راستی می‌خواستید چه کاره شوید؟

به گزارش ایمنا، بخش ویژۀ اخبار سراسری نشانش داد. دخترک با گریه به سوال های گزارشگر جواب می داد.

_دوست داری درس بخوانی؟ چشمانش را با مشت های کوچکش فشار داد و گفت: بله، البته به زبان _که زنان از آغاز در دل آری و نه به لب دارند_ ، حقیقتا دلش برای مادرش تنگ شده بود و اصلا هم دوست نداشت درس بخواند، غم انگیز اینکه ما باید به این وضعیت او مثل یک برنامۀ طنز می خندیدیم، چون دنیای بچه ها از این بالا که ما نگاه می کنیم عمدتا خنده دار است. آن قدر خنده دار که وقتی گزارشگر خلاق و حرفه ای صدا و سیما از او می پرسد می خواهی در آینده چه کاره شوی و پاسخ می دهد: انگشتر فروش، می توانیم آن را به جک مهر تبدیل کنیم و هی تعریف کنیم و هی بخندیم، به حال خودش، پدر و مادرش و امیدهایشان، راستی آیا انگشتر فروشی خنده دار است؟

سال گذشته هم در اخبار سراسری همین سوال ها را از کلاس اولی ها پرسیده بودند و چه بالغ به نظر می رسیدند آن ها که به کمتر از دکتر شدن راضی نمی شدند و چه خنده دار آن که گفته بود می خواهم لاستیک فروش باشم. راستی، آیا لاستیک فروشی خنده دار است؟

یک لحظه خود را جای آن هفت ساله های معصوم بگذارید. وقتی در اولین روز از مهمترین و رسمی ترین روز زندگیتان یک نفر از شما می پرسد می خواهی در آینده چه کاره شوی؟ فکر نمی کنید که لابد قرار است یک تیم حرفه ای تا پایان سال های بی پایان تحصیلی، شما را تا بهترین انگشتر فروش یا بهترین لاستیک فروش جهان شدن همراهی کنند؟ آه که این بچه ها چه فکر های خنده داری می کنند!

برایتان سوال نیست که عاقبت جمع کثیری از آن بالغان کلاس اولی که می خواستند دکتر شوند چه شده؟ اصلا چرا یک بچه باید دکتر شدن را دوست داشته باشد؟ غیر از این است که فکر می کند اسبابی که دکترها با آن سر و کار دارند گزینۀ خوبی برای بازی کردن است و غیر از این است که والدینش حین انتظار برای سر رسیدن نوبت ویزیتشان سرانگشتی در آمد روزانۀ دکترها را حساب کرده اند و به این نتیجه رسیده اند که ثمرۀ زندگیشان حتما باید دکتر شود؟ البته اگر از آن ها سوال کنید خواهند گفت دلیلی جز خدمت به مردم نخواهد داشت و بله، درست می گویند، مگر نه اینکه خود، جزئی از مردمند؟

دهه های گذشته ۲ جواب ثابت برای سوال می خواهی چه کاره شوی وجود داشت؛ پسر بچه ها بلااستثنا می گفتند: خلبان و دختر بچه ها بدون معطلی می گفتند: معلم. البته که آن سال ها حتی همان ها که می خواستند خلبان شوند اگر اندک همتی می کردند و لیسانس می گرفتند کمترین شغلی که عایدشان می شد معلمی بود. حالا اما فرق دارد، هر کسی که نمی تواند به این سادگی ها معلم شود... هیچ یادم نیست اول دبستان به سوال می خواهی چه کاره شوی چه پاسخی دادم، اکنون اما خبرنگارم. شما یادتان هست می خواستید چه کاره شوید؟ فرقی نمی کند، اگر دکتر نشده اید هر چه شده اید خنده دار است!/