به گزارش خبرنگار ایمنا، امید نیاز، نویسنده، بازیگر و کارگردان، مدیریت این جلسۀ خالی از مسئول را خود بر عهده گرفت و گفت: این صندلی های خالی که جای مسئولان دعوت شده ای است که در جلسه حضور ندارند، خود نشانگر بخشی از مشکلات ماست.
وی خلاصه ای از جلسۀ روز چهارشنبه که نشستی با حضور پرویز طاهری، معاون فرهنگی هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و هنرمندان در سالن سینمای مجتمع فرهنگی هنری فرشچیان بود، برای حضار بیان کرد و اظهار داشت: در این جلسه آقای طاهری از ما خواستند که تا زمان تشکیل خانه تئاتر هیئتی متشکل از ۴ یا ۵ نفر تشکیل دهیم و آن ها به عنوان نمایندۀ ما پیگیر مشکلات حال حاضر تئاتر باشند.
نیاز، اهداف این نشست هم اندیشی را بیان توضیحاتی در مورد خانه تئاتر، لزوم تشکیل و پاسخ به شائبه ها و شایعه ها همچنین تعیین یک هیئت برای برگزار کردن جلسات هفتگی با مسئولان ارشاد بیان کرد و گفت: اگر تک تک ما فقط به خودمان فکر کنیم تک تک ما به نوبت حذف می شویم، تئاتر ویترین فرهنگی کشور ماست و نباید حال و روزش بد باشد.
عبدالرحیم مرادیان، هنرمند پیشکسوت در مورد تفاوت انجمن هنرهای نمایشی و خانه تئاتر از امید نیاز سوال کرد و وی پاسخ داد: به لحاظ ساختاری انجمن هنرهای نمایشی نمی تواند عضو داشته باشد اما در خانۀ تئاتر هر رشته ای زیر مجموعۀ گروه خود قرار می گیرد و عضو می پذیرد. خانه تئاتر ۲۰ سال سابقه دارد و اکنون اصغر همت در تهران آن را اداره می کند. اعضای آن به دو دستۀ وابسته و پیوسته تقسیم می شوند و کارشناس های هر رشته انتخاب می شوند نه انتصاب، اعضای پیوسته حق رای دارند و انجمن های مختلفی چون انجمن طراحان لباس، بازیگران، آهنگسازها، کارگردانان و ... را تحت پوشش قرار می دهد. هر کس مشکلی داشت به صنف خود مراجعه می کند و صنف به عنوان یک تشکل پیگیر مشکل او خواهد بود. این خانه اساسنامه ای دارد که به طور شفاف فعالیت های آن را بیان کرده و مدیر کل ارشاد اصفهان، حجت الاسلام ارزانی نیز امضاهای لازم را برای تشکیل آن به بنده که به عنوان رابط و نه موسس پیگیر کارهای این خانه بودم داده و بیان کرده که متعهد می شود خواسته های خانه تئاتر را برتابد. این خانه بودجه ای لازم ندارد از اعضا حق عضویت می گیرد و مجمع عمومی برگزار می کند. بازرس، کمیتۀ رفاهی، بیمه و ... دارد و جشن اردیبهشت تئاتر را نیز خود برگزار می کند. از همه ممهتر کارتی دارد که در کشورهای دیگر نیز دارای اعتبار است. قیمت بلیت ها و درجه بندی سالن ها را انجام می دهد و کار آن مشابه خانۀ سینماست که با انجمن سینمای جوان کاملا دو رویۀ جداگانه دارند.
نیاز ادامه داد: طبق اساسنامۀ کشور این خانه زمانی می تواند در شهرها شعبه داشته باشد که حداقل ۱۰۰ نفر از هنرمندان درخواست تشکیل آن را امضا کنند. این امضاها به تهران می رود و آن ها به مدیر کل ارشاد نامه می زنند و بعد جلسه ای برگزار می شود و اداره کل ارشاد اصفهان مکانی را برای تشکیل این خانه معرفی می کند. نماینده ای از تهران در جمع هنرمندان حضور می یابد و کسانی که تمایل دارند عضو هیئت موسس باشند اعلام آمادگی می کنند و هنرمندان نیز به آن ها رای می دهند تا این هیئت موسس اساسنامۀ تهران را با شرایط اصفهان ظرف یک ماه منطبق کنند و آن را در مجمع عمومی اعلام کنند. بعد انتخابات دیگری برگزار می شود و گروه های مختلف که همه حق رای دارند تشکیل می شوند و بار دیگر تاکید می کنم که از الان هیچ چیز مشخص نشده نه هیئت موسس و نه چیز دیگر بنده نیز رابط هستم و رئیس نخواهم شد. هدف گرفتن حق ماست، بنده ۱۲ سال است که عضو پیوستۀ خانه تئاتر تهرانم و شخصا نیازی به تشکیل این خانه ندارم تنها خواستۀ من خدمت به فرهنگ و هنر شهرم است که به آن متعهدم.
