به گزارش گروه جامعه خبرگزاری ایمنا، این روزها اگر گذرتان به برخی از محلات کلانشهر اصفهان بخورد شاید کمتر شاهد صحنه چانه زدن زنان خیابانی با سرنشین خودروهای سواری بر سر قیمت هستید، این موضوع به این معنا نیست که متولیان اجتماعی کشور برای کاهش این آسیب چاره‌ای اندیشیده‌اند بلکه مشتریان هرزگی برای دسترسی به زنان خیابانی در فضای مجازی با رابط‌های این تیم‌ها ارتباط برقرار می‌کنند و در خانه‌های فساد و امن، به مقصود خود می‌رسند.
وضعیت تن فروشی در کلانشهر اصفهان آرام آرام به سمت آژیر خطر کشیده می‌شود اما مسئولان نه تنها درباره این موضوع با خبرنگاران صحبت نمی‌کنند و همچنان از بیان وضعیت نابسامان این ناهنجاری اجتماعی هراس دارند بلکه معتقدند نباید پرونده روسپی‌های اصفهان را باز کرد زیرا تعداد روسپی‌های این شهر آنقدر اندک است که احساس خطر نمی‌شود.
سال گذشته طرح عقیم سازی زنان روسپی با هدف جلوگیری از تولد افراد مبتلا به ویروس ایدز و کاهش آسیب‌دیدگان اجتماعی از سوی کارگروه آسیب‌های اجتماعی استانداری تهران مطرح شد که نشان دهنده بی‌توجهی مسئولان برای کنترل آسیب‌های اجتماعی بود، همزمان با مطرح شدن این طرح عجیب و غریب، سکوت کارشناسان، افراد مطلع و صاحب نظر در حوزه مبارزه با ایدز و آسیب‌های اجتماعی نشان‌دهنده نوعی فضای امنیتی در جامعه است که باعث می‌شود افراد آگاه از بیان نظرات خود خودداری کنند، سکوتی که اگر ادامه پیدا کند وضعیت زنان روسپی را تکان‌دهنده‌تر خواهد کرد.
مسائل اقتصادی، دلیل افزایش روسپیگری نیست!
حسن قدیری کارشناس مسائل فرهنگی در گفت و گو با ایمنا می‌گوید: الزاما سبقه فرهنگی داشتن شهری مثل اصفهان، فضای این شهر را در امان نگه نمی‌دارد بلکه باید دید جوانان اصفهان چه قدر سبقه فرهنگی دارند.
وی با برشمردن دلایل گرایش دین‌گریزی زنان اظهار می‌کند: نوع غلط پرداختن به دین و فهم غلط آن، فقر دینی و فرهنگی، نوع آموزش و نحوه دینداری والدین باعث دین گریزی بانوان شده است.
این پژوهشگر حوزه آسیب‌های فرهنگی با اشاره به پژوهش‌های میدانی خود در زمینه زنان روسپی اصفهان خاطرنشان می‌کند: اکثر زنان روسپی اصفهان به خاطر داشتن زندگی لاکچری و خاص و هم‌نشینی با طیف پولدار جامعه تن فروشی می‌کنند، در واقع اکثریت جامعه فکر می‌کنند روسپیگری به خاطر مسائل اقتصادی رو به افزایش است در صورتی که مسائل اقتصادی آخرین گزینه برای گرایش زنان به تن فروشی است.
محیط‌های کاری اصفهان، امن نیست
قدیری با اشاره به رواج تن‌فروشی بین زنان متاهل ادامه می‌دهد: ازدواج‌های اجباری و تهیه مواد برای همسران معتاد باعث شده زنان متاهل به رابطه نامشروع تن دهند.
وی عوامل اجتماعی، محیطی و خانوادگی را در تن‌فروشی موثر می‌داند و می‌گوید: غفلت والدین، ارتباط نامشروع خواهر و مادر با جنس مخالف، فقر دینی و فرهنگی، ازدواج اجباری، اعتیاد و غفلت همسر، عدم اطلاع از آداب زناشویی، فقدان پدر در خانواده که باعث می‌شود دختر گسیخته‌تر عمل کند، از عوامل گرایش زنان به روسپیگری است.
این کارشناس مسائل فرهنگی با اشاره به سالم نبودن بسیاری از محیط‌های کاری حاضر برای بانوان در اصفهان، اظهار می‌کند: در محیط‌های کاری برای استخدام، بانوان را مجبور به تن فروشی می‌کنند و بعد از آنها به خاطر ترس از افشای رابطه مجبور می‌شوند به روابط دیگر هم تن دهند.
مردان هم به اندازه زنان خیابانی مقصرند
قدیری با اشاره به اینکه بعد از برقراری اولین ارتباط جنسی قبح این موضوع ریخته می‌شود، می‌افزاید: در به وجود آمدن معضل زنان روسپی فقط زنان مقصر نیستند در واقع این یک رابطه دو طرفه است و همانقدر که زنان خیابانی عرض اندام می‌کنند، مردان خیابانی هم در این آسیب اجتماعی مقصر هستند و این نقطه ضعف فرهنگی این جامعه است که تبعات این موضوع را فقط برای زنان می‌دانند.
