به گزارش گروه علم وفناوری خبرگزاری ایمنا، میکروسکوپ الکترونی به دسته‌ای از میکروسکوپ‌ها گفته می‌شود که از یک باریکه الکترونی به جای باریکه نوری برای تصویرسازی استفاده می‌کنند.
درسال 1873 "ارنست آبه" ثابت کرد که برای تشخیص دقیق دو ذره نزدیک به هم، طول موج نور نباید بیشتر از دو برابر فاصله دو ذره از یکدیگر باشد و این مبنایی بر استفاده از پرتوهایی با طول موج کوتاه شبیه الکترون در میکروسکوپ ها شد.
میکروسکوپ الکترونی توسط فیزیک‌دان مجارستانی "لیو زیلارد" اختراع و ثبت شد. با این حال افرادی چون "ارنست رسکا"، "ماکس نول"، "ارنست لابک" و "هلسک" تلاش هایی برای پیشرفت این وسیله انجام دادند. "رینولد رودنبرگ" مدیر علمی زیمنس-شوکرت ورک اختراع میکروسکوپ الکترونی را در 1931 ثبت کرد.
میکروسکوپ های الکترونی به دو دسته1⃣ روبشی و 2⃣عبوری تقسیم می شوند که در 1937 "مانفرد ون آردن" پیشگام ساخت میکروسکوپ الکترونی روبشی شد و نخستین سری تجاری میکروسکوپ الکترونی عبوری در سال 1939، محصول زیمنس بود.
قوی‌ترین میکروسکوپ الکترونی دنیا با نام پیکو در سال 2009 در مدرسه عالی فنی آخن در آلمان ساخته شده و توان نمایش ذراتی به اندازه 50 پیکومتر و تصاویری از اجزای اتم و حرکت اتم‌ها را دارد.
اطلاعاتی که میکروسکوپ الکترونی ارائه می دهد:
توپوگرافی شی (نقشه برداری): در این کار با آشکار کردن مشخصات سطح و بافت داخلی شی ، می‌توان به خواصی مانند سفتی و میزان ارتجاعی بودن آن پی برد.
مورفولوژی (زیست شناسی): با استفاده از این میکروسکوپ ها می توان به شکل، اندازه و نحوه قرار گیری ذرات در سطح جسم پی برد و استحکام شی را محاسبه کرد.
ترکیب: این میکروسکوپ می‌تواند عناصر سازنده شی را مشخص نماید. بنابراین می‌توان به خواصی مانند نقطه ذوب، اکتیویته شی دست یافت.
بلور شناسی: میکروسکوپ الکترونی چگونگی چیده شدن اتم را در مجاورت یکدیگر نشان می‌دهد. به این ترتیب می‌توان آنها را از نظر رسانایی و خواص الکتریکی بررسی نمود.
نظر شما