پیمان کریمی سپس به برگزاری نشست روز چهارشنبه اشاره کرد و گفت: ای کاش رئیس یا نماینده ای از انجمن هنرهای نمایشی در این جلسه شرکت می کرد تا پاسخگوی سوالات باشد ما هر بحثی داریم به سالن برمی گردد و این مشکل که چرا انجمن هنرهای نمایشی سالن فرشچیان را اجاره نکرده. من شخصا مجوز اختصاص تابلوهای روبروی فرشچیان را برای تبلیغ رایگان نمایش ها از سازمان زیبا سازی شهرداری اصفهان دریافت کردم و درست نیست که مجتمع فرشچیان بابت این تابلوها از هنرمندان هزینه ای دریافت کند.
محمد جواد صرامی، دیگر هنرمند حاضر در جمع اظهار داشت: برای برگزاری همین جلسه علی رغم اینکه از مسئولان دعوت به عمل آمده بود و نیامدند، به استانداری هم فشار وارد کرده اند که چرا این مکان را در اختیار ما قرار داده اند!
وی ادامه داد: امسال جشن اردیبهشت تئاتر از سوی ارشاد در اصفهان برگزار نشد و انجمن نیز تلاشی برای برگزاری آن نکرد. در خصوص سهمیه هایی که برای اجرا به کارگردانان داده می شود انجمن صحت و سلامت اعطای سهمیه ها را بررسی نمی کند و نمایشی که برای بار دوم اجرا می شود از این سهمیه بهره می برد و نمایشی که تا به حال اجرا نشده از آن محروم می ماند. وقتی این مشکلات را با آن ها در میان می گذاریم می گویند برو و با آن کارگردان صحبت کن و مشکل را خودتان حل کنید! وقتی مسئولان این مشکل را حل نمی کنند از دیگران چه انتظاری است؟
صرامی گفت: اجارۀ سالن فرشچیان به من نیز پیشنهاد داده شد اما به این فکر کردم که اصلا چرا تئاتری ها باید برای اجرای نمایش خود پول بپردازند؟ آیا نباید یک سالن رایگان در این شهر برای اجرای نمایش وجود داشته باشد؟ باید شفافیت مالی در همۀ پرداخت هایی که صورت می گیرد وجود داشته باشد تا همه از حمایت ها بهره مند شوند نه این که یک گروه ۱۰۰ میلیون بگیرد و دیگران هیچ.
مجید کیمیایی پور نیز گفت: طبق اصل ۴۴ وقتی واگذاری مکان های فرهنگی به بخش خصوصی صورت می گیرد باید عواید آن صرف کارهای فرهنگی شود نه کارهای عمرانی و ارشاد باید دقت کند که این درآمد به بخش فرهنگی ما تزریق شود نه اینکه صرف ساختمان سازی شود.
وی با اشاره به وضعیت تئاتر کودک و نوجوان در اصفهان گفت: قبلا هنرسرای خورشید محل دائمی اجرای نمایش های کودک بود و با رفتارهای غیر کارشناسی که منجر به تشکیل دفتر های تخصصی در شهر شد این سالن از دست رفت. فرهنگسرای کوثر اکنون سالن این مجموعه را به نمایش های کودک اختصاص داده که بسیار ستودنی است اما نامه ای برای مدیر این مجموعه ارسال شده که چرا در این فرهنگسرا این فعالیت انجام می شود و دفتر تخصصی تئاتر حامی تئاتر کودک است. این درحالی است که تالار هنر از انواع نمایش ها حمایت می کند، دو سالن هم بیشتر ندارد و باید دید آیا می تواند به اندازه ای که لازم است به تئاتر کودک بپردازد؟ سالنی که مدت ها خاک می خورد و کودکانش در کوچه پس کوچه های آن به آرزوی داشتن نمایش، نمایش بازی می کردند. امروز با استقبال بی نظیر تماشاگران جان گرفته است. اجرای مستمر نمایش در فرهنگسرای کوثر می تواند باعث رشد فکری و مهارت های ارتباطی کودکان آن منطقه شود. ما همه به یک سالن مرکزی مختص کودک نیاز داریم در عین اینکه معتقدیم همه باید در همۀ مناطق از این هنر بهره ببرند. مگر چه اتفاقی می افتد که این سالن های خاک خورده زنده شوند و در اختیار هنر باشند؟ مگر کودکان منطقه ۱۵ حق لذت بردن از نمایش را ندارند؟ متاسفم که می شنوم به من می گویند فرهنگسرای کوثر در شأن تو نیست! اما من با این فرهنگسرا همکاری می کنم چون بچه های این منطقه به این هنر نیاز دارند.
