به چالش های اصلی پیشروی وزارتخانه های مختلف گفت:مسأله بودجه و اعتبارات که معمولا دانشگاه ها بیشترین مسئله را با آن دارند، در اولویت معضلات وزارت علوم است و در زمینه کار های تحقیقاتی، اعتبارات خیلی کمی داریم که شاید کل اعتبارات در نظر گرفته شده به 20 درصد هم نرسد؛ همچنین کمبود کیفیت در دانشگاه ها و ساماندهی رشته های دانشگاهی بر اساس نیاز جامعه از دیگر چالش های روبروی وزارت علوم است. محمدی تاخیر در معرفی وزیر علوم از سوی دولت با دارای ابهاماتی از لحاظ قانونی عنوان کرد وگفت: حتی برخی از نمایندگان نظرشان این است که تاخیر معرفی وزیر علوم مشکل قانونی ایجاد کرده است.
وزارت علوم به شرط محدود نکردن ایران به تهران، کلید توسعه می شود
میر حمایت میرزاده، سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات نیز در همین رابطه گفت: مدت اعتبار سرپرستی وزارت علوم تا سه ماه است و بعد از این مدت دولت باید نسبت به انتخاب وزیر علوم اقدام کند. وزارت علوم می تواند کلید توسعه باشد به شرط اینکه بپذیرد ایران، تنها تهران نیست. وی آمایش رشته های درسی در استان ها را بدون توجه به نیاز کشور یکی از مشکلات تاریخی وزارت علوم عنوان کرد و گفت: در همه دوره ها این معضل وجود داشته که بدون توجه به نیاز مملکت و صرفا با الویت قرار دادن استاد و صندلی و ساعت های خالی و بدون توجه به زمینه اشتغال و سودمندی برای جامعه ، انتخاب رشته می کنند و موسسات آموزشی دانشجو می پذیرند و اگر این مشکل حل نشود درد بی درمان اشتغال همچنان ادامه خواهد داشت.
میرزاده در ادامه افزود: وزیر انتخابی وزارت علوم باید بپذیرد که ایران فقط تهران نیست و همه رشته ها را نباید در تهران جمع کرد؛ زمانی که دختر ها و پسرا در تهران با مشکلات مالی و دوری از خانواده درس می خوانند اما بر نمی گردند و از دولت میز بخواهند و نتوانیم میز بدهیم و نباید هم میز بدهیم، همین امر باعث می شود روستا ها خالی، مهاجرت شدید تر، هوای تهران آلوده تر و هزاران درد بی درمان که نمی توانیم حل کنیم؛ بنابراین وزارت علوم می تواند کلید توسعه باشد به شرطی که بپذیرد ایران، تنها تهران نیست.
در حال حاضر و با توجه به مشکلات دانشگاه ها چالش امروز دولت انتخاب وزیری است که با نگاهی غیر سیاسی و با توجه به مشکلات عدیده آموزش عالی کشور انتخاب شود. شخصیتی علمی که چالش های این حوزه را شناخته و راه درمانی برای آن در نظر داشته باشد. باید دید که آیا رئیس جمهور به خواست همیشگی جامعه دانشگاهی جامه عمل می پوشاند و یا این انتخاب مثل انتخابات پیشین با نگاهی سیاسی و جناحی و بدون در نظر گرفتن مسائل اصلی دانشگاه ها انجام می شود.
نظر شما