به گزارش خبرنگار فرهنگی ایمنا، هیاهوی دنیای تصویر و آدم های روی پرده نقره ای علیرضا قاسمی را که دانشجوی رشته ریاضی بود به دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه تهران کشاند و پای درس اهالی هنرش نشاند، وگرنه بعید نبود که او با این همه نبوغ و استعداد و انگیزه یکی از ده ریاضی دان برجسته ایرانی بشود.
علیرضا قاسمی در همین چند سال کوتاهی که پا به عرصه هنر گذاشته یک جشنواره بین المللی، چندین فیلم کوتاه و چندین جایزه را به نام خودش ثبت کرده است. «وقت ناهار» سومین فیلم کوتاه اوست که در جشنواره کن نماینده ایران شد و همین چند روز پیش نامش را در لیست پذیرفته شدگان جشنواره فیلم کوتاه تهران قرار داد.
گفتگوی ما با این هنرمند جوان را در ادامه می خوانید.
ایده جشنواره فیلم بی کلام گلوب از کجا شکل گرفت؟
من از همان ترم اول دانشگاه که در کلاس ها امکان دیدن فیلم های زیادی را نداشتیم و پای سایت های اینترنتی معتبر به دنیای صامت ها علاقه مند شدم. دوره یازدهم جشنواره فیلم دانشجویی نهال همزمان با وقتی بود که ما سال دوم دانشگاه بودیم و بنا به یک رسم قدیمی جشنواره را سال دومی های دانشکده می گردانند و ما تازه گرایش هایمان را مشخص کرده بودیم و من گرایش کارگردانی را برگزیدم. یکی از استادها سر کارگاه گفت که شما کارگردان ها با دیالوگ سر جشنواره ها را شیره می مالید! اگر مرد میدان هستید در یک فیلم بی کلام احساسات بازیگرانتان را به ما بفهمانید! در طی یک تحقیق متوجه شدم در تمام آکادمی های برجسته دنیا دانشجوهای فیلمسازی هر ترم یک فیلم بی کلام می سازند. اگر به آثار تمام هنرمندان بزرگ دنیا هم نگاه کنیم همگی در دوران اوج خودشان فیلم های بی کلام ساخته اند. این بود که جای خالی جشنواره فیلم بی کلام را حس کردم و این سر آغاز راه شد.
تاکنون چند دوره از این جشنواره برگزار شده؟
فروردین سال آینده دوره سوم جشنواره برگزار خواهد شد. دو دوره هم در سال های گذشته برگزار کردیم.
دوره سوم جشنواره کجا برگزار می شود؟
دوره اول با همکاری دانشگاه هنر تهران در تهران برگزار شد و دوره دوم در دانشگاه ایالتی میشیگان بود و احتمالا دوره سوم در فرانسه برگزار خواهد شد. بطور کلی جشنواره ما در آکادمی های آموزشی برگزار می شود.
شرایط پذیرش فیلم در جشنواره گلوب چیست؟
در دو دوره قبل فیلم های زیر ۶۰ دقیقه را می پذیرفتیم اما از امسال قرار شده فیلم های بلند را هم به جشنواره راه دهیم. فیلم ها بی کلام هستند و باید از سال ۲۰۰۵ به بعد ساخته شده باشند.
فیلم «به وقت ناهار» شما را در لیست آثار پذیرفته شده در جشنواره فیلم کوتاه تهران دیدیم، ایده کار از خودتان بود؟ فیلم نامه را خودتان نوشتید؟
بله.
برای وقت ناهار حمایت مالی داشتید؟
خیر. من تا به حال سه فیلم کوتاه ساخته ام که هر سه با هزینه شخصی ام بوده اند.
البته برای به وقت ناهار اتفاق جالبی افتاد. ما در جشنواره فیلم کوتاه صامت یک بخش به نام حلقه فیلم سازان بی کلام داریم که کارش وصل کردن فیلم سازان در سراسر دنیا به همدیگر است. مثلا اینکه کارگردانی از فرانسه بتواند با فیلم برداری از آمریکا و یا تدوین‌گری از ایران در ارتباط قرار بگیرد. کم کم این حلقه به حمایت از فیلم سازان برخاست و دست به کار تولید زد. سعی کردیم نیروی کار برای فیلم سازها فراهم کنیم. «وقت ناهار» را با همین شیوه و با کمک همین حلقه ساختم که اگر کمک های آنها نبود کار سخت می شد.
ضمن اینکه حلقه فیلم سازان جوان تا به حال دو فیلم تولید کرده، « وقت ناهار» و «جنون» به کارگردانی رها امیرفضلی که امسال در بخش فیلم های تجربی جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد.
شما به عنوان یک هنرمند دغدغه مند برای ارتقاء برنامه فیلم سازی در شهرستان ها برنامه ای دارید؟
برنامه ویژه ای نداشتیم اما من آماده هر کمک و حرکتی برای بهبود وضع فیلم سازی در ایران هستم. من دوست دارم در ایران فیلم ساخته شود.
یعنی اگر در اصفهان برنامه آموزشی تدارک دیده شود شما همکاری می کنید؟
من کاملا آماده ام.
از کارهای جدید چه خبر؟
در حال حاضر و با امید شمس (کارگردان فیلم شب تولد) به صورت مشترک مشغول نوشتن یک فیلم نامه بلند برای آقای پوراحمد هستیم. فیلم نامه کار کوتاه بعدی خودم هم تمام شده است.
دغدغه اصلی علیرضا قاسمی برای سینمای ایران چیست؟
کار! دغدغه اصلی من کار یک فیلم ساز است. اینکه وقتی یک فیلم ساز صبح از خواب بلند می شود طرح و ایده و کاری برای فیلم ساختن داشته باشد.
مردم ما نسبت به فعالیت یک دکتر و یا مهندس حساس اند چون خدمات پزشکی و خانه و جاده و راه می خواهند، اما بود و نبود یک فیلم ساز برایشان فرقی ندارد. در نگاه مردم ما فیلم بسازیم چیزی عوض نمی شود نسازیم هم چیزی عوض نمی شود. من می خواهم فیلم سازها کار داشته باشند و فیلم بسازند و باشند...
نظر شما