به گزارش گروه جامعه خبرگزاری ایمنا، دانش آموزان سال‌های نه چندان دور که امروز پدر و مادرهای دانش آموزان هستند به خوبی تجسس‌ها و پرسش‌های نادرست برخی معلمان در خصوص وضعیت زندگی و شغل والدین خود به یاد دارند.
اطلاع کادر آموزشی و معلمان از شغل والدین البته مفید است و در واقع به شناخت معلم از وضعیت روحی و اخلاقی محصل کمک می‌کند اما این که دانش‌آموز در حضور دیگران برخیزد و بگوید پدرش کارگر یا پزشک یا راننده تاکسی است، نه تنها موجه نیست بلکه باعث می‌شود دانش‌آموز به خاطر شغل پدر در معرض قضاوت دیگران قرار بگیرد و از همان دوران تحصیل به جای ارج نهادن به هر فعالیت شرافت‌مندانه‌ای، مشاغل را تفکیک کند.
ضرورت تقویت عزت نفس دانش‌آموزان
مریم قاسمی مشاور مدرسه در گفت وگو با ایمنا می‌گوید: در حال حاضر در مدارس تنها به شغل قشر خاصی از مشاغل مثل پزشکان، کارمندان دولت، مهندسان و فرهنگیان اهمیت داده می‌شود.
وی با اشاره به ضرورت تقویت عزت نفس در همه دانش‌آموزان اظهار می‌کند: فرزندان روحانیون یا مبلغان دینی، افرادی که در مدارس خاص تحصیل می‌کنند و مادرانشان خانه‌دار هستند، دانش‌آموزانی که پدرانشان صاحب بعضی مشاغل آزاد یا کارگری هستند از گفتن شغل والدینشان خجالت می‌کشند مگر اینکه عزت نفس بالایی داشته باشند.
این مشاور مدرسه با انتقاد از سبک تربیتی و آموزشی بعضی از مدارس استان اصفهان خاطرنشان می‌کند: چون مدرسه همیشه از والدین دانش‌آموزان با مشاغل خاص مطالبه دارد و از این افراد به خاطر شرایط شغلی و مالی در انجمن مدارس استفاده می‌شود در صورتی که برای حضور در این انجمن، والدین باید وقت آزاد داشته باشند همین موضوع باعث می‌شود دانش‌آموزان به شغل‌های عادی جامعه بدبین شوند.
تفاوت طبقاتی در اصفهان بیداد می‌کند
قاسمی ادامه می‌دهد: چون کادر آموزشی مدرسه شغل والدین دانش‌آموزان را می‌دانند دچار خطای هاله‌ای می‌شوند یعنی ناخودآگاه همه رفتارها و شخصیت دانش‌آموز در ذهنشان خوب و موجه به نظر می‌رسد مثلا فلان دختر که پدرش دندانپزشک است چه دختر خاص و مودبی است.
وی با انتقاد از حاکم بودن ارزش و کاست طبقاتی در اصفهان می‌گوید: دانش‌آموزان با توجه به موقعیت و شغل خانوادگیشان زمینه رشد پیدا می‌کنند و افرادی که در طبقات پایین اجتماعی هستند استعدادهایشان راکد می‌ماند.
این مشاور مدرسه پرسیدن شغل توسط معلمان از دانش‌آموزان را قدغن می‌داند و اظهار می‌کند: بعضی از معلمان به هر طریقی که می‌توانند شغل والدین دانش‌آموزان را می‌پرسند از طرفی بعضی از دانش‌آموزان هم از مکانیسم جبران استفاده می‌کنند و چون شغل پدرشان را پایین‌تر از بقیه می‌دانند بدون اینکه کسی در این مورد سوالی بپرسد مدام با افتخار شغل پدرشان را معرفی می‌کنند.
هویت‌سازی شغل والدین برای فرزندان!
قاسمی شغل والدین را برای فرزندان هویت‌ساز می‌داند و خاطرنشان می‌کند: عوض شدن نگاه جامعه به شغل‌ها عزم ملی می‌خواهد فقط آموزش و پرورش نمی‌تواند نگرش جامعه را به مشاغل تغییر دهد مثلا وقتی یک روحانی از ظاهرش شدن با لباس روحانیت بین مردم خجالت می‌کشد نگرش فرزند او نسبت به شغل پدرش همان می‌شود.
وی با انتقاد از کاست فرهنگی و تربیتی در مدارس عنوان می‌کند: حتی موقعیت زندگی دانش‌آموزان هم در ثبت نام مدارس خاص یا نوع نگاه کادر آموزشی به آنها تاثیر دارد و اگر استعداد دانش‌آموز در حد عالی باشد اما والدینش وضع مالی و شغل خوب نداشته باشند نمی‌تواند در مدارس خاص ثبت نام کند.
این مشاور مدرسه تصریح می‌کند: نظام آموزشی ما فقط در مورد علم غرب صحبت می‌کند در صورتی که در همان کشورهای غربی دانش‌آموزان به کالج می‌روند تا مهارت بیاموزند و فقط افرادی ادامه تحصیل می‌دهند که قرار است کارهای تحقیقاتی انجام دهند اینگونه همه مشاغل در کشورهای غربی ارزشمند است و صرفا مدرک‌گرا نیستند.
قاسمی با اشاره به ضرورت ایجاد فرصت‌های شغلی از سن دبیرستان می‌گوید: باید در مدارس نمایشگاه‌های تولیدات دانش‌آموزی برگزار شود یا از استعدادهای دانش‌آموزان برای فعالیت‌های مدرسه در ازای پرداخت هزینه استفاده شود در این صورت بچه‌ها کنار هم قرار می‌گیرند و شغل‌های تینیجری افزایش پیدا می‌کند.
در واقع باید گفت، وظیفه آموزش و پرورش ترویج گفتمان ارزش‌مداری فارغ از تعلقات مادی است که هرگز به منزلت تبدیل نشده است و خود دانش آموزان تاثیری در کسب یا فقدان آن نداشته‌اند همچنین وظیفه دیگر آموزش و پرورش بالا بردن قدرت تاب‌آوری، پذیرش خود و افزایش عزت نفس دانش‌آموزان است، در واقع نظام تعلیم و تربیت برای همه با مشخصه کوشا بودن باید برابر باشد و به همه دانش‌آموزان پذیرش وضعیت موجود زندگیشان را آموزش دهد.
نظر شما