جای داستانهای کوتاه در مطبوعاتِ سنگین خالی است

محمد کلباسی یکی از اعضای انجمن ادبی صاﺋﺐ و از بانیان شکل‌گیری جُنگ اصفهان محسوب می‌شود.

به گزارش ایمنا، محمد کلباسی، داستان نویس و کارشناس ارشد ادبیات تطبیقی است. او از اعضای جُنگ ادبی اصفهان در دهه‌ چهل و پنجاه شمسی است که با مجلات ادبی متعددی همکاری کرده است. رمان «سرباز کوچک» و مجموعه‌داستان‌های «صورت ببر» و «نوروز آقای اسدی» ازجمله آثار او است ضمن اینکه«ادبیات و سنت‌های کلاسیک» حاصل ترجمه‌ مشترک او با مهین دانشور است.

محمد کلباسی در گفتگو با خبرنگار ایمنا اظهار داشت: برگزاری جشنواره های داستان نویسی در اصفهان و ایران، برای تشویق و ترویج ادبیات بخصوص فعالین عرصه داستان کوتاه بسیار موثر است اما باید در این جشنوارها بصورت جدی به داستان کوتاه پرداخته شود و درعین حال تمام آثار بادقت خوانده و زیرورو شوند.

پیشکسوت داستان نویسی ایران درباره گسترش جنبه های مختلف جشنواره های داستان نویسی گفت: من معتقدم که فعلاً بهترین کار این است که روی داستان کوتاه بیش از پیش تمرکز و توجه شود چراکه داستان کوتاه درواقع شعر است و در ادب جدید می گویند که شعر جای خودش را به داستان کوتاه داده است و وقتی که تا این اندازه اهمیت پیدا کرده است همین قدر که روی داستان کوتاه متمرکز شوند و موجب اعتلایش شوند ارزش زیادی دارد. من یشنهاد می کنم به همین شیوه ادامه یابد هرچند می توان مثلاً شعر را نیز به جشنواره اضافه کرد اما گسترش این حیطه باعث می شود که موضوع تخصص دچار هرج و مرج و انحراف می شود.

کلباسی درباره رشد داستان کوتاه و توجه رسانه ها به این موضوع تصریح کرد: بنظر من آنچنان نیست که باید باشد. من مطبوعات را رصد میکنم، غالباً داستانهای کوتاه باید در مطبوعاتِ سنگین منعکس شود اما اینطور نیست. یک نمونه مثال میزنم، من داستانی را برای انتشار به "مجله داستان" داده بودم و در صدر این مطلب راجع به عشق یک بانوی فرنگی درباره مولانا و مثنوی نوشته بودم و چندبیتی از مثنوی درج کردم ولی در مجله این ابیات را حذف کرده بودند! خوب وقتی که مجله ای نامش داستان است و اولین داستان منتشره اش مربوط به من است و بخشی از این داستان را سانسور میکند جای تأسف و گلایه دارد. در بسیاری از مجله های سنگین هم اصلاً داستان چاپ نمی کنند! مثلاً در مجله ای که "سینما و ادبیات" نام دارد اصلاً داستان دیده نمی شود!

این پیشکسوت داستان نویسی اصفهان و ایران به ارتباط دانشجویان رشته ادبیات با داستان کوتاه اشاره کرد و ادامه داد: در رشته ادبیات، آن چیزی که مطرح نیست کارِ نو است و متأسفانه بیشتر به متون توجه می کنند و در همین حیطه ها متوقف می شوند، لذا دانشجویان این رشته کمتر به نوشتن داستان کوتاه روی می آورند.

کلباسی که درکنار هوشنگ گلشیری به عنوان نسل سوم داستان نویسی ایران مطرح شده اند، تأکید کرد: نسل من با اکنون بسیار متفاوتند. داستان جدید حیطه های بسیار جدیدی دارد، معیارها و مبانی تفاوت زیادی کرده است بعلاوه اینکه در داستانها می توان از خیلی چیزها مانند اساطیر ایران، تجربه های گذشتگان یک نسل، تاریخ بیهقی، مرزبان نامه، کلیله و دمنه و مانند اینها استفاده کرد.

کد خبر 304376

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.