به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان کاشان، به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان کاشان، سیزده بدر یكی از بهترین روزهای نوروز است. مردم پس از 12روز برگزاری جشن های سال نو، روز سیزدهم را در دل طبیعت می‌گذرانند.
سیزده بدر نماد نحسی یا خوش یمنی در قدیم عدد سیزده را خوش یمن تلقی نمی كرده‌اند شاید به این دلیل باشد كه در طالع نمای‌نجومی، قدما معتقد بودند كه آسمان دوازده برج دارد و هر تولدی كه صورت می گیرد دارای ستاره‌ای در یكی از دوازده برج است و بنابراین اینكه كدام ستاره در كدام برج قرار گرفته، طالع و خوی فرد متولد شده شكل می گیرد و خارج از دوازده برج كه عدد سیزده است، نابجا و نحس به شمار می آمده است.
در هر حال اكنون دیگر نحسی عدد سیزده مورد پذیرش همگان قرار ندارد و بیشتر جنبه خرافی دارد.
گروهی از مردم معتقدند كه برای دور كردن نحسی این روز باید از خانه خارج شوند و سیزده بدر كنند تا نحسی روز در طبیعت به در شود.
در این روز سبزه‌ها سبز شده را كه چند روز اول سال نو مهمان سفره هفت سین بوده به آب روان می‌سپارند، خوراكی‌های باقیمانده نوروز، به مصرف می‌رسد و بساط بازی های دسته‌جمعی پهن است.
گروهی معتقدند كه روز سیزده هر ماه در جدول سی روز ایران باستان به فرشته تیر یا تیشتر كه ستاره باران است، مربوط است و بسیار روز خجسته و مباركی است.
در اعتقادات مردم ایران باستان روز سیزده بدر به هیچ وجه نحس نبوده است.
مردم ایران باستان در مورد سیزده بدر معتقد بودند كه جمشید شاه (بنیانگذار نوروز) روز سیزده نوروز را در صحرای سبز و خرم، خیمه و خرگاه برپا می‌كرد و بار عام می‌داد، چندین سال متوالی این كار را انجام داد و این مراسم در ایران به صورت سنت و مراسم در آمد.
.jpg)
«سیزده به در» جشنی در روز سیزدهم فروردین‌ماه (تیرروز از فروردین ماه) که نخستین تیرروز سال و روز آغاز کشاورزی در سال نو است.
بنابراین ايرانيان براي آنكه در سال پيش‌رو، پيروزي ايزد باران در برابر ديو خشكسالي را داشته باشند، در نخستين روز تير از سال، آيين سيزده به در را برپا مي‌داشته اند، به دامان طبيعت رفته، در كنار دشت و جويبارها به شادماني پرداخته و آرزوي بارش باران مي‌كردند.
بنابراين چنين روزي براي ايرانيان نه تنها نحس نيست بلكه بسيار فرخنده است و "به در" كردن نحسي سيزده، باوري نادرست است.
سيزده به در، بيرون شدن از خانه و به دشت و دمن رفتن است.
آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد آمدن در زمین زراعی و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.
در گاه‌شماري ايران باستان كه هر روز از ماه نامي داشته، سيزدهمين روز از هرماه بنام "تِشتَر" يا همان "تير" بوده،
تير، ايزد باران و نشاني از باران‌زايي است.
يادمان نرود، با طبيعت مهربان باشيم، شواهد موجود نشان از آن دارد که گویا جشن سیزده‌بدر جشنی زنانه بوده است. ادوارد پولاک، پزشک اتریشی ناصرالدین‌شاه و معلم مدرسه دارالفنون در سفرنامه خود به سال ۱۲۴۳ هجری شمسی (۱۸۶۵ میلادی) گزارش کرده که زنان تهرانی در روز سیزده‌بدر به دشت و صحرا می‌روند و دولت وقت برای جلوگیری از اینکار، عوارضی وضع کرده و مبلغی از زنان دریافت می‌کند. ماری شیل، زن وزیر مختار بریتانیا در ایران در سفرنامه خود به سال ۱۲۲۸ هجری شمسی (۱۸۵۰ میلادی) نقل کرده که زنان برای سیزده‌بدر به باغ سفارتخانه بریتانیا می‌آیند و بجز باغبان‌ها، هیچ مرد دیگری در آنجا نیست. همچنین قهرمان میرزا عین‌السلطنه در روزنامه خاطرات خود شرح می‌دهد که هنگام عزیمت به شمیران در سال ۱۲۸۷ هجری شمسی (۱۳۲۶ هجری قمری) دیده است که زنان به سیزده‌بدر آمده بودند و سبزی‌های صحرایی را می‌چیدند در حالیکه مردان به زراعت رفته بودند.
در روز «سيزده به در»، تازه‌عروسان با جامه عروسی خود در مراسم حاضر می‌شوند و پسران جوان به نامزدهای خود هدیه‌هایی پیشکش می‌کنند.
.jpg)
شهروندان منطقه کاشان، گردشگران و میهمانان نوروزی در روز «سيزده به در» به شهرهای سرسبزی چون نیاسر، قمصر، برزُک، مشهداردهال و روستاهای اطراف و همچنین دشت ها و باغ های خود سفر می کنند و این روز را در کنار کانون گرم خانواده سپری می کنند.
