به گزارش ایمنا، فیلمی که به هنگام ساخت در کنار دیوار حائل، چندین کشته داد. این فیلم، جایزه بهترین فیلم جشنواره آسیاپاسفیک، جایزه بخش نوعی نگاه جشنواره کن و سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی جشنواره بین‌المللی فیلم فجر را برنده‌شده است.
مجتبی اسپنانی، فیلم‌ساز که در مجموعه برنامه «سینمای آلترناتیو، یک فرصت» به این فیلم هم می‌پردازد، در تعریف سینمای آلترناتیو گفت: این جنس سینما به بازتعریف قواعد و ساختارهای فیلم‌سازی می‌پردازد و سینمای تجربی هم از انواع آن است، اما برای من، سینمای آلترناتیو، نوعی سینمای جایگزین است و به معنای جابجایی انگاره‌ها در ساختار روایت نیست.
او که چهار فیلم «عمر» هانی ابواسعد، «نارنگی‌ها» زازا اوروشادزه، «زیب» ناجی ابونوار و «عسل» سمیح کاپلان اوغلو را برای نمایش در بسته «سینمای آلترناتیو، یک فرصت» خود انتخاب کرده، گفت: این چهار فیلم، انگاره‌های سینمای آلترناتیو را دارند، اما چندان رادیکال نیستند. ضمن این‌که فصل مشترک سه فیلم اول، موضوع مبارزه است. در «عمر»، تقابل عشق و انجام‌وظیفه مطرح می‌شود، در «نارنگی‌ها» به مبارزاتگرجی‌ها، استونی‌ها و روس‌ها پرداخته‌شده و در «زیب» هم یک خانواده اردنی در دوره حکومت عثمانی روایت می‌شود، درحالی‌که روایت فیلم«عسل»، معاصرتر است.
اسپنانی درباره فیلم «عمر» هم گفت: این فیلم، یک تریلر با رعایت فرمول‌های این ژانر است و عناصر هیجان، اکشن، کشمکش و تعلیق را دارد. بااین‌وجود، بعضی از عناصر این ژانر را جابجا کرده است، برای مثال، شخصیت عمر، گرفتار دو مشکل منافع شخصی و جمعی است و جایی از فیلم این دو مسئله به هم می‌رسند و باهم ادامه می‌یابند. او ادامه داد: نکته دیگر این است که در این فیلم، شخصیت آسیب‌پذیر منفی به لحاظ جثه و نوع رفتار بقیه شخصیت‌ها با او داریم.
اسپنانی اضافه کرد: در تریلر، شخصیت منفی بر اساس منافع شخصی معامله می‌کند، اما در این فیلم براساس اضطرار حاصل از جنگ، ارزش‌های اخلاقی جابجا می‌شود و شخصیت منفی را به سمت کنش او می‌کشاند. از طرف دیگر در تریلر، شخصیت اصلی از خیانت آگاهی می‌یابد و انتقام می‌گیرد، اما در این فیلم، شخصیت از خیانت آگاه می‌شود، ولی خائن را مجازات نمی‌کند و حتی او را درک می‌کند.
او ادامه داد: در تریلرها پایان خوش است و شخصیت اصلی پس از کشمکش و زدوخورد، مسئله را حل می‌کند، اما در این فیلم، یک پیرنگ تراژیک داریم و فیلم با حمله انتحاری تمام می‌شود. تفاوت دیگر این است که در تریلر، برای ایجاد تعلیق و غافلگیری برای مخاطب، وقایع را از زوایای دید مختلف به او نشان می‌دهند و زاویه دید اصلی فیلم، دانای کل است، ولی در این فیلم، زاویه دید ما محدود به یک نفر است. اسپنانی گفت: در تریلر، فضاها، چیدهشده و حساب‌شده هستند و با کارگردانی دقیق، صحنه‌های اکشن برای ایجاد تعلیق با پلان‌های درشت ساخته می‌شود، اما در این فیلم، این نکته چندان رعایت نمی‌شود، به‌جز سکانس پایانی.
او گفت: در تریلر، شخصیت مکمل توسط گروه مافیا کشته می‌شود، اما در این فیلم، کشته شدن او به شکل تصادفی اتفاق می‌افتد و این اتفاق، در پلانی لانگشات و در بدترین زاویه نشان داده می‌شود، درحالی‌که در تریلر، چنین صحنه‌ای با پلان‌های مدیوم یا بسته کارگردانی می‌شود. نکته دیگر این است که در تریلر، شخصیت اصلی ورزیده و همه‌فن‌حریف است، اما در این فیلم، فردی آسیب‌پذیر است که در طول فیلم، ضعیف‌تر هم می‌شود و وقتی در تقابل عشق و انجام‌وظیفه، عشق او نابود می‌شود، موتور حرکت این شخصیت از کار می‌افتد.
اسپنانی گفت: تریلر متکی به موسیقی پرتنش، پرحجم و با ریتم تند است، اما در این فیلم، موسیقی چندانی نداریم. تدوین هم در تریلر، تنوع نما و ریتم تند دارد، ولی در این فیلم، میرانسنها انتقالی است و دوربین روی استدیکم حرکت می‌کند، به‌جای این‌که کارگردان فضا را بشکند و اتفاق را با چندین نما برای ما بسازد./
نظر شما