وی به معضل دیگری اشاره کرد و گفت: دفتر تخصصی تئاتر باید یا سقف پرداختی حمایت های خود را بردارد یا اینکه به آن متعهد باشد نه اینکه سقف را برای عده ای رعایت کند و برای عده ای نه.
هاشم شمس در ادامۀ صحبت ها در خصوص تئاتر کودک گفت: قرار نیست یکی تعطیل شود تا دیگری کار کند باید در هر نقطه از شهر سالنی برای نمایش کودک وجود داشته باشد. وی ادامه داد: وقتی خانۀ تئاتر تشکیل شود انجمنی برای نمایش کودک و نوجوان نیز تشکیل خواهد شد و آنجا صنف، پیگیر این مشکلات خواهد بود.
حسین عبداللهی نیز اظهار داشت: امیدوارم این جلسات تداوم داشته باشد و ای کاش همانطور که وقتی مدیران ما را دعوت می کنند احترام می گذاریم و می رویم وقتی ما نیز آن ها را دعوت می کنیم احترام بگذارند و بیایند. امروز از اعضای شورای شهر، شهرداری، و ادارۀ ارشاد دعوت شده بود که در این جلسه حضور داشته باشند و حالا جایشان خالی است.
وی ادامه داد: تبدیل شدن یک تئاتری به یک تاجر فرآیند غلطی است که در خصوصی سازی ها اتفاق افتاده و این فرآیند ممکن است برای هر کدام از ما اتفاق بیفتد. سکوت و انفعال، مایی که رو به مرگیم را به تب راضی کرده است که نباید اینگونه باشد.
وی افزود: در سنجش مدیران هنری همۀ تشکل ها باید نقش داشته باشند و هدف ما از این سنجش این است که تئاتر به شکل درست و اصولی سرپا باشد. اتفاقی که اکنون در حال افتادن است این است که جشنوارۀ استانی نیز وضعیت مشخصی ندارد و هر کس دنبال این است که کس دیگری را برای برگزاری آن معرفی کند!
او گفت: انتصاب مدیران در بخش های فرهنگی باعث می شود که نسبت به همان مدیران زاویه بوجود بیاید و چه بهتر که این مدیران توسط جامعۀ هنری انتخاب شوند نه انتصاب.
عبداللهی همچنین اظهار داشت: ما سرزمین ایده های بکریم اما در عمل افتضاح به بار می آوریم. همۀ انجمن ها و دفترهای تخصصی ابتدا ایدۀ بکری بوده اند اما بعد از مدتی به قهقرا رفته اند و باید مواظب این رویه باشیم و ایجاد شفافیت مالی یکی از راه های این مواظبت است. کارگاه های آموزشی خوب است اما ایدۀ خوب نباید به روش بد اجرا شود و باید از این هنرمندان نوپایی که تربیت می کنند حمایت کنند و به جای معرفی آن ها به دیگر سالن ها که به سرکیسه شدن آن ها ختم می شود بهتر است از اجرای آن ها در سالن خود آن مجموعه حمایت کنند.
جواد ایزد دوست، مدیر هنری بنیاد حفظ و نشر آثار و ارزش های دفاع مقدس با اشاره به تشکیل خانۀ تئاتر گفت: امیدوارم تشکیل این خانه به محلی که پاسکاری مدیران به آن ختم می شود تبدیل نشود و راهکارهایی که باعث جلوگیری از ایجاد چنین وضعیتی می شود بررسی شود.
امید نیاز پاسخ داد: من کارگردانی را دیدم که گریه می کرد چرا که به او گفته بودند یا بازیگری که ما معرفی می کنیم در نمایش شما نقش اول باشد و در سالن ما به صورت رایگان اجرا کنید یا اگر می خواهید از بازیگر خودتان استفاده کنید باید هر شب ۱ و نیم میلیون اجارۀ سالن را پرداخت کنید! این شرایط به خاطر وضعیت اجاره در اجارۀ سالن های خصوصی اتفاق افتاده و اگر صنفی وجود داشته باشد پشت این کارگردان می ایستد تا چنین ظلمی در حق او نشود.
