به گزارش ایمنا، این روزها صحنۀ نمایش اصفهان را جوانانی پر کرده اند که امید هنر نمایش استان به آیندۀ آن هاست و یقینا گوی سبقت و ثبات را در این میدان، کسی می برد که در کنار سواد و تعهد و حرفه ای گری، اخلاق را نیز پاس بدارد. رویا خسروی، کارگردان جوان نمایش «خواستگاری» که این نمایش را پیش از این در دانشگاه سپهر اجرا کرده بود در گفتگو با ایمنا در مورد این نمایش سخنانی را بیان کرد که در اینجا آن را از نظر می گذرانید.
مختصری خودتان را معرفی کنید.
بنده متولد سال ۱۳۷۶ هستم، در سال ۱۳۹۰ در یک نمایش مدرسه ای به نام «توکا» به عنوان بازیگر و کارگردان حضور داشتم و در جشنوارۀ ناحیه به عنوان برگزیده شناخته شدم. علاقۀ من به تئاتر از همان زمان شدت گرفت و بعد با ادامه تحصیل از هنرستان سوره دیپلم سینما را گرفتم و در دانشگاه رشتۀ بازیگری_کارگردانی خواندم. رتبه دوم نویسندگی داستان کوتاه در جشنواره داستان کودک سال ۱۳۹۱ را نیز در کارنامه دارم و کارگردانی مستند «طبیعت» و «هیچ جا هیچ خبری نیست» را در پروژۀ هنرستان بر عهده داشته ام.
«خواستگاری» اولین تجربۀ اجرای شما در سالن های شهر است، چرا این نمایشنامه را انتخاب کردید؟
به این جهت که در این متن بایک پارادوکس عمیق مواجهیم و می بینیم مقولۀ خواستگاری که مسئلۀ بسیار مهمی است در این نمایش هم به آن ارزش داده شده و هم به آن ارزش داده نشده است و این دقیقا همان چیزی است که نمایشنامۀ «خواستگاری» را خاص می کند و قضیۀ خواستگاری را به گونه ای جلوه می دهد که بیننده و خواننده انتظار آن را ندارد. این غیره منتظر بودن داستان آن را خاص و جذاب کرده و به همین سبب آن را انتخاب کردم.
درسی که خود شما از این اجرا گرفتید چه بود؟
امیدوارم وقتی یک گروه تئاتری باهم تعهد می بندند و کاری را شروع می کنند تا آخر کار به تعهدشان وفادار بمانند و ای کاش هیچ بازیگری، کارگردان را از کاری که در حال انجام آن است دلسرد نکند چون کارگردان انگیزه وانرژی خود را از بازیگر می گیرد و بالعکس.
از دید شما مخاطبان تئاتر، بیشتر مردم هستند یا خود تئاتری ها؟
فکر می کنم خود تئاتری ها، میل ندارم اسم این کا را بی مهری بگذارم اما مردم زیاد طرفدار تئاتر نیستند. امیدوارم بیایند و از تئاتری که برای آن ها آماده شده حمایت کنند چرا که صحنه ای که بازیگر داشته باشد و تماشاگر نداشته باشد به هیچ دردی نمی خورد. در یک کلام سرمایۀ تئاتر تماشاگر اوست و امیدوارم روز به روز سالن ها پر تر و پر تر اجرا بروند که صحنۀ بدون تماشاچی پر از خالیست. /
نظر شما