وی تصریح می‌کند: با اینکه مردان آزادی عمل و دسترسی بیشتری به تغییرات ناسالم جامعه دارند اما وقتی زنان درگیر آسیب‌های اجتماعی می‌شوند نسل‌های بعدی را هم تحت‌الشعاع قرار می‌دهند در صورتی که اگر زنان خودشان را کنترل کنند، مردان هم ناکام می‌مانند.
انتقال چانه‌زنی‌های زنان روسپی از خیابان به فضای مجازی
مرتضی پدریان، جامعه شناس و آسیب‌شناس فرهنگی هم در گفت و گو با ایمنا روسپیگری را پدیده‌ای تاریخی می‌داند و می‌گوید: این پدیده هیچ ارتباطی به مذهبی بودن یا نبودن یک جامعه ندارد بلکه در حال حاضر تمام جوامع شهری و روستایی با روسپیگری درگیر هستند.
وی ادامه می‌دهد: در گذشته زنان روسپی در ساختارهای خیابانی به دنبال مشتری‌های خود بودند به نحوی که یا خارج از ایستگاه‌های اتوبوس می‌ایستادند و یا اینکه به تاکسی‌ها آدرسی می‌دادند که به مسیر ترددشان نمی‌خورد و همین مسئله سمبلی بود که شخص آماده عرضه اندام خود است.
این آسیب‌شناس فرهنگی با اشاره به انتقال چانه‌زنی‌های خیابانی به فضاهای مجازی برای پیدا کردن مشتری توسط زنان روسپی اظهار می‌کند: این زنان که در اصطلاح به آنان خاله گفته می شود، از چرخه صنعت روسپیگری خارج نشدند بلکه قوی‌تر از گذشته از فضای خیابان خارج شدند و در خانه‌های فساد و فضای مجازی به چانه‌زنی برای قیمت و گفت و گو می‌پردازند.
ارائه راهکار فوری برای درمان روسپیگری، خیانت است
پدریان روسپیگری را معلول اجتماعی می‌داند و خاطرنشان می‌کند: در مصاحبه با ۳۰۰ زن روسپی اصفهان حدود ۸۰ درصد این زنان به خاطر خلاء عاطفی و عدم تامین نیازهای جنسی به این کار تن می‌دادند در واقع آنها بعد از یک بار ارتباط جنسی در کنار تفریحات و لذت‌های مادی که به دست می‌آوردند، می‌توانستند از جنس زن بودنشان به عنوان سرمایه اقتصادی استفاده کنند و در چرخه درآمدزایی بیفتند.
وی با اشاره به ضرورت پرکردن خلاءهای عاطفی توسط افرادی که در تصمیم‌گیری‌های کلان کشور هستند، می‌گوید: متاسفانه در کشور ما جامعه‌پذیری رابطه جنسی وجود ندارد یعنی باید قبل از ازدواج حداقل 5 تا 6 جلسه روابط و رسیدن به لذت جنسی به زوج ها آموزش داده شود چون ازدواج یک قرارداد دو نفره است که افراد به منظور برآورده کردن نیاز جنسی با هم می‌بندند و چون بلد نیستند چگونه با هم ارتباط برقرار کنند در فضاهای بیرون از خانه دنبال آن می‌گردند.
این جامعه شناس ارائه راهکار فوری برای آسیب‌های اجتماعی را خیانت می‌داند و تصریح می‌کند: پدیده روسپیگری با چنین فرآیند و سابقه تاریخی با راهکار کوتاه مدت درمان نمی‌شود چون این رفتار اجتماعی ویروسی است و با تعریف زنان روسپی از لذت‌های جنسی و روابط آزادشان به افراد دیگر هم سرایت می‌کند.
متاسفانه جامعه ما در زمینه اطلاع‌رسانی و قانون‌های حمایتی برای زنان خیابانی ضعف بسیاری دارد این موضوع دغدغه بسیاری از جامعه‌شناسان و آسیب‌شناسان اجتماعی است که چرا قانون‌گذاران و متولیان اجتماعی در این زمینه، موضع انفعالی دارند و منتظر هستند زیر پوست سکوت امنیتی جامعه این جرم به وقوع بپیوندد و بعد برای آن چاره اندیشی کنند، در صورتی که پدیده زنان خیابانی در حال حاضر تمام بخش‌های مختلف جامعه را تحت تاثیر قرار داده است.
نهادهای اجتماعی و رسانه‌ها وظیفه دارند دوره تبدیل یک زن و دختر بی‌گناه به یک روسپی تمام عیار را بررسی کنند و هر کس به اندازه‌ای که بر عهده‌اش است، مسئولیت احیای بیماری وی را قبول کند.
نظر شما