به گزارش ایمنا، در آستانۀ برگزاری جشنوارۀ تئاتر استانی، سالن های شهر این روزها میزبان نمایش های بسیاری است. به گفتۀ رئیس انجمن هنرهای نمایشی اصفهان، در فصل تابستان حدود ۴۰ نمایش در حال اجرا و یا در نوبت اجرا قرار دارند و ۳۰ نمایش نیز مجوز تمرین گرفته اند. اضافه شدن سالن های فرهنگسراهای شهرداری نیز فضا را برای اجرای نمایش های متعدد فراهم کرده و خوشبختانه تنور اجرای نمایش در اصفهان این روزها گرم گرم است. یکی از این نمایش ها، کمدی «منم اومدم» به کارگردانی مهدی ایروانی است که بلافاصله پس از اتمام اجرای نمایش «کمدی مضراتی» توسط همین کارگردان جوان در مجتمع فرهنگی هنری فرشچیان روی صحنه رفت. شرح گفتگوی ایمنا با این هنرمند را از نظر می گذرانید.
مختصری در مورد فعالیت هایتان بگویید
بنده حدود پنج سالی است که در حوزۀ کارگردانی، بازیگری و نویسندگی تئاتر و فیلم فعالیت دارم و در کنار آن به صورت جدی طنزنویسی را نیز در دفتر طنز و کاریکاتور اصفهان نیمروز دنبال می کنم. ازجمله کارهایی که کارگردانی آن ها را بر عهده داشتم می توان به نمایش کمدی مضراتی (تیرماه ۱۳۹۶)، نمایش کمدی نٌچ (فرودین تا اردیبهشت ۱۳۹۶)، نمایش کمدی ازدواج به سبک قاجار (خرداد ۱۳۹۶)، نمایش کمدی پیک نیک در میدان جنگ (مهرماه ۱۳۹۵)، کارگردانیِ فیلم کوتاه حریم (آذر ماه ۱۳۹۵)، نمایش کمدی مناظره (۱۳۹۴)، نمایش برلین (تابستان ۱۳۹۴)، نمایش کافی شاپ، خانه جوان، کتابخانه مرکزی (۱۳۹۳)، نمایش گمنام، بزرگداشت شهدای گمنام دانشگاه اصفهان(۱۳۹۲ ) و ... اشاره کرد و در بازیگری نیز تجربۀ بازی در نمایش های پالتو به کارگردانی لیلا پرویزی (آبان ماه ۱۳۹۳ – تالار هنر)، بگو راوی بخواند به کارگردانی قادر طباطبایی(۱۳۹۱هنر سرای خورشید)، زمستان ۶۶ به کارگردانی احسان جانمی در دانشگاه اصفهان، ابریشم وآتش به کارگردانی لیلا پرویزی(دی ماه ۱۳۹۰-تالار هنر اصفهان)، نمایش شخصیت های رنگی به کارگردانی سجاد برزو، نمایش کاندیدا به کارگردانی مهدی جاودان و بازی در فیلم کوتاه دوتایی به کارگردانی سجاد برزو را دارم.
در نویسندگی هم فعالید، در این باره نیز توضیح دهید
بله به عنوان طنز نویس در دفتر طنز و کاریکاتور اصفهان فعالیت دارم و نمایشنامه هایی مثل تریبون، چند سال بعد، خداحافظ همکلاسی، کلاهی برای همه، مکافات، کمدی مضراتی، نٌچ، ازدواج به سبک قاجار، دیده بان، آ مثل آب... و فیلمنامه های کوتاه حریم، جقله و خون بازی را نیز تا کنون نوشته ام.
دربارۀ کمدی «منم اومدم» بگویید، چرا تصمیم به اجرای آن گرفتید؟
منم اومدم نوشتۀ ژیرایر آنانیان نمایشنامه نویسی ارمنستانی است که ما یک ماه مانده به پایان سال ۹۵ شروع آن را استارت زدیم. این نمایش یک کار پر پرسوناژ و دارای کمدی موقعیت است. آنچه که ما را به این نمایشنامه جذب کرد موضوع انتقادی آن در رابطه با فساد اداری بود که مخاطب همیشه با آن به عنوان یک رسم معمولی برخورد دارد.
با توجه به اجرای بدون فاصلۀ نمایش هایتان، استقبال مخاطبان از «منم اومدم» با «کمدی مضراتی» تفاوتی داشت؟
کمدی مضراتی تک پرسوناژ بود و مخاطب خاص خود را می طلبید این فضا پر پرسوناژ تر است و طبیعتا هر بازیگر نیز مخاطب خاص خود را به دنبال خود می کشاند. استقبال از منم اومدم در روز اول مرا شگفت زده کرد اما روزهای بعد کمی افت داشت و اکنون دوباره بهتر شده است. من آرزو دارم تمام نمایش هایی که همزمان با من اجرا دارند اتفاقات خوبی برایشان بیفتد و سالن هایشان همیشه پر باشد.