امیر دهقان نیز گفت: من از دهۀ پنجاه در تئاتر فعالیت دارم و متاسفانه این مشکلات از آن موقع تا کنون وجود داشته و هر سال تکرار می شود. وی با ابراز امیدواری گفت: اگر متحد باشید جلو می روید و گرنه با تشکیل خانه نیز هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. وی به امید نیاز که برای تشکیل این خانه از دو سال گذشته پیگیر انجام کارها بوده اشاره کرد و ادامه داد: این امید نیاز را رها کنید و سراپا امید و نیاز باشید. اگر متحدانه یک امید نیاز شوید به حقتان می رسید.
این صحبت دهقان موجب تشویق همۀ هنرمندان شد و بعد شفق کاظمی برای ایراد سخنان خود برخاست، و گفت: مهمترین مسئلۀ ما اکنون بحث سالن است. اولین گروهی که به آن ها اجازۀ اجرا داده نشد گروه ما بود چرا که حاضر نشدیم لوگوی یک آموزشگاه خصوصی که صاحب آن سالن فرشچیان را اجاره کرده، در پوستر نمایشمان وارد کنیم و به همین دلیل نیز آن سالن را به ما اجاره ندادند. البته در خصوص درج لوگو برای سالن اصلی فرشچیان نیز مشکل داشتیم و با مذاکراتی که با آقای طاهری، معاون فرهنگی هنری اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی داشتیم خوشبختانه شرط درج لوگوی آن آموزشگاه از سالن اصلی فرشچیان برداشته شد اما همچنان این شرط و شروطی دیگر مثل اجارۀ سالن از شبی حداقل ۴۰۰ هزار تومان که برای گروه های مختلف متفاوت است، شراکت در ۴۰ درصد در آمد، ۴۰ درصد از هر اسپانسری که در کار باشد، ۴۰ درصد از فروش با کف تعیین شده ( ۱میلیون تومان) و ... این شرایط اصلا پذیرفتنی نیست و امیدوارم همۀ هنرمندان متحد شوند و این شرایط را نپذیرند تا راه چاره ای پیدا شود. من با ۱۸ سال سابقه کار اکنون جایی برای اجرا ندارم، زیر بار این شرایط هم نمی روم و دنبال یک تکه زمینم که بشود چادر زد و در آن نمایش اجرا کرد.
مجید کاشی فروشان که نمایش «کله پوک ها» به کارگردانی او همین روزها اجرای خود را در فرشچیان آغاز می کند نیز اظهار داشت: متاسفانه قرار بود سالن هنرستان هنرهای زیبا را تجهیز کنیم و آن جا اجرا داشته باشیم اما متوجه شدیم که این سالن نیز به بخش خصوصی داده شده و ارشاد با سالن تئاتر شدن آن مخالف است و آن را برای برگزاری سمینار و ... در نظر گرفته. ما نیز بسیار هزینه کرده ایم و مجبوریم نمایشمان را در سالن فرشچیان اجرا کنیم.
محمدرضا بزرگزاد نیز که علی رغم اصرار حضار، حاضر به معرفی کارنامۀ هنری خود نشد گفت: چراغی که روشن شده خاموش نکنید، امروز این مدیر نباشد فردا مدیر دیگری می آید و آن سالن ها را اجاره می کند، باید از مدیر فعلی که تئاتری هم هست حمایت کنید.
امید نیاز پاسخ داد: ما نه با شخص که با کیسه شدن هنرمندان تئاتر مخالفیم و قرار هم نیست چراغ ها به هر قیمتی روشن باشند می شود به گونه ای دیگر نیز این چراغ را روشن نگهداشت و این حجم نارضایتی را بوجود نیاورد.
وی در پایان ضمن ابراز امیدواری، حاصل نشست روز چهارشنبه را اختصاص یک تابلوی رایگان برای تبلیغ نمایش های هنرمندان در فرشچیان دانست و گفت: با موافقت های انجام شده از سوی مدیر کل اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و آقای طاهری معاونت فرهنگی هنری این اداره، به زودی نمایندگانی از بین ما انتخاب می شوند که تا زمان تشکیل خانه تئاتر، مصرانه پیگیر این مشکلات باشند و بار دیگر تاکید می کنم که عزم ما بی چشمداشت به هیچ میز و مقامی برای حل این معضلات جزم است و خواسته ها و مطالبات خود را جهت استحضار و اقدام شایسته مدیران مکتوب خواهیم کرد و حضوری و غیر حضوری به سمعشان خواهیم رساند تنها برای اینکه خدمتی به شهرمان اصفهان، که بسیار دوستش داریم کرده باشیم.
گزارش از سمیرا قاسمی
نظر شما