به گزارش ایمنا، اولین آشنایی ما با پینوکیو قطع به یقین به فیلم، سریال و کارتون این شخصیت برمی گردد حال آنکه نویسندۀ این داستان ابتدا آن را در یک مجلۀ کودکان ایتالیایی چاپ می کرده، بعدها آن را در قالب کتابی منتشر کرده و تمام فیلم ها و کارتون ها نیز بر اساس این کتاب ساخته شده اند. کتاب «پینوکیو» در زمان چاپ چنان مورد استقبال قرار گرفته که تدریس بخش‌هایی از آن جزو برنامه مدارس ایتالیا بوده و جالب اینکه نام اصلی نویسندۀ آن کارلو لورنزینی است و «کارلو کلودی» نام ادبی این داستان نویس بزرگ است.
پینوکیو اکنون آنقدر مشهور است که به صورت عروسک های کوچک خیمه شب بازی در آمده و یکی از معروفترین سوغاتی های ایتالیاست. این کتاب با ترجمۀ صادق چوبک در سال ۱۳۶۹ از سوی انتشارات امیر کبیر در ایران به چاپ رسیده است. در صفحۀ نخست آن می خوانیم:
«یکی بود یکی نبود... همین حالاست که کوچولوهایی که این داستان را می خوانند فورا خواهند گفت: یک پادشاهی بود... نه عزیزان من این بار اینطور نیست بلکه یکی بود یکی نبود یک تکه چوبی بود نتراشیده و نخراشیده و رنده نشده و از آن جور چوب هایی بود که مردم می گذارند توی بخاری که اتاق را گرم کند. من نمی دانم که این تکه چوب از کجا سر و کله اش پیدا شده بود. همین را می دانم که یکی از روزها این تکه چوب توی دکان درودگر پیری به نام آنتونیو پیدا شد.
این آنتونیو بس که بینی اش مانند آلو بالو قرمز و درخشان بود مردم او را استاد آلوبالو نام داده بودند. استاد آلوبالو همین که این تکه چوب را توی دکانش دید دلش خوش شد و دست هایش را به هم مالید و یواشکی پیش خودش گفت: این همان است که پی اش می گشتم یک پایه میز خوبی می شود ازش ساخت. این را گفت و تیشۀ تیزی برداشت تا آن تکه چوب را صاف کند اما همین که دستش را بلند کرد که بزند روی چوب به نظرش آمد که یک صدای نازکی می گوید: یک خرده آهسته تر بزن.»
نظر شما