هنرمندان شهرستانی غریبه‌های بومی نیستند

کارگردان نمایش «روایت یک خاک بی نشان» در گفتگو با ایمنا در مورد این نمایش و وضعیت اجرای تئاتر در شهرستان ها سخنانی را بیان کرد.

به گزارش ایمنا، حمیدرضا قاسمی فعالیت هنری خود را از سال ۱۳۷۸ آغاز کرده و در زمینۀ نویسندگی و کارگردانی تئاتر در سطح حرفه ای با شرکت در جشنواره های گوناگون مقام های بسیاری را کسب کرده است. قاسمی که چند نمایشنامه به قلم او در حال چاپ است، اولین نمایشنامۀ خود را با نام «تو هشتمین خان من» از سوی نشر سوره حوزه هنری تهران منتشر کرده. گفتگوی ایمنا را با این هنرمند به بهانۀ اجرای نمایش «روایت یک خاک بی نشان» به نویسندگی و کارگردانی او در شهرستان فریدن می خوانید:

مختصری از سوابق و فعالیت های خودتان بگویید.

بنده دارای درجۀ عالی فیلمسازی از انجمن فیلمسازان جوان ایران هستم، لیسانس روانشناسی دارم و در حال تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد. مربی تئاتر و استاد فن بیان نیز هستم.

موضوع نمایش «روایت یک خاک بی نشان» چیست؟

 این نمایش با دیدی به روز و نه در قالب کلیشه، با موضوع دفاع مقدس به برخی مشکلات امروز خانواده های شهیدان دوران جنگ تا کنون پرداخته و برای بیان هدف خود از دریچۀ موضوع ناب و کارنشدۀ پیام رسانان دوران جنگ تحمیلی استفاده کرده است. نمایش مشتمل بر ۱۳ اپیزود جداگانه است که هر کدام در راستای خط سیر مشترکی در حرکت هستند و با انتخاب شیوۀ اجرایی بلک باکس و با توانایی اجرای صحنه ای است.

زمان و مکان اجرای این نمایش چگونه است؟

«روایت یک خاک بی نشان» از ۲۸ شهریور تا ۳۰ مهر ماه هر شب رأس ساعت ۲۰:۳۰ در سالن سینما فرهنگ اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی فریدن روی صحنه می رود.

عوامل کار چه کسانی هستند؟

بنده به همراه امین فروزان و مریم جوزقیان در این نمایش ایفای نقش می کنیم و مهدی عباسی و پریسا توکلی برای موسیقی و رسول منتظری برای طراحی نور ما را همراهی می کنند.

تئاتر شهرستان اکنون با چه مشکلاتی روبروست؟

می توانم بگویم که در شهرستان فلاورجان گروه های حرفه ای تئاتر با مشکلاتی مثل نداشتن مکانی برای تمرین و عدم حمایت مسئولین مواجه بوده و هستند و جهت کمک به اجراهای عموم و یا ترغیب هنرمندان به کار کردن و منصرف کردن آن ها از مهاجرت به شهرهای دیگر، هیچ گونه برنامه ریزی منسجمی ترتیب داده نشده. به طور خلاصه می توان گفت که هنوز چراغ تئاتر شهرستان خاموش است.

همت مسئولین به تنهایی برای رفع این مشکلات کافی است یا هنرمندان هم باید قدمی بردارند؟

البته که هنرمندان باید پشتیبان یکدیگر باشند با حفظ تعهدات و رعایت اخلاق حرفه ای هنری به هم کمک کنند اما مسئولین هم باید این همیاری را با پشتیبانی قوی و حمایت همه جانبه و نه از روی ترس و برای حفظ موقعیت شغلی خود، تقویت کنند و هنرمندان را غریبه های بومی قلمداد نکنند.

نظر شما در مورد تشکیل خانۀ تئاتر چیست؟

خانه تئاتر مادامی که نتوان تعریف درستی از وظایف و حدود و اختیارات آن ارائه داد، خود می تواند به یک معضل برای تئاتر تبدیل شود. به نظرم این خانه باید تشکیلاتی داشته باشد که بی طرفانه برای صعود هنرمندان به بالاترین مدارج هنری بکوشد. /

کد خبر 316435

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.