به گزارش ایمنا، بیست و سوم تیرماه سال ۱۳۸۹ روزی بود که هیاتی از دولت برای جانمایی این پروژه وارد اصفهان شدند. حالا این اصفهان بود که بعد از کیش و شیراز، منتخب ساخت این مرکز در کشور شد. البته قرار هم بود تا مبلغ ۱۰۰ میلیارد تومان همان اول از سوی دولت به این پروژه اختصاص یابد تا روند اجرایی با سرعت بیشتری پیگیری شود.
در حالی که به گفته نماینده مجلس شورای اسلامی، دولت بودجه خوبی برای اجرای این طرح داشت، اما در حق اصفهان اجحاف شد. چرا که از ۱۰۰ میلیارد تومان تنها ۲۰ میلیارد تومان از سوی دولت اختصاص یافت به همین دلیل به دلیل کمبود منابع مالی اجرای طرح به کندی پیش رفت تا این مرکز برای برگزاری اجلاس سران کشورهای غیرمتعهد آماده نشود.
البته اگرچه این سالن در تهران ساخته شد و اجلاس برگزار شد اما اصفهان فرصت را مغتنم دانست تا این شهر از وجود چنین مرکزی برای برگزاری سایر برنامه های بین المللی بی بهره نماند. از این رو این مرکز در کنار تغییر کاربری، نامش هم به مرکز همایش های بین المللی امام خامنه ای تغییر یافت.
اما ناهید تاج الدین نماینده مردم اصفهان در مجلس شورای اسلامی در خصوص عدم تخصیص منابع دولتی به این پروژه به ایمنا می گوید: «به گفته دوستان، نمایندگان شهرهای مختلف مجلس درباره اعطا این میزان اعتبار به اصفهان موضع گیری می کنند، این درحالی است که دلیل قانع کننده ای برای این موضوع وجود ندارد. این همان موضوع اصفهان گریزی را نشان می دهد و دلیل دیگری برای این مخالفت وجود ندارد.»
وی ادامه می دهد: «در این راستا طی ماه های گذشته پیگیری هایی از سوی نمایندگان مجلس برای تخصیص اعتبارات به این پروژه انجام شد و ماحصل این جلسات تصمیم گیری برای ارائه ۸۰ میلیارد تومان به پروژه مرکز همایش ها و ۱۵۰ میلیارد تومان هم برای قطار شهری بود. اما به گفته دوستان، این ارقام برای ارائه به ترتیب به ۶۵ میلیارد برای مرکز همایش ها و ۱۵ میلیارد هم برای قطار شهری تقلیل یافته است.»
پروژه از سال ۹۰ که کلنگ زنی شد با بودجه شهر پیش رفت این در حالی بود که کمبود اعتبارات اختلاف میان شهرداری و کار برخی پیمانکاران هم در اجرای کار، مته به پایه های این پروژه می زد.
سال بعدی اما سال سخت تری برای شهرداری به عنوان نهادی که بار ساخت این پروژه به دوشش بود، طی شد. سال ۹۲ تحریم ها علیه جمهوری اسلامی اوج گرفت و شرکت «اتکینز» از ادامه همکاری با این پروژه منع شد. گرچه در این میان عدو سبب خیر شد و استعدادهای اصفهان و ایران به رخ کشیده شد اما باید با یکسری از کمبود ها دست و پنجه نرم می کردیم.
به لطف الهی این مشکلات چندان ادامه دار نبود زیرا برای ساخت این پروژه بخش های مختلفی تعریف و هر بخشی به پیمانکار سپرده شد. این رویه به قدری خوب پیش رفت که اکنون نزدیک به ۴۲ شرکت از ۷۰ پیمانکار این پروژه، به قرارداد های خود عمل کرده و کار خود را تحویل داده اند.
حتی برای ساخت این مرکز اخبار خوشی شنیده شده. قرار است تا دولت مبلغ ۶۵ میلیارد تومان به این پروژه اعتبار تزریق کند تا رگ های خشک شده پایه های بتنی این مرکز جانی دوباره بگیرند.
برآورد کلی از هزینه های این مرکز ۴۵۰ میلیارد تومان است و تا به امروز که این مرکز پیشرفت ۶۶ درصدی را شاهد بوده، ۳۵۰ میلیارد تومان برایش هزینه شده. همینطور پیش بینی شده تا ۱۲۰ میلیارد تومان از هزینه های این پروژه به صورت مشارکتی تامین شود. البته به گفته معاون عمران شهرداری اصفهان ۶۰ درصد از هزینه های این پروژه به عهده شهرداری و ۴۰ درصد به عهده بخش خصوصی است.
با وجودی که شهرداری پروژه هایی همچون پارکینگ های شهری ساخته که بلا استفاده است، این نگرانی به زعم برخی از کارشناسان در مورد این پروژه هم وجود دارد. اما در این باره کوروش خسروی رییس مرکز پژوهش های شورای شهر در گفتگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد که چنین چیزی نیست. «این مرکز فرصت خوبی را برای اصفهان پیش می آورد و برای توسعه اکوسیستم کارآفرینی از این مرکز به عنوان بهترین ابزار می توان استفاده کرد. البته رسالت اصلی این مرکز ارائه مکانی برای همایش هاست و امیدواریم از این امکان مرکز هم استقبال شود.»
گرچه تا به امروز تاریخ تحویل یک و نیم ساله به ۶ سال افزایش یافته اما پیش بینی می شود اگر تمام هزینه های این طرح آماده باشد، یک سال و نیم برای اتمام این پروژه وقت نیاز است. این درحالی است که آمار ماهیانه پیشرفت این مرکز حاکی از تغییرات ۶ دهم درصدی است در صورتی که در ابتدای فعالیت این پروژه پیشرفت های ۱.۷ درصدی گزارش شده است، با این حال هنوز تا میزان مطلوب پیشرفت یعنی رقم ۲.۵ درصدی فاصله زیادی است.
حال باید منتظر ماند تا مشخص شود بودجه های لازم به رگ های خشک شده این پروژه دمیده می شود یا این یک سال و نیم باز هم به درازا خواهد کشید.
نظر شما