به گزارش ایمنا، «خداوند برای هر کس همان قدر وجود دارد که او به خداوند ایمان دارد» این جمله ای از اولین رمان مصطفی مستور است. او در این کتاب به دنبال یافتن پاسخی برای این سوال است که آیا خدایی هست یا نه و آیا اصلا مهم است که خدایی هست یا نه؟ سعید دهقان نصیری دربارۀ این کتاب می گوید: «روی ماه خداوند را ببوس در حقیقت داستان شک به چیستی وجود انسان و خداست، داستان زندگی مردی که در مورد خودش و خدایی که تا چندی قبل می شناخته دچار شک و تردید می شود. نویسنده در این رمان افکار، دینی، معرفت شناسی، جامعه شناسی و… خود را با زبان شخصیت های داستان بیان می کند که بر پایه سه محور اساسی: شک، عدم قطعیت و تنهایی، بنیان نهاده شده. این رمان در حقیقت جزء آن دسته از داستان هایی است که روح دردمند یک انسان از خودبیگانه را به خویشتند خویش باز می گرداند و انتظام می بخشد.» روی ماه خداوند را ببوس برای نخستین بار در سال ۱۳۷۹ از سوی نشر مرکز به چاپ رسیده است. در صفحۀ نخست این کتاب می خوانیم:
«چند شاخه گل ارکیدۀ صورتی می خرم و آن ها را روی صندلی عقب ماشین می اندازم. می روم فرودگاه. ته افق، خورشید روی آسفالت جادۀ کرج جان می کَنَد. نه سال پیش که مهرداد رفت آمریکا من و او دو سالی بود که در رشتۀ فلسفۀ دانشگاه تهران قبول شده بودیم. مهرداد آن قدر با pen friend اش نامه نگاری کرد که پاک عاشقش شد. درسش را نصفه و نیمه رها کرد و رفت آمریکا دنبالش.
مدت ها بود مهرداد را فراموش کرده بودم. حتی وقتی مادرش زنگ زد و گفت باید بروم فرودگاه استقبالش خیلی به مغزم فشار آوردم تا جزییات چهره اش را به خاطر بیاورم. از اتوبان به سمت جادۀ فرودگاه می پیچم و بیخودی خاطرات مدرسه در ذهنم زنده می شود: میز چوبی ای که من و مهرداد پشت آن می نشستیم پر از شعرهایی بود که او با تیغۀ چاقوی عباس روی آن حک کرده بود. بیشتر شعرهای عاشقانۀ حافظ بود که هیچ وقت هم معشوق خارجی نداشتند.
مهرداد هیچ وقت برای معشوق واقعی شعر روی میز نمی نوشت، عشق هاش همه خیالی بودند، این را فقط من می دانستم.»
گفتنی است، مصطفی مستور، نویسندۀ این کتاب، چهارشنبه ۲۹ شهریورماه رأس ساعت ۱۸ در موزۀ عصارخانۀ شاهی اصفهان حضور پیدا می کند و بخش هایی از کتاب «بهترین شکل ممکن» خود را که در مورد مردم اصفهان است، در حضور علاقمندان به آثارش می خواند. /
نظر شما