علی‌خان نصراصفهانی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به اقدامات بشر در جلوگیری از افزایش گازهای گلخانه‌ای، اظهار کرد: مهم‌ترین پروتکلی که تاکنون برای جلوگیری از تولید گازهای گلخانه‌ای مورد توجه قرار گرفته، پیمان «کیوتو» است.
وی افزود: این پیمان در سال ۱۹۹۹ نهایی شد و براساس آن، تقریباً تمام کشورهای جهان اول ملزم به رعایت اعتدال در تولید گازهای گلخانه‌ای شدند.
این دانشیار گروه زمین‌شناسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان ادامه داد: درواقع بسیاری از کشورهای جهان از جمله چین و آمریکا جزو مناطقی به‌شمار می‌روند که در توسعه صنایع خود وارد رقابت شده‌اند و همین مسئله به تولید گازهای گلخانه‌ای کمک می‌کند.
وی تصریح کرد: درواقع هر کشوری برای توسعه نیاز به انرژی دارد و آن انرژی را از سوخت‌های فسیلی، زغال‌سنگ، نفت خام و موارد مشابه تأمین می‌کند که استفاده از این مواد در تولید انرژی‌هایی مانند الکتریسیته می‌تواند منجر به افزایش گازهای گلخانه‌ای شود.
نصراصفهانی در رابطه با تأثیر پیمان کیوتو در کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای گفت: با توجه به فعالیت‌های صنعتی کشورهای جهان کیوتو نقش ویژه‌ای در متعهد کردن کشورهای مختلف در جلوگیری از تولید گازهای گلخانه‌ای ایفا کرد.
وی افزود: درواقع نخستین اقدامی که در جهت کنترل گازهای گلخانه‌ای دنیا به طور جدی مورد توجه قرار گرفت و همچنان در دستور کار کشورهای صنعتی جهان قرار گرفته، پایبندی پیمان کیوتو است.
نظر شما