ای بشر به سوی مکارم و خیرات بشتاب...

خبرگزاری ایمنا در نظر دارد به مناسبت فرا رسیدن ماه محرم هر روز بخشی از سخنان امام حسین (ع) را با شما به اشتراک بگذارد.

به گزارش ایمنا، آن چه اکثر ما از امام حسین (ع) و قیام تاریخی او می دانیم محدود به شنیده های ماست، تصویر خیمه ای در آتش، نوزادی تیر در گلو و اسبی شیهه زن و آبی که به خیمه نرسیده دست صاحب مشک را از دنیا می شوید. همۀ این تصویرها در عین زیبایی و حقانیت، محتاج آگاهی از ابعاد شخصیت بزرگی است که این صحنه را در صحرای کربلا پدید آورده و فرمان حق را در این وادی لبیک گفته است. به همین جهت سخنان امام حسین (ع) مهمی است که نباید به سادگی از خواندن و دریافتن آن گذشت. ترجمۀ کتاب «بلاغة الحسین» اثر مصطفی موسوی الحسین حائری توسط جواد فاضل در کتابی با نام «سخنان حسین بن علی (ع)» از سوی انتشارات علی اکبر علمی به چاپ رسیده و در این کتاب که به سبک و سیاق نهج البلاغه در آن ابتدا خطبه ها، سپس نامه ها و در آخر جملات قصار سید الشهدا نوشته شده می توانیم با امام حسین (ع) از زبان خود او آشنا شویم.

به مناسبت فرا رسیدن ماه محرم ایمنا در نظر دارد هر روز در گفتاری با نام «حسین از زبان حسین(ع)» به مرور سخنانی که از سید الشهدا در این کتاب ثبت وضبط شده بپردازد و آغازگر این حرکت، ذکر بخشی از خطبۀ دوم این کتاب است که امام در آن به تشویق مردم به تعاون اجتماعی پرداخته. در این خطبه می خوانیم:

«ای بشر به سوی مکارم و خیرات بشتاب. غنیمت شما در دستگیری و دلجویی و دلنوازی است، این غنیمت را دریابید.

نیکو آن باشد که به سوی نیکوکاری شتاب ورزید و برای خویشتن نام نیک و یادگار درخشان بگذارید. در خیرات و حسنات خویش چشم توقع به پاداش کس مدوزید و خیرات و حسنات را وظیفۀ خویش بشناسید.

آن کس که نیکویی می کند و نیکویی نمی بیند، پاداش خود را از خدای خود بخواهد. پروردگار ما که ما را به خیرات و حسنات فرمان داده هم خویشتن مزد ما را خواهد پرداخت، جزای او جمیل و عطای او جزیل است.

بدانید که هر کس از خدای خود نعمت بیشتر برد نیاز مردم بدو بیشتر باشد و این خود در نفس خویش نعمتی باشد که شما از دیگران بی نیاز باشید و دیگران به شما نیازمند باشند. بر این نعمت چگونه سپاسگزارید؟ این نعمت را چگونه پاس می دارید و به شکرانه اش برمی خیزید؟ تا مبادا از کفتان به در رود و به کفران نعمت گرفتار آیید...

آنان که ببخشند بزرگ باشند و بزرگی کنند و آن کس که بخل ورزد پستی جوید و لاجرم پست و فرومایه گردد.

بخشنده تر از همه آن دست شریف است که ناخواسته نعمت بخشد و خلاف توقع و انتظار به دستگیری پیش آید و بخشاینده تر از همه آن کس است که با قدرت انتقام از گناه دیگران چشم همی پوشد و گناهکاران را ببخشاید.

اگر خواهید که در دلجویی، کمال دلجویی را دریابید در برابر قهر، مهر بورزید و با آنان که از شما ببریدند بپیوندید.

ریشه ها تا آنجا که مایه دارند شاخ و برگ برآورند و طبیعت ها به میزان استعداد خویش عطوفت به کار برند و مهربانی کنند.

آن کس که به خاطر دیگری رنج برد، دیر یا زود به گنج خواهد رسید و بندۀ نیکوکاری که به خاطر خداوند خویش نیکویی کند به هنگام حاجت، خداوند بزرگ را دستگیر و دلجوی خود بیابد. بنگرد که دست عطوف و رئوف الهی به حمایتش پیش آمده و حملۀ حادثات را از جانش برگردانده است.

قلب های اندوهناک را دریابید و چندان که توانید غبار از چهره ها بزدایید تا به هنگام اندوه نور سرور به خاطرتان بتابد و ابرهای کدورت را از افق ضمیرتان برکنار دارد، تا به روز رستاخیز از آن هراس عظیم ایمن بمانید. (من احسن، احسن الله الیه و الله یحب المحسنین)»/

کد خبر 320368

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.