استفاده از بازیگران چهره را در جذب مخاطب به سالن تئاتر تا چه حد موثر می دانید؟
حضور چهره ها طبیعتا تاثیر گذار است اما نقل سینه به سینۀ مخاطبان نیز به همان اندازه می تواند اثر گذار باشد. ضمن اینکه طراحی پوستر نیز بسیار مهم است و من از بهنام شجاعی راد به خاطر طراحی پوستر نمایشم تشکر می کنم چرا که افراد بسیاری گفتند با دیدن پوستر ترغیب به دیدن نمایش شده اند. من در این نمایش از نسل جوان استفاده کردم و خوشحالم همۀ ما که روزی جزو شاگردان خانم لیلا پرویزی بودیم در این نمایش کنار هم مثمر ثمر قرار گرفتیم و همین جا لازم می دانم از زحمات آقای درخشان مدیر کافه تئاتر تشکر کنم چرا که اگر حمایت ایشان و آقای جانمی، مدیر سالن نمایش اصفهان نبود نسل جوان خواب اجرای نمایش را هم در مجتمع فرهنگی هنری فرشچیان نمی دید.
از حضور نسل جوان در تئاتر استان حمایت می کنید؟
نسل جوان در حال خطا و تجربه است. از حضور آن ها در تئاتر حمایت می کنم اما ای کاش پیشکسوتان ما چه در عرصۀ کمدی و چه دیگر سبک ها نمایش های روی صحنۀ جوانان را بیشتر می دیدند و آن را مشفقانه نقد می کردند. ما به نقد این عزیزان نیاز داریم، روزی تماشاگر نمایش هایشان بوده ایم و انتظار داریم کار ما را نیز مهمان ما باشند و ببینند. برای کمدی مضراتی این اتفاق افتاد و نقدهای به جایی شنیدیم که به پیشرفت ما کمک کرد، امیدوارم برای دیگر کارها نیز در کنار ما باشند.
کمدی مضراتی را در دانشگاه اصفهان هم اجرا کرده بودید، استقبال در دانشگاه بهتر بود یا در سالن های شهر؟
استقبال در دانشگاه متناسب مخاطبین خوب بود ولی متاسفانه در شهر به اندازۀ دانشگاه خوب نیست. علت اصلی به نظر من یکی تبلیغات است و دیگری نگاه متفاوت مخاطبان. تلاش ما بر این بوده که بتوانیم کمدی خودمان را به دور از تقلید و مضحکه داشته باشیم البته نمی دانم تا چه حد موفق بوده ایم اما تلاشمان را انجام داده ایم.
با تجربۀ اجرا در دانشگاه، مدارس، فرهنگسراها و سالن های شهر اکنون می توانید بگویید که کدام را بیشتر ترجیح می دهید؟
من هنوز در مرحلۀ تجربه هستم و هر کدام از این مکان ها لذت خود را داشتند. یکبار در فرهنگسرای شهرداری برای مناطق محروم اجرا داشتم و آن لذت بخش ترین اجرای من بود. برای کمدی «منم اومدم» نذر کرده بودم که اگر در بازبینی موفق شدیم یک اجرای ویژۀ مناطق محروم داشته باشیم و برای این کار نیاز به همراهی شهرداری مناطق به خصوص منطقۀ زینبیه داریم تا مکانی را به ما معرفی کنند که بتوانیم یک اجرای رایگان در آن داشته باشیم، اگر در آن منطقه نشد برای اجرا در خانه سالمندان و ... نیز آماده ایم.
کارتان را در حیطۀ طنز ادامه می دهید؟
بله قطعا طنز را دنبال خواهم کرد و اگر عمری باشد قصد دارم یک کمدی با فضای داستان های قدیم روی قصه های مولوی بنویسم و آن را اجرا کنم. همین طور با تجربه ای که از اجرای نمایش «پیک نیک در میدان جنگ» دارم و به احترام پدر جانبازم، دوست دارم در فضای کمدی جنگ بیشتر کار کنم. کتابی به نام «رفاقت به سبک تانک» دربارۀ کمدی جنگ وجود دارد که می تواند منبع خوبی برای نمایش هایی با این موضوع باشد. آرزوی انجام یک کار دیگر را هم دارم که البته انجامش به کمک دیگران وابسته است. یکی از دوستانم وصیت نامۀ یکی از شهدای مدافع حرم را به من داده که با توجه به آن می شود یک نمایشنامۀ بسیار عالی نوشت اما من به تنهایی از پس انجام چنین کاری بر نمی آیم و از نمایشنامه نویسان عزیزی که دغدغه و توان این کار را دارند خواهش می کنم که به من کمک کنند. /
سمیرا قاسمی
نظر شما