این هنرمند در گفتگو با خبرنگار ایمنا درباره انتخاب عنوان «حافظه به مثابه اثر هنری» برای نمایشگاه خود، اظهار داشت: حافظه انباشتی است برای هنر، زبان، فرهنگ، اعتقادات و باورها و تاریخ یک جامعه، تصاویر و زبان که با تکرار، بخشی از زیست ما می شوند و مای مذهبی، مای فرهنگی، مای سیاسی و بسیاری دیگر را شکل می دهند و باعث ارتباط امر خیالی، امر نمادین و امر واقعی برای زیستن می شود. درواقع وقتی از حافظه صحبت می‌شود، اولین موردی که به ذهن می رسد یادآوری و به فراموشی سپردن است.
الهه رفیعی افزود: عمل به یادآوردن و به فراموشی سپردن، اقدام به گزینش و غربال اطلاعات و عواطف و احساسات و رخدادهایی می کند که به نوعی به فرد هویت جمعی می‌دهد. یعنی امکان این که فرد را از من به ما تبدیل کند، و این ما، مای مذهبی یا مای زبانی یا قومیتی یا ن‌ژادی یا ملی است. حافظه در نهایت به نوعی در ذهن فرد رخ می‌دهد، اما این حافظه، نه ریشه ها نه پیامدها و نه حتی ساز و کارش محدود به فرد نیست و حافظه شخصی آن بخش از حافظه است که فرد در زندگی شخصی خود آن‌ها را شخصاً تجربه می‌کند و به نوعی این تجربه‌ها در ذهن و زبان و ضمیر فرد ثبت و حک می‌شود.
وی گفت: نقاشی های ارائه شده در این نمایشگاه، فراموشی و به یادسپردن و یادآوری را نشان می دهند و تلاش شده تا جایگاه امر خیالی و امر واقعی در زندگی انسان امروزی مشخص شود و در این آثار علاوه بر مشترک بودن فرم ها، هر اثر به صورت جداگانه، هم از نظر موضوع و هم از نظر محتوایی دارای هویت مستقلی است ولی همه این ها یک اصل را تشکیل می دهند و آن امر نمادین، امر خیالی و امر واقعی است.
رفیعی ادامه داد: هارمونی رنگی نقاشی های این نمایشگاه از رنگ های سرد(آبی وسبز و خاکستری) و رنگ های گرم (قرمز و تنالیته رنگ های بدن) تشکیل شده است که استفاده از رنگ های سرد نشان دهنده خلاء، معلق بودن و سکون در برابر رنگ های گرم که نشان دهنده حرکت هستند، قرار گرفته اند.
این هنرمند نقاش تصریح کرد: علاوه بر این، مقصود، غالب شدن فرم بر رنگ است و این رنگ ها مرز جدا کننده برون از درون است که نشان می دهد ما واقعیت بیرونی را شکل دیگری می پنداریم و یک محافظ ما را از بیرون جدا می سازد. رنگ های خاکستری القا کننده امری است بیرونی که هیچ چیز نیست و مه گرفته است و رنگ های قرمز امری است درونی از جمله فرهنگ، انسانیت و اعتقادات و مانند اینها و آنچه که نشان می دهیم.
الهه رفیعی با تأکید بر اینکه تصاویر برای انسان معاصر با انباشتی از دیگری‌ها و گذر از امر واقعی، توهمی از تسلط را ایجاد می کند، دنیایی را از تصاویر و فرمهای تکراری آکنده می کند و خلائی می آفریند که به ظاهر دیده نمی شود، ادامه داد: انسان معاصر به یاری شمایل‌های دروغین عصر جدید، در توهمی از آسایش و امنیت زیست می کند. اما هنر در کار براندازی شمایل‌های دروغین و برملاکنندۀ مناسبات جعلی میان آدم هاست. هنر، معنای دروغین را خلع می‌کند و از اعتبار می‌اندازد. اما گفتنی است که این واسازی معنا، تنها به واسطه‌ی جایگزینی معنایی دیگر ممکن است.
الهه رفیعی متولد ۱۳۷۲ است و در مقطع کارشناسی نقاشی از دانشگاه سپهر اصفهان دانش آموخته شده و اکنون دانشجوی کارشناسی ارشد انیمیشن دانشگاه تربیت مدرس تهران است. وی از سال ۱۳۸۹ در زمینه هنر فعالیت داشته و نمایشگاه عکس «تن شیء»، ویدئوآرت «محدوده»، نمایشگاه نقاشی «دوپا»، نمایشگاه نقاشی و طراحی «کاکتوس»، نمایشگاه دیجیتال آرت «زن بنا» و همچنین نمایشگاه چیدمان عکس و شیشه «دیگری» ازجمله فعالیت های او بوده است.
علاقمندان برای بازدید از نمایشگاه نقاشی «حافظه به مثابه اثر هنری» می توانند تا ۵ مهرماه بجز روزهای دوشنبه، ساعت ۱۶ تا ۲۰ به گالری اکنون، واقع در خیابان خاقانی، کوچه افشین، بن بست حریر، پلاک ۹ مراجعه کنند.
نظر شما