خبرگزاری ایمنا - گروه سیاسی - اعظم ملایی: در روزها و ماه های اخیرهمزمان با تحولات سیاسی و انتخاباتی عمیقی که در عرصه داخلی کشورمان به وقوع پیوسته، در عرصه منطقه ای نیز شاهد تحرکات بسیار از سوی کشورهای منطقه بوده ایم. این کشورها که فضای باز سیاسی و روند شفاف تبلیغات ریاست جمهوری در کشورمان را تهدیدی برای حکومت های خودکامه خود می دانستند و در نتیجه از هیچگونه سیاه نمایی و تلاش برای خنثی جلوه دادن انتخابات ایران فروگذار نکردند، حال در ادامه رویه های تاریخی گذشته خویش، بار دیگر دست به دامان آمریکا شده اند. عربستان سعودی در هفته های اخیر به شدت مشغول تدارک شرایط برای پذیرایی از رئیس جمهور آمریکا بوده که روز شنبه 30 اردیبهشت به عنوان یکی از اولین مقاصد سفرهای خارجی خود به عربستان سعودی سفر کرده است.
قرائن و شواهد موجود، از جمله ارائه مجدد پیشنهاد تشکیل یک نیروی مشابه ناتو در خاورمیانه از سوی عربستان، دعوت این کشور از سایر کشورهای عربی برای حضور در عربستان هنگام سفر دونالد ترامپ و طرح موضوع قرارداد خرید تسلیحات از آمریکا به ارزش ده‌ها میلیارد دلار ، همگی نشان از آن دارند که این عربستان سعودی می کوشد ضمن دامن زدن به ایران هراسی و منزوی کردن کشورمان، رقابت های تسلیحاتی و نظامی را نیز در منطقه تشدید کند.
بدین ترتیب در شرایط کنونی منطقه دو مدل مختلف از تعاملات منطقه ای از سوی جمهوری اسلامی ایران و عربستان به کشورهای منطقه عرضه می شود. در مدل ایرانی بر مؤلفه هایی همچون تکیه بر آرای ملت برای ایجاد کشور و منطقه ای آرام و با ثبات، امنیت سازی بومی و درون نگر، جایگزینی اتحاد اسلامی به جای اختلافات قومی، میانه روی و نهایتاً دیپلماسی و مذاکره برای دستیابی به اهداف و منافع مشترک تأکید می شود. در حالی که در مدل عربستانی، بر کشاندن قدرتهای بین المللی به منطقه و دریوزگی امنیت و ثبات از آنها، صرف درآمدهای کشورهای منطقه برای خرید تسلیحات و ایجاد موازنه تهدید، بی توجهی به آرمان وحدت اسلامی و تشکیل ائتلاف مشترک عربی با رژیم صهیونیستی برای پیشتازی در جاه طلبی های منطقه ای، به عنوان مدل مطلوب تشکیل نظم منطقه ای معرفی می شود.
رقابت تنگاتنگ این دو مدل تعاملات منطقه ای تا حدی است که بسیاری از کشورهای منطقه را به تردید و سرگردانی وا داشته و از جمله سبب شده است تا کویت به ایده تشکیل ناتوی عربی سعودی ها پاسخ منفی بدهد و اعلام کند که «سخن گفتن از پیوستن کویت به یک نیروی ناتوی عربی هنوز زود است؛ چرا که امروزه کشورهای اسلامی به صورت خودکار همکاری های نزدیکی را با یکدیگر در زمینه مبارزه با تروریسم دارند».
وجود چنین تردیدهایی نشان می دهد که مدل بومی و استقلال گرایانه ایرانی توانسته است در رقابت با مدل عربستانی که البته پترودلارهای سعودی و حمایتهای فرامنطقه ای را پشت خود دارد، شأنیت و اعتبار خود را حفظ کند و نظر کشورهای منطقه را به خود جلب سازد. این در حالی است که فضای پس از انتخابات ریاست جمهوری و شوراها در کشورمان، مشروعیت داخلی و بین المللی نظام سیاسی ایران را به شدت ارتقاء بخشیده و قدرت نرم و نفوذی نصیب ایران ساخته است که غالب کردن مدل و گفتمان ایرانی را براحتی از طریق افزایش مذاکرات دیپلماتیک و دیپلماسی عمومی امکانپذیر می کند.
نظر شما