به گزارش ایمنا، ایرانیان پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادی كردن كه به یاد دوازده ماه از سال است، روز سیزدهم نوروز را كه فرخنده است به باغ و صحرا می‌رفتند و شادی می‌كردند و در حقیقت بدین ترتیب رسمی‌بودن دوره نوروز را به پایان می‌رسانیدند.02150/131/15/
کانال اطلاع رسانی: https://telegram.me/imnanews
سیزده بدر نماد نحسی یا خوش یمنی در قدیم عدد سیزده را خوش یمن تلقی نمی كرده‌اند شاید به این دلیل باشد كه در طالع نمای‌نجومی، قدما معتقد بودند كه آسمان دوازده برج دارد و هر تولدی كه صورت می گیرد دارای ستاره‌ای در یكی از دوازده برج است و بنابراین اینكه كدام ستاره در كدام برج قرار گرفته، طالع و خوی فرد متولد شده شكل می گیرد و خارج از دوازده برج كه عدد سیزده است، نابجا و نحس به شمار می آمده است.
در هر حال اكنون دیگر نحسی عدد سیزده مورد پذیرش همگان قرار ندارد و بیشتر جنبه خرافی دارد.
گروهی از مردم معتقدند كه برای دور كردن نحسی این روز باید از خانه خارج شوند و سیزده بدر كنند تا نحسی روز در طبیعت به در شود.
در این روز سبزه‌ها سبز شده را كه چند روز اول سال نو مهمان سفره هفت سین بوده به آب روان می‌سپارند، خوراكی‌های باقیمانده نوروز، به مصرف می‌رسد و بساط بازی های دسته‌جمعی پهن است.
گروهی معتقدند كه روز سیزده هر ماه در جدول سی روز ایران باستان به فرشته تیر یا تیشتر كه ستاره باران است، مربوط است و بسیار روز خجسته و مباركی است.
در اعتقادات مردم ایران باستان روز سیزده بدر به هیچ وجه نحس نبوده است.
مردم ایران باستان در مورد سیزده بدر معتقد بودند كه جمشید شاه (بنیانگذار نوروز) روز سیزده نوروز را در صحرای سبز و خرم، خیمه و خرگاه برپا می‌كرد و بار عام می‌داد، چندین سال متوالی این كار را انجام داد و این مراسم در ایران به صورت سنت و مراسم در آمد.
«سیزده به در» جشنی در روز سیزدهم فروردین‌ماه (تیرروز از فروردین ماه) که نخستین تیرروز سال و روز آغاز کشاورزی در سال نو است.
بنابراین ايرانيان براي آنكه در سال پيش‌رو، پيروزي ايزد باران در برابر ديو خشكسالي را داشته باشند، در نخستين روز تير از سال، آيين سيزده به در را برپا مي‌داشته اند، به دامان طبيعت رفته، در كنار دشت و جويبارها به شادماني پرداخته و آرزوي بارش باران مي‌كردند.
بنابراين چنين روزي براي ايرانيان نه تنها نحس نيست بلكه بسيار فرخنده است و "به در" كردن نحسي سيزده، باوري نادرست است.
سيزده به در، بيرون شدن از خانه و به دشت و دمن رفتن است.
آیین نخستین روز کشت‌و‌کار با گرد آمدن در زمین زراعی و آرزوی بارش باران و فرارسیدن سالی خوب و خرم.
در گاه‌شماري ايران باستان كه هر روز از ماه نامي داشته، سيزدهمين روز از هرماه بنام "تِشتَر" يا همان "تير" بوده،
تير، ايزد باران و نشاني از باران‌زايي است.
يادمان نرود، با طبيعت مهربان باشيم، شواهد موجود نشان از آن دارد که گویا جشن سیزده‌بدر جشنی زنانه بوده است. ادوارد پولاک، پزشک اتریشی ناصرالدین‌شاه و معلم مدرسه دارالفنون در سفرنامه خود به سال ۱۲۴۳ هجری شمسی (۱۸۶۵ میلادی) گزارش کرده که زنان تهرانی در روز سیزده‌بدر به دشت و صحرا می‌روند و دولت وقت برای جلوگیری از اینکار، عوارضی وضع کرده و مبلغی از زنان دریافت می‌کند. ماری شیل، زن وزیر مختار بریتانیا در ایران در سفرنامه خود به سال ۱۲۲۸ هجری شمسی (۱۸۵۰ میلادی) نقل کرده که زنان برای سیزده‌بدر به باغ سفارتخانه بریتانیا می‌آیند و بجز باغبان‌ها، هیچ مرد دیگری در آنجا نیست. همچنین قهرمان میرزا عین‌السلطنه در روزنامه خاطرات خود شرح می‌دهد که هنگام عزیمت به شمیران در سال ۱۲۸۷ هجری شمسی (۱۳۲۶ هجری قمری) دیده است که زنان به سیزده‌بدر آمده بودند و سبزی‌های صحرایی را می‌چیدند در حالیکه مردان به زراعت رفته بودند.
در روز «سيزده به در»، تازه‌عروسان با جامه عروسی خود در مراسم حاضر می‌شوند و پسران جوان به نامزدهای خود هدیه‌هایی پیشکش می‌کنند.
شهروندان منطقه کاشان، گردشگران و میهمانان نوروزی در روز «سيزده به در» به شهرهای سرسبزی چون نیاسر، قمصر، برزُک، مشهداردهال و روستاهای اطراف و همچنین دشت ها و باغ های خود سفر می کنند و این روز را در کنار کانون گرم خانواده سپری می کنند.
به گزارش ایمنا، ایرانیان پس از دوازده روز جشن گرفتن و شادی كردن كه به یاد دوازده ماه از سال است، روز سیزدهم نوروز را كه فرخنده است به باغ و صحرا می‌رفتند و شادی می‌كردند و در حقیقت بدین ترتیب رسمی‌بودن دوره نوروز را به پایان می‌رسانیدند.02150/131/15/
کانال اطلاع رسانی: https://telegram.me/imnanews
